Γιώτης Σαμαράς
Yiotis Samaras trio (Παναγιώτης Σαμαράς, Χάρης Χαραλάμπους, Δημήτρης Κλωνής)

Σε ποιο βαθμό σας επηρέασε το μουσικό περιβάλλον της Ουγγαρίας, όπου γεννηθήκατε και σπουδάσατε μουσική;
Με επηρέασε βαθιά. Πρόκειται για το μέρος όπου γεννήθηκα και έχω σπουδάσει, καθώς τελείωσα το Κονσερβατόριο «Bela Bartok» της Βουδαπέστης. Φυσικά, έχω επηρεαστεί από την ουγγρική μουσική τόσο στο πνεύμα, όσο και στη σχέση μου με τη μουσική. Η Ουγγαρία έχει πολύ ανεπτυγμένη τη jazzσκηνή της και έτσι είχα τηνευκαιρία να σπουδάσω και να παίξω δίπλα σε καθιερωμένους μουσικούς της. Για παράδειγμα, θα πρέπει να αναφέρω τονTonyLakatos με τον οποίο μεγαλώσουμε μαζί και είναι παιδικός μου φίλος, τον δάσκαλο μου και κιθαρίστα, Babos Gyula, καθώς επίσης και τoν Szakcsi Lakatos Bela.

Τι περιβάλλον συναντήσατε, σε σχέση με την jazz,όταν ήρθατε το 1981 στην Ελλάδα;
Δεν ήταν και το καλύτεροδυνατό τότε, αλλά πλέον έχουν αλλάξει πάρα πολύ τα πράγματα.Ο πρώτος που συνάντησα, τότε, ήταν ο Γιώργος Τρανταλίδης, ο οποίος έκανε πολύ σημαντική δουλειά. Ήταν μέλος των Sphinx, του πιο αξιόλογου και σημαντικού jazz γκρουπ που έπαιζε στο club του Μπαράκου. Επίσης, πρέπει να αναφέρω πως με βοήθησε ο κιθαρίστας Johnny Labizzi, ένας από τους ελάχιστους που βοήθησαν να αναπτυχθεί η jazz στην Ελλάδα, κατά τη δεκαετία του 1970.

Τι σημαίνει για εσάς, η συμμετοχή στο «4^οJazz στο Πάρκο»;
Για έμενα, ειδικά φέτος, έχει μεγαλύτερη σημασία, διότι είναι η πρώτη φορά που θα παίξω με το δικό μου Τρίο, που έχουμε με τους Χάρη Χαραλάμπους (μπάσο) και Δημήτρη Κλωνή (ντραμς). Μου δίνεται η ευκαιρία να παίξω τη δική μου μουσική, ενώ το Φεστιβάλ θα μας φέρει σε επικοινωνία με ένα πλατύ κοινό, που με τη σειρά του θα χαρεί ένα καταπληκτικό lineup, ειδικά φέτος που δίνεται η ευκαιρία της συμμετοχής στους καλύτερους μουσικούς της jazz σκηνής, της παλιότερης, αλλά κυρίως της νεότερης γενιάς.

Ποια είναι η άποψή σας για την ελληνική jazz σκηνή;
Τα τελευταία χρόνια,η ελληνική jazz σκηνή έχει απογειωθεί. Έχει συντελεστεί μία «κοσμογονία» και το επίπεδο έχει ανέβει πάρα πολύ. Έχουμε πολλούς και καλούς μουσικούς με όλο και καλύτερο επίπεδο, που στέκονται επάξια σε διεθνή στάνταρ. Ελπίζω αυτή την εξέλιξη να την ακολουθήσει και το κοινό. Γι’ αυτό το Φεστιβάλ στο Πάρκο έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία, ώστετο «μεγάλο κοινό»να γνωρίσει καλύτερα τη δουλειά μας. Νομίζω, πως όλο αυτό δεν είναι παροδικό και θα συνεχιστεί, είναι κάτι που «χτίστηκε» σιγά – σιγά και δείχνει πως θα κρατήσει.

Γιώργος Κοντραφούρης
BABYTRIO featuring Timo Lassy (Γιώργος Κοντραφούρης, Κωνσταντίνος Στουραϊτης, Γιάννης Παπαδούλης)

Τα πρώτα σας ερεθίσματα στη jazz εντοπίζονται σε μία εποχή, όπου η συγκεκριμένη μουσική σκηνή στην Ελλάδα, βρισκόταν στα σπάργανα…
Ο κύκλος της jazz σκηνής τότε ήταν πολύ μικρός και περιπτώσεις σαν αυτές του Μάρκου Αλεξίου και του ΓιώργουΤρανταλίδη ήταν οι εξαιρέσεις. Όταν ήμουν μικρός, ο κύκλος της δικής μου γενιάς άκουγε ροκ, αλλά σιγά – σιγά στραφήκαμε στη jazz.

Τι σημασία έχει για εσάς η συμμετοχή σας στο «4^οJazz στο Πάρκο»;
Σημαίνει παράπολλά,γιατί ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, ο Γιώργος Τρανταλίδης είναι αυτός που μαζί με τον Μάρκο Αλεξίου μεέχουν γαλουχήσει μουσικά. Ειδικότερα, είναι τιμή μου που κλήθηκα να παίξω με το γκρουπ μου, το «BabyTrio», αλλά –θα το επαναλάβω- μετράει ιδιαίτερα που μας επέλεξε για το line up, ο Γιώργος Τρανταλίδης.

Ποια είναι η άποψή σας για την ελληνική jazz σκηνή;
Βρίσκεται στηνκαλύτερη φάση που υπήρξεποτέ και μοιραίαθα συνεχίσει να αναπτύσσεται. Τόσα χρόνια, εγώέκανα αυτό που έπρεπε, αυτό πουήθελα να κάνω. Μακάρι και οινέεςγενιές να συνεχίσουν αυτό το «όργωμα» που ξεκίνησε από τον Γιώργο Τρανταλίδη και το συνέχισε η γενιά μου. Όχι, πως υπήρξε τέτοια πρόθεση, αλλά πλέον όσοι βρήκανπρόσφορο έδαφος, είναι πιο εξοικειωμένοι και φαίνεται πως υπάρχεισυνεχεία, πολύ πιο εξελιγμένη από τη δική μου γενιά και έμενα τον ίδιο…

Το 2007 σχηματίστηκε το «Baby Trio», μια μπάντα όπου συνεργάζεστε με νέους σε ηλικία μουσικούς…
Αυτή είναι η 4^η έκδοση του σχήματος με τους Κωνσταντίνο Στουραϊτη (κιθάρα) και Γιάννη Παπαδούλη(τύμπανα). Κάθε φορά, μόλις φτάνουμε στο στάδιο της ηχογράφησης το σχήμα διαλύεται και σχηματίζεται ένα νέο, βασισμένο σε μουσικούς της νεότερης γενιάς. Επειδή ηαρχή έγινε με άλλες γενιές, κάθε φορά «χτίζουμε» με το υλικό που έχουμε τη συγκεκριμένη στιγμή. Το πρώτο «Baby Trio» ήταν πιο ροκ, το δεύτερο κάτιανάμεσασε φανκ και ροκ, ενώ πλέον τοτέταρτοείναι πιο τζαζ. Θα κάνουμε σίγουρα καινούργιοδίσκο. Στο «Πάρκο» η ιδιαιτερότητα είναι πως θα παίξουμε και με τον Timo Lassy (σαξόφωνο) , με τον οποίο υπήρξαμε συμμαθητές στο «Σιμπέλιους», συνεργαζόμαστε επί πολλά χρόνια και έχουμε και ένα ντουέτο project. Καταλήγοντας, θα ήθελα να υπογραμμίσω πως όλο αυτό που συμβαίνει με την ελληνική jazz σκηνή,πιστεύω πως θα έχει συνέχεια, δεν είναι περιστασιακό. Σαφέστατα υπάρχει ένα στάνταρ και αυτό ήταν το ζητούμενο...

Βασίλης Ποδαράς
NEXT STEP Quintet (Ορφέας Τσουκαλάς, Γιάννης Παπαδόπουλος, Θεόδωρος Κότσιφας, Ντίνος Μάνος, Βασίλης Ποδαράς)

Ποιες είναι οι μουσικές και ποιες οι jazz καταβολές σου;
Παίζω ντραμς στους «NEXT STEP Quintet». Ξεκίνησα να παίζω μουσική σε ηλικία 4-5 ετών, ξεκίνησαστο δημοτικό με πιάνο και στα 11 μου χρόνιακαταπιάστηκα με ντραμς. Ο πατέρας μου έπαιζεκαι ο ίδιος ντραμς και μου μετέδωσε αυτή την αγάπη. Ακόμη μία σημαντική επιρροή που δέχτηκα ήταν ότανσε ηλικία –επίσης- 11 ετών πήγα στο Λυκαβηττό και είδα τον Γιώργο Τρανταλίδη να παίζει με τους Socrates. Κάπου εκεί ξεκίνησα να παίζω. Όλα τα μέλη του γκρουπ έχουμε πάνω – κάτω το ίδιο μουσικό υπόβαθρο, με μαθητεία σε Μουσικά Σχολεία, όποτε σε όλους μας υπάρχει και ηκλασική παιδεία. Αργότερα, όλοι μαζί βρεθήκαμε στην Κέρκυρα (Μουσικό Τμήμα του Ιονίου Πανεπιστημίου) και αργότερα και στην Αθήνα.

Ποιο είναι το ύφος και το στυλ του «NEXTSTEP Quintet»;
Ήδη κυκλοφορεί ο πρώτος δίσκος μας από το 2013. Σαν σχήμα βρεθήκαμε στην Κέρκυραοι τέσσερις από εμάς (Γιάννης Παπαδόπουλος - πιάνο, Θεόδωρος Κότσιφας - κιθάρα, Ντίνος Μάνος - κοντραμπάσο, Βασίλης Ποδαράς - ντραμς) και ουσιαστικάμετάτην αποφοίτησή μας αποφασίσαμε και κάναμε στην Αθήνα το επόμενο βήμα, ώστε να συνοψίσουμε αυτό που γινόταν εκεί. Άλλωστε, εκτός από συνάδελφοι είμαστε και φίλοι, μεταξύ μας. Ταυτόχρονα,γνωριστήκαμε και με τον Ορφέα Τσουκαλά (τενόρο σαξόφωνο), που μένει στη Σουηδία, αλλά πηγαινοέρχεται. Γενικά, όλοι αγαπάμε τη jazz που αντιπροσωπεύει και την ιστορία αυτού με το οποίο ασχολούμαστε, απλά οι επιρροές μας ποικίλουν, μιας και περιλαμβάνουντην κλασική μουσική, την ηλεκτρονική καιτη ροκ, οπότε αυτές οι αναφορές λογικά ακούγονται μέσα στη μουσική μας. Ο ντράμερ των Led Zeppelin, John Bonham είναι ο αγαπημένος μας, ενώ αγαπημένη μας μπάντα είναι οι Radiohead και σαν «Next Step» έχουμε κάνει ένα Tribute σχήμα παίζοντας το ρεπερτόριό τους.Τέλος, ακούγοντας κανείς τον πρώτο δίσκο αντιλαμβάνεται τις επιρροές μας από την κλασική μουσική και τον ροκ ήχο.

Τι σημαίνει η συμμετοχή σας στο «4^οjazz στο Πάρκο»;
Είναι μεγάλη μας χαρά που παίζουμε στο «Jazz στο Πάρκο», δίπλασε εκπληκτικούς μουσικούς, όπως ο Γιώργος Κοντραφούρης που γνωρίζουμε καλά, μιας και εγώ έπαιζα παλιότερα στο Τρίο του, αλλά –φυσικά- και τον Γιώτη Σαμαρά. Ανυπομονούμε να παίξουμε όλοι μαζί σε κάτι που θα έχει μία όμορφη και οικογενειακή ατμόσφαιρα. Περιμένω να ακούσουμε πολλή και καλή μουσική από τους πιο ενεργούς μουσικούς της συγκεκριμένης σκηνής. Θα είναι μία γιορτή όπου εμείς οι νεότεροι θα συναντήσουμε την παλιότερη γενιά της ελληνικής jazz.

Φαίνεται σαφώς πως η jazz σκηνή στην Ελλάδα γνωρίζει άνθιση…
Σίγουρα! Υπάρχει μια αναγέννηση, μεπολλούςκαινούργιους μουσικούς που δείχνουν ενθουσιασμό και αγάπη γι’ αυτή τη μουσική. Δεν ξέρω αν όλο αυτό θα είναι περιστασιακό ή όχι, αλλά σίγουρα είναι αναγκαίο και κάτι ακόμη… Πρέπει να «ανοίξει» περισσότερο η σκηνή και γι’ αυτό χρειάζεται νέους μουσικούς, ώστε να «ανοίξει» το μυαλό όλων καλλιτεχνών και να φύγουν τα όποια κόμπλεξ. Όσοι περισσότεροι είναι, τόσο όλο το πράγμα χαλαρώνει και εκτονώνεται καλλιτεχνικά, ενώ ο καθένας βρίσκει τη «φωνή» του. Ελπίζω να κρατήσει αυτή η κατάσταση, μακάρι να πάρει ένα δρόμο. Θα φάνει στην ωρίμανση το τι θα μείνει, εάν σε δέκα χρόνια θα έχει βγει κάτι μεγαλύτερο ή θα έχουν μείνει δύο -τρία ψεγάδια.