Αυτή η στήλη, συνοπτική και περιγραφική ταυτόχρονα καθιστά ενίοτε δύσκολη τη ζωή του γράφοντος αλλά και περισσότερο δημιουργική καθώς προτείνει καινούριες -στη φόρμα- μουσικές, χωρίς να παραβλέπει τα καλά προϊόντα του κυρίου μουσικού ρεύματος.
Στην ετικέτα Gagarin Records του Ρώσου παραγωγού και μουσικού Felix Kubin ηχογραφούν οι Pękala | Kordylasińska | Pękala που είναι…ντουέτο, (Miłosz Pękala και Magda Kordylasińska), εκ Πολωνίας. Στην δεύτερη δουλειά τους, Werke Für Schlagzeug Und Elektroakustische Geräte, παίζουν διάφορα κρουστά, μεταξύ των οποίων μαρίμπα και βιμπράφωνο ενώ ερμηνεύουν χαρακτηριστικά κομμάτια των Frank Zappa, Steve Reich, του ίδιου του Kubin αλλά και του Pękala.Είναι πολύ ενδιαφέρον να ακούει κανείς εξαιρετικά λιτές συνθέσεις , μαζί με προηχογραφημένα μέρη, ενίοτε με την συνοδεία modular συνθετητή. Με βάση το μίνιμαλ και τα ηλεκτροακουστικά περάσματα οι εκδοχές του ντουέτου προσφέρουν τροφή για πειραματισμό και απόλαυση.
http://www.gagarinrecords.com/?str=releases&id=1813
Ήδη στο τρίτο τους άλμπουμ, οι Νορβηγοί Cakewalk μοιάζουν να συνεχίζουν σε παρόμοια υφολογία με τα προηγούμενα. Στο Ishihara, το τρίο με διαφορετική μουσική προσέλευση, αντλεί, στους συνεχείς αυτοσχεδιασμούς του, στοιχεία από το ροκ, το προγκρέσιβ, την ποπ, την κλασική και την σύγχρονη τζαζ. Μόνο που οι δυναμικές τους είναι τόσο έντονες ώστε είναι φορές που νομίζεις πως ακούς ένα χέβι – χάρντκορ γκρουπ. Το τεράστιο μπάσο, τα νευρώδη κρουστά και οι λογής συνθετητές δημιουργούν σειρά από ποιοτικά ηχητικά υβρίδια.
http://hubromusic.com/cakewalk-ishihara/
A pond in my living room, η δεύτερη προσωπική δουλειά του Καναδού Philippe Lauzier- κλαρινετίστα και sound artist- βρίσκει τον μόνιμο κάτοικο Μόντρεαλ- συνεργάτη των Xavier Charles και Sam Shalabi μεταξύ άλλων- τον βρίσκει να συνδυάζει παράλληλες ηχογραφήσεις μπάσου κλαρινέτου προς δημιουργία πεδίου άφθονων αρμονικών και λεπταίσθητων μικροπολυφωνιών σε abstrait ύφος. Είναι οι επικαλύψεις και οι μακρές αλληλουχίες ήχων που δημιουργούν ένα ιδιόμορφο ισοκρατικό περιβάλλον μέσα από το οποίο η επαναλήψεις εξελίσσονται αργά αλλά σταθερά, ενίοτε ανεπαίσθητα.
https://www.sofamusic.no/album/pond-my-livingroom
Ο τέταρτος δίσκος των Βέλγων Babils, Ji Ameeto, σαν κουϊντέτο πλέον- ύστερα από τον χαμό ενός εκ των δύο ιδρυτών του- εμπεριέχει δυο μεγάλες συνθέσεις καρπό των ελεύθερων αυτοσχεδιασμών του γκρουπ. Σε αυτούς, κιθάρες, μπάσα, τρομπέτες, και φωνές δημιουργούν ένα χορταστικό κράμα glam, space rock, ψυχεδέλειας, krautrock και πειραματισμών έτσι ώστε οι αναφορές στο ιστορικό παρελθόν να λειτουργούν ανανεωτικά και δυναμικά καθώς εδώ δεν πρόκειται για τίποτε παραδοσιάρχες αλλά μουσικούς που ανατέμνουν παρελθούσες αισθητικές.
https://www.subrosa.net/en/catalogue/soundworks/babils-ji-ameeto.html
Έβδομος δίσκος για τον Φιλανδό πιανίστα Joona Toivanen και μάλλον ένας από τους καλύτερούς του καθώς στα σολιστικά κομμάτια του διαφαίνεται ένας ευρηματικός αυτοσχεδιαστής. Το Lone Room ακολουθεί, βέβαια, την μεγάλη παράδοση, στα βήματα, του Chick Corea, αλλά και εκείνα του Bill Evans ακόμη και τις τονικότητες του Σιμπέλιους, είναι όμως το παίξιμο του Toivanen- απρόβλεπτο, με βάθος, επικεντρωμένο στις λεπτομέρειες- όπου οι κλασικές μελωδικές γραμμές εμφανίζονται από το πουθενά για να χαθούν ξανά- είναι αυτό που προσφέρεται για επισταμένες και απαιτητικές ακροάσεις.
https://www.facebook.com/AN-MUSIC-194639600602630
Το φιλανδικό τζαζ σχήμα Sun Trio κυκλοφορεί την τέταρτη δουλειά του, Reborn, για την ετικέτα της Cam Jazz- με τους αδελφούς Louhivuori στην τρομπέτα και τα κρουστά και τον Antti Lötjönen στο μπάσο. Αν και, φαινομενικά χαμηλών τόνων μουσική, η προσεκτική ακρόαση αποκαλύπτει καλοδουλεμένα ηχοπεδία ονειρικών διαστάσεων, με την τρομπέτα να πρωταγωνιστεί στους αυτοσχεδιασμούς αλλά και ηλεκτρονικές παραμορφώσεις των μουσικών οργάνων καλά να κρατούν. Χαρακτηριστικά κομμάτια, το One όπως και το ομότιτλο στο τέλος – με μία, μάλλον, γνωστή μελωδία που εξελίσσεται αργά αλλά σταθερά σε ένα tours de force φινάλε.
https://www.facebook.com/AN-MUSIC-194639600602630
Πιανίστας και ηγέτης των θεσπέσιων zeitkratzer, ο Reinhold Friedl κυκλοφορεί με το κουαρτέτο του p.o.p.- ηλεκτρικό μπάσο, (γαλλικό κόρνο και φωνή η δική μας, Ελένη Κακαλιάγκου), βιολοντσέλο- το IKEBANA, με οκτώ συνθέσεις εμπνευσμένες από την ομώνυμη ιαπωνική τέχνη της ανθοδετικής! Έτσι, ο Friedl και οι μουσικοί του πλέκουν τους ανάλογα με τον τρόπο δεσίματος των λουλουδιών δημιουργώντας ατμοσφαιρικά drones, ασύμμετρα ρυθμικά σχήματα, άφθονα αυτοσχεδιαστικά μέρη σε ένα μετά- μινιμαλιστικό αισθητικό habitat ικανό να κρατήσει αμείωτη την προσοχή του κάθε απαιτητικού ακροατή- με τα Shimentei και Jikuka να δίνουν το στίγμα του γκρουπ. http://www.squidco.com/miva/merchant.mvc?Screen=PROD&Store_Code=S&Product_Code=23347
Για τον νορβηγό ντράμερ Paal Nilssen-Love και τον συμπατριώτη του Frode Gjerstad ( σαξόφωνα, κλαρινέτα), το Nearby Faraway, αποτελεί το επιστέγασμα μιας συνεργασίας που αριθμεί 25 συναπτά έτη. Εδώ, η έννοια της σύγχρονης free jazz οδηγείται από την ακόρεστη ανάγκη των δυο μουσικών να δημιουργήσουν καινούργιες ηχητικές αρχιτεκτονικές γεννημένες από την πολύχρονη εμπειρία τους αλλά και την μουσική συμβίωσή τους. Είναι ο διάλογος που αναπτύσσουν μεταξύ τους με την συνεχή αλληλεπίδραση τους, τις επινοήσεις των ρυθμών και τις ατομικές πρωτοβουλίες μέσα από τα σόλα τους.
https://pnlrecords.bandcamp.com/album/nearby-faraway
Επιβλητικό εννιαμελές τζαζ σχήμα, αυτό των Pan-Scan Ensemble, με πρωταγωνιστή και πάλι τον κρουστό Paal Nilssen-Love, με έξι πνευστά – σαξόφωνα, τρομπέτες, πιάνο και δύο ντράμερ- με έντονο αυτοσχεδιασμό και με χαρακτηριστικό τίτλο, Air and Light and Time and Space- μέσα από ένα μπαράζ ατομικών αυτοσχεδιασμών που αλληλοσυμπληρώνονται δημιουργικά- με αμοιβαία ομοφωνία στα κρεσέντο όπου όλο και πιο δυνατά και χαοτικά αναπτύσσονται , πριν η “γαλήνη” ξαναφέρει τους μουσικούς πίσω στις προσωπικές, abstraite, παρεμβάσεις τους. Χωρίς συγκεκριμένο πλάνο, όμως, μια παρέα δεινών μουσικών που εκφράζονται εντελώς ελεύθερα
https://pnlrecords.bandcamp.com/album/air-and-light-and-time-and-space
Γερμανός με βοσνιακή καταγωγή ο γνωστός ντράμερ Dejan Terzić, με το κουαρτέτο του Axiom- Chris Speed, σαξόφωνο, Bojan Zulfikarpašić, πιάνο και Matt Penman, μπάσο- στον ένατο του άλμπουμ, Prometheus, όπου συναντάμε όλα εκείνα τα στοιχεία του ανέδειξαν την μουσική του τέχνη: τζαζ, ροκ και φολκ σε μια καλώς εννοούμενη φιούζιον όπου ο συνθέτης Terzić ανακαλεί παραδοσιακά μοτίβα- Turbofolk, ομότιτλο- αλλά δεν φείδεται και σε πιο αυτοσχεδιαστικά σχήματα- Addition and Subtraction- όλα με μια δυναμική που συνεχώς εκπλήσσει.
https://www.facebook.com/AN-MUSIC-194639600602630
Νεαρός τρομπετίστας από την Σικελία, ο Alessandro Presti ερμηνεύει με το ιταλικό κουϊντέτο του σειρά από δικές του συνθέσεις και παρά το μικρό της ηλικίας του ακούγεται τόσο ολοκληρωμένος. Είναι, βέβαια, και οι ομήλικοι του μουσικοί- στο άλτο σαξόφωνο, το πιάνο, το μπάσο και τα κρουστά- που δίνουν στο δίσκο του Halaesa έναν ανανεωμένο ήχο στο ύφος hard-bop / post-bop, εμπλουτισμένο με εκείνον τον ηχητικό δυναμισμό και την ανάγκη για αυτοσχεδιαστική ευελιξία που, μάλλον, μόνο οι νέοι τζάζμεν μπορούν να έχουν.
https://www.facebook.com/AN-MUSIC-194639600602630
Ίσως από τις πιο όμορφες τραγουδιστικές εισαγωγές που έχουμε ακούσει ποτέ, το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ του δικού μας KU προδιαθέτει για μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη και επιβεβαιώνεται. Το Ganja με τις οκτώ συνθέσεις του, λειτουργεί ως ένα μεγάλο χαλαρό, μελαγχολικό και λυρικό κομμάτι μουσικής με ενδιάμεσους σταθμούς. Ατμοσφαιρικές κιθάρες, διακριτικά κρουστά, moog συνθετητές, προγκρέσιβ ροκ, ψυχεδέλεια, Syd Barrett, μελωδικοί Pink Floyd, ενίοτε λυρικά χορωδιακά, συνθέτουν τον θαυμαστό κόσμο του δημιουργού που με την βοήθεια των φίλων του (Prins Obi, King Elephant από Baby Guru) σκηνοθετεί παραγωγικά ένα ηχητικό ψηφιδωτό μιλώντας για ανθρώπινα συναισθήματα αγάπης και θλίψης.
http://inner-ear.gr/el/catalogue/artist/ku/ganja/
Το τέταρτο σόλο άλμπουμ του Γερμανού παραγωγού και μουσικού AndiOtto- με τίτλο VIA – παρουσιάζει την δική του μουσική, διαφορετική από αυτή του συγκροτήματός του Springintgut. Δεκάδες, σχεδόν αγνώριστα, μικρής διάρκειας σάμπλς φωνητικών, οργανικών μουσικών και κρουστών που ο Otto ανακάλυψε σε σάουντρακ από παλιά Ινδικά φιλμ αποτελούν βάση για τα κομμάτια του δίσκου. Επίσης, η χρήση εγχόρδων (τσέλο, άρπα, ψαλτήριο) δένονται με τα beats και τα μουσικά θέματα παιγμένα από αναλογικούς συνθετητές. Υπάρχουν, επίσης, γυναικεία φωνητικά σε ένα ταξίδι ως ένα πειραματικό dancefloor πρότζεκτ.
https://www.pingipung.de/en/releases/andi-otto-via/
Το Reassemblage αποτελεί την δεύτερη συλλογή κομματιών του ντουέτου απ’ το Πόρτλαντ, Visible Cloaks- ήτοι των Spencer Doran και Ryan Carlile- και χωρίζεται σε Day και Night πλευρές, με την πρώτη να επηρεάζεται από την Γιαπωνέζικη ποπ μουσική (Yellow Magic Orchestra και Ryuichi Sakamoto ), μέσω αποδομημένων τονικών στοιχείων, γυναικείων φωνών, και μουσικών παρεμβάσεων από συνεργάτες. Στην δεύτερη, συνδυάζεται η χορωδιακή μουσική της ανατολικής Ευρώπης με τον ιταλικό μινιμαλισμό, εν μέσω δημιουργικού αυτοσχεδιασμού από παλιά software.
https://igetrvng.com/shop/rvngnl37/
Έχοντας κυκλοφορήσει κιόλας πέντε δίσκους, η βελγίδα πανίστρια, αοιδός και συνθέτρια, Caroll Vanwelden, έρχεται εδώ με το τελευταίο της πόνημα, Portraits of Brazil, να αποτίσει φόρο τιμής στους θρυλικούς βραζιλιάνους τραγουδοποιούς, Ivan Lins, Joao Gilberto, Elis Regina και Tom Jobim και την απίστευτη άνεση τους να παίζουν περίπλοκα αρμονικά και ρυθμικά θέματα. Γραμμένα από την ίδια τα κομμάτια αναδύουν πραγματικά την θερμή ένταση αλλά και την μελαγχολία που συναντάμε στους πρωτοπόρους του είδους. Σημαντική και η προσφορά από τους μουσικούς της Vanwelden, στις κιθάρες, το ακουστικό μπάσο και τα κρουστά.
https://el-gr.facebook.com/AN-MUSIC-194639600602630/
Βιρτουόζοι μουσικοί και οι δύο τους- Stuart McCallum (ακουστική κιθάρα και ηλεκτρονικά) και Mike Walker (ηλεκτρική κιθάρα)- με το δεύτερο τους άλμπουμ, The Space Between, ήδη στην κυκλοφορία- με δικές τους συνθέσεις, συν τρεις αλλότριες (Debussy, Bacharach/ David, cover του Sonny Rollins) και με θητεία, μεταξύ άλλων, σε Cinematic Orchestra, Slowly Rolling Camera, Radiohead, Kenny Wheeler και George Russell. Με αυτή την εμπειρία δημιουργούν ένα νέο υβρίδιο όσον αφορά την σύνθεση, την παραγωγή την εκτέλεση της μουσικής καθώς εμφορούνται από εκείνη την αίσθηση του νεωτερισμού σε μια ηχητική ενότητα τόσο ταιριαστή, με ήχους διαφορετικούς και ρυθμίσεις που συμπληρώνεται από ένα κουαρτέτο εγχόρδων στα μισά κομμάτια του δίσκου.
https://el-gr.facebook.com/AN-MUSIC-194639600602630/
Το δεύτερο άλμπουμ της Στέλλας (Stella), προχωρά πιο πέρα τις αισθητικές προδιαγραφές του ντεμπούτου: ακόμη πιο μέσα στο κόσμο της ονειρικής ποπ, περισσότερο ολοκληρωμένες ενορχηστρώσεις- χαρακτηριστικές κιθάρες- όμορφα γεμίσματα απ’ τους συνθετητές και, βεβαίως, η φωνή, χαλαρή αλλά τόσο αισθησιακή, υφαίνει ωραία τα τραγούδια- ακούστε ο ομώνυμο ή το “Way To Go”. Mε διττή σημασία και συμβολισμό, το Works For You, παραμένει στην μνήμη ένεκα των ιδιαίτερων μελωδικών γραμμών που οδηγούνται από την ερμηνεία της Στέλλας.
http://inner-ear.gr/el/catalogue/artist/stella-2/works-for-you/
Δέκα χρόνια μετά το τελευταίο πιανιστικό έργο του Γιώργου Κοντραφούρη, μιας και από τότε αφιερώθηκε στο όργανο και στο Baby Trio του- δέκα χρόνια μετά ηχογραφεί τα Στοιχειωμένα Ποιήματα με πλειάδα άξιων μουσικών: Πέτρος Κλαμπάνης (ακουστικό μπάσο), Αλέξανδρος – Δράκος Κτιστάκης (Τύμπανα), Άγγελος Πολυχρόνου, (Κρουστά)- με τον ίδιο στο rhodes και στα πλήκτρα πέρα από το πιάνο. Το διαφορετικό εδώ είναι πως στα 6 από τα 13 κομμάτια του δίσκου απαγγέλλονται ποιήματα από τον Αλκίνοο Ιωαννίδη- ποιήματα που ο Κοντραφούρης έγραψε σε μικρή ηλικία και τα έφερε τώρα στο φως της δημοσιότητας, τα οποία όντως ταιριάζουν με το όλο κλίμα. Κατά τα’ άλλα τόσο η δεξιοτεχνία όσο και δημιουργικότητα του μουσικού μας- που συντονίζεται με καινοτόμες απόψεις όπως αυτή του Brad Melhdau- φαίνονται να είναι στα γνωστά υψηλά στάνταρ.
Το τρίτο άλμπουμ των Microtub με τίτλο Bite of the Orange, φέρνει τους τρεις τουμπίστες- Peder Simonsen, Martin Taxt και Robin Hayward- όλο και πιο βαθιά στης σφαίρα του τονισμού.
Παίζοντας, οι δυο μικροτονική σε ντο τούμπα και ο έτερος σε φα, εξερευνούν μουσικές που δημιουργούν τρομερά μεγάλα χρονικά διαστήματα χρησιμοποιώντας μακριές νότες με αποτέλεσμα ακουστικές που δεν έχουν προηγούμενο. Ένα είδος μετα- μοντέρνας ηχητικής τελετουργίας.
http://www.sofamusic.no/releases/index.php?id=554
Την μικροτονική τούμπα- και τα ελεκτρόνικς- του Martin Taxt συναντούμε και στους Muddersten όπου, μαζί με τους Henrik Olsson (αντικείμενα, τριβές, πιεζοηλεκτρισμός) και Håvard Volden (κιθάρα, λούπες μαγνητοταινίας), ηχογραφούν το Karpatklokke σαν μια συμφωνία οργανωμένων θορύβων αλλά και δανείων από ήχους της φύσης. Αυτοσχεδιασμοί, concrete καταστάσεις, απρόβλεπτες παρεμβάσεις ηλεκτρομαγνητικών πεδίων- βιομηχανικές δομές, νότες υποφώσκουσες και γενικώς ακουστικές που απαιτούν ανοιχτό ορίζοντα προσδοκιών.
http://www.sofamusic.no/releases/index.php?id=555
Mε θαυμαστή ειδίκευση στη χορευτική μουσική του μεσοπολέμου, οι Echoes of Swing ερμηνεύουν μια σειρά από στάνταρ της εποχής- από εκεί και ο τίτλος του δίσκου, Dancing. Μιλάμε για την πρώιμη τζαζ με τα πολλά και διαφορετικά στιλ- τσάρλεστον, ράγκτάιμ, φοξτροτ, τζάιβ κτλ- και για το πώς τούτη η μπάντα των τεσσάρων λευκών μουσικών- τρομπέτα, άλτο σαξόφωνο, πιάνο και ντραμς- παίζει και τραγουδάει, όχι, μόνο, μένοντας πιστή στο πνεύμα εκείνης της μουσικής αλλά, και πως ανανεώνει ηχητικά τα κομμάτια χωρίς να αφαιρεί τίποτα απ' τον γιορταστικό τους χαρακτήρα.
https://www.facebook.com/AN-MUSIC-194639600602630
Αν και δεν είχαμε την τύχει να δούμε στις οθόνες μας το Miles Ahead, το φιλμ αναφορά στον μέγιστο Miles Davis, είχαμε, τουλάχιστον, την δυνατότητα να ακούσουμε το σάουντρακ. Όχι μόνο τη μουσική αλλά και χαρακτηριστικές ατάκες του μαύρου τρομπετίστα που εδώ τον υποδύεται ο γνωστός ηθοποιός Don Cheadle που σκηνοθέτησε και την ταινία. Ομολογουμένως ένας συγκλονιστικός Davis με έντεκα κλασικές συνθέσεις στη σειρά απ' το 1953 μέχρι το 1981.Στην όλη παραγωγή μετέχει και ο Robert Glasper που παίζει Rhodes ενώ συν- συνθέτει και τέσσερα κομμάτια που σχολιάζουν τα τεκταινόμενα επί σκηνής. Σε αυτά παίρνουν μέρος ονόματα όπως οι Herbie Hancock, Wayne Shorter κ.α.
https://www.legacyrecordings.com/releases/miles-ahead-original-motion-picture-soundtrack/
Το πρώτο «επίσημο» άλμπουμ από τα Κτίρια τη Νύχτα είναι γεγονός. Με κείμενα, μουσική, φωνές, όργανα, ενορχήστρωση και παραγωγή του δημιουργού πίσω από το όνομα και με τίτλο, Συγκεκριμένα Διαμερίσματα, προσφέρονται 30 συνθέσεις για την ηχητική μπάντα της σύγχρονης Αθήνας. Φυσικά, πριν από αυτό υπάρχουν αρκετές ενδιαφέρουσες δουλειές αλλά είναι- κατά την γνώμη μας- η πρώτη φορά που ακούμε ένα τόσο ολοκληρωμένο έργο των Κτιρίων. Στις τρεις δεκάδες κομμάτια δοκιμάζονται διάφορα στιλ περισσότερο σαν σπαράγματα όπως φθάνουν στα αυτιά μας από τον αχό της πόλης. Υπάρχουν μπαλάντες, ελεκτρόνικα, σκληρές κιθάρες, λυρικά γυρίσματα, πανκ παρεμβολές- όλα απρόβλεπτα βαλμένα εν είδη ψηφιδωτού ήχων και ρυθμών έχοντας πάντοτε αίσθηση του μέτρου. Βεβαίως, σημαντικότατος είναι και ο ρόλος των στίχων, στίχων που κόβουν με το βαμβάκι, τολμηροί και ρηξικέλευθοι, έτσι όπως θα έπρεπε να είναι τα λόγια σήμερα.
http://inner-ear.gr/el/catalogue/artist/ktiria-ti-nihta-buildings-at-night/sigekrimena-diamerismata/
Αν και προσανατολισμένοι στους πειραματισμούς της σύγχρονης Δυτικής σκηνής, οι νορβηγοί Ensemble neon, ένα δωδεκαμελές σχήμα από νέους μουσικούς- υπό την διεύθυνση των Jan Martin Smørdal και Julian Skar- που υπερβαίνει είδη και αισθητικές γραμμές καθώς στο δίσκο τους, neoΝ, ερμηνεύουν συνθέσεις των James Rushford, Alvin Lucier, Oren Ambarchi αλλά και δικές τους ως ένα σταυροδρόμι μεταξύ ποπ, ελεκτρόνικα, μουσικού θεάτρου, drones ηχοπεδίων, αρμονικών και αυτοσχεδιασμού.
http://www.grappa.no/en/albums/aurora/neon/
Πάνε δέκα χρόνια που η δανέζα Ane Østergaard δημιουργεί ως Band Ane και το καινούριο της έργο με τίτλο Anish Music V μεταφέρει το ηλεκτρονικό της σύμπαν σε τρεις συνθέσεις όπου τα field recordings, συνδυάζονται- ανάμεσα σε άλλα- με την φωνή, τα τρυπάνια, τις αναλογικές μαγνητοταινίες, τους δίσκους βινυλίου και τις τροποποιημένες χορδές πιάνου, ως ένα ατμοσφαιρικό σύνολο, ονειρικών διαστάσεων, ιδανικό σάουντρακ για το απώτερο διάστημα.
http://clang.cl/clag047_anish-music-v/
LP1 τιτλοφορείται το ντεμπούτο του αυστραλού μουσικού και παραγωγού, Mirko Vogel- τώρα εγκατεστημένου στο Λονδίνο και μέλους των Cut Copy. Ηχογραφημένο κατά την διάρκεια τριών χρόνων λειτουργεί στα χωράφια του άμπιεντ, συνοδευόμενο από κοφτούς ρυθμούς, ηλεκτρονικά εφέ αλλά και από μακρινές και νοσταλγικές, θα λέγαμε, μελωδίες. Εξαιρετικά ατμοσφαιρικό περιέχει χαλαρά περάσματα αλλά και νευρικές αλλαγές ικανές να δημιουργούν ένα είδος ηχητικού σασπένς.
https://room40.bandcamp.com/album/lp1
Ο γερμανός πιανίστας Florian Weber, με σπουδές τζαζ και κλασικής μουσικής, παίζει, ταυτόχρονα- στο Criss Cross- ακουστικό και fender Rhodes και ομού με τους Donny McCaslin (τενόρο σαξόφωνο)- τελευταίο bandleader του David Bowie- και Dan Weiss (κρουστά), αποτίουν φόρο τιμής στους Thelonious Monk και Bill Evans διερευνώντας στην πράξη δικές τους συνθέσεις. Έτσι, κομμάτια όπως τα Since We Met και Time Remembered του Evans- ‘Round Midnight και Ruby My Dear του Monk, ανανεώνονται αισθητικά με αυτοσχεδιαστικά περάσματα χωρίς, μάλιστα, την συνοδεία μπάσου.
https://www.facebook.com/AN-MUSIC-194639600602630
Παραγωγός, τραγουδοποιός, και γραφίστας ο Kid Flicks – Νίκος Δερβίσης στα καθ’ υμάς- ζει και δουλεύει, πλέον, στο Λονδίνο απ' όπου και ο τελευταίος του- τρίτος- δίσκος με τίτλο το όνομά του. Είναι η άνεση του μουσικού να εμπλέκει διαφόρων ειδών ηλεκτρονικούς και φυσικούς ρυθμούς με ψυχεδελικές μελωδικές γραμμές που ναι με έλκουν, ίσως, την καταγωγή τους από τους Beach Boys αλλά και από δημοτικούς μας σκοπούς ή βραζιλιάνικα θέματα δεν παύουν όμως να στέκονται δίπλα στους, ας πούμε, Grizzly Bear. Η μίξη αλλότριων μουσικών στιλ είναι εξαιρετική ιδίως σε κομμάτια όπως το La Voix Surrealiste όπου- αν δεν κάνουμε λάθος- αναφορά κάνει και στον ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκο!
Ηχογραφημένο- στα πλαίσια της Biennale 2013 της Βενετίας, στην πρώην εκκλησία του San Lorenzo, με την επινοημένη, τεσσάρων μέτρων μεταλλική μηχανή, Cordiox, ο μεξικάνος, ερευνητής και μουσικός, Αriel Guzik επιδιώκει να εκφράσει χωροχρονικά ηχοτοπία. Με την βοήθεια των μαθηματικών, της βιολογίας και των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων ανιχνεύει φαινόμενα αντήχησης έτσι ώστε η μηχανή να αντιδρά ανάλογα με ένα συνεχώς εν κινήσει περιβάλλον και να μετατρέπει σε απόκοσμη μετά- συμφωνική μουσική ήχους από φυτά, ακτίνες ηλίου, φάλαινες, ομιλίες ανθρώπων του παρελθόντος κ.α. τους οποίους αδυνατεί να συλλάβει το ανθρώπινο αυτί!
http://www.vonarchives.com/releases/von023.html
Δημιουργημένο για «βαθιά ακρόαση», το Ecologies II: Echosystems Of Excess, του λιθουανού J.G. Biberkopf (Gediminas Zygus), αποτελεί σύνθεση από field recordings τα όποια ανακατασκευάζονται και συγχωνεύονται μέσω digital προγραμματισμού, ενίοτε διανθισμένου από μελωδικές γραμμές. Ενδιαφέρων είναι ο τρόπος που αρθρώνεται ο ηλεκτρονικός με τον φυσικό ήχο με πολλές ανατροπές και σχήματα δανεισμένα από την club music. Το LP συνοδεύεται και από ένα βιβλίο βασισμένο στις ιδέες των συνθέσεών του.
http://www.k-n-i-v-e-s.com/
To άλμπουμ, The ACT Years επιλέγει μια σειρά τίτλους από τις τρεις συνεργασίες της αμερικανίδας ντράμερ Terri Lyne Carrington με την ετικέτα της εν λόγω δισκογραφικής. Έμπειρη μουσικός και συνθέτρια έχει συνεργαστεί με πλήθος σημαντικών ονομάτων της τζαζ όπως εδώ ακούγεται, με την παρουσία των Herbie Hancock, Terence Blanchard, Greg Osby σε μερικά κομμάτια, με επιρροές από διάφορα στάνταρ αλλά και από την αφοραμερικάνικη παράδοση. Υπάρχουν ακόμη, τραγούδια του Jimi Hendrix διασκευασμένα από τον κιθαρίστα Nguyên Lê όπου η Carrington παίζει κρουστά και ερμηνεύει απολαυστικά.
https://www.facebook.com/AN-MUSIC-194639600602630
Ο τρίτος δίσκος του δικού μας Mickey Pantelous- υπό το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Albert Flipout’s One CAN band, το Don’t You Call My Name, εμφορείται από όλα εκείνα τα μουσικά συστατικά που μας τον έκαναν γνωστό: κάντρι μπλουζ, ροκ μπαλάντες του ’70 και ενίοτε καμπαρέ ύφος , με εξαιρετικούς ρυθμούς και ρολάρισμα χωρίς ποτέ να ξεχνάμε πως όλα αυτά επιτυγχάνονται από έναν και μόνο άνθρωπο ενώ παίζαι λάιβ στο στούντιο! Επίσης, οι στίχοι κατατρύχονται από προσωπικά πάθη των ανθρώπων αλλά και από ζοφερά συναισθήματα ένεκα της τρέχουσας κρίσης (Ηanging From the Ceiling).
http://mickeypantelous.com/
Τσελίστρια και συνθέτρια, η Karolina Rec ή, καλλιτεχνικώς, Resina, έρχεται από την Πολωνική underground σκηνή με το πρώτη της – ομότιτλο- άλμπουμ να φέρει τα χαρακτηριστικά του ιδιαίτερου ήχου της: ένα είδος μετά- κλασικής μουσικής με άφθονο αυτοσχεδιασμό, μεγάλη συμμετοχή από λούπες και με επιρροές από συνθέτες όπως ο Penderecki και ο Górecki. Στοιχεία πειραματικού ροκ αλλά και επιρροές από την δημοτική μουσική της πατρίδας της. Θαυμαστό και το λυρικό τραγούδισμά της που κλείνει τον δίσκο.
http://130701.com/release/resina/
Συνδυασμός πιάνου, ηλεκτρονικών και ενισχυτών, το Paths Of Errant Gaze, του Ολλανδού Reinier Van Houdt- ένας συγκερασμός κλασικότροπων συνθέσεων όπου παρεμβάλλονται ήχοι και θόρυβοι από τις καθημερινές λειτουργίες των ανθρώπων. Έχοντας συνεργαστεί με συνθέτες όπως ο John Cage και Luc Ferrari ακόμη και, εσχάτως, με τους Current 93, ο Houdt στήνει μια παράξενη ατμόσφαιρα, τρομακτική ως αίσθηση και βαθιά μελαγχολική- εξπρεσιονιστικής ομορφιάς βγαλμένης κατευθείαν από ταινίες του Φριτς Λανγκ και του Φρίντριχ Μουρνάου.
http://hallowground.com/hg1606
Εκ Σικάγου προερχόμενος, κιθαρίστας και τραγουδιστής, ο Matt Christensen- στέλεχος των Zelienople- κυκλοφορεί τον τέταρτο δίσκο του, Honeymoons,με ακουστική κιθάρα συν εφέ, ντραμ μασίν και φωνή και με αέρινες ενορχηστρώσεις που κρατούν εξαίρετη ισορροπία ανάμεσα στην δομή του τραγουδιού, τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και τις σιωπές που μεσολαβούν. Με ηχώ στην φωνή και με ποιητικούς, στοχαστικούς, στίχους, η δουλειά του Christensen λειτουργεί, αν μη τι άλλο, θεραπευτικά.
http://www.miasmah.com/recordings/miacd034.html
Δεύτερη, αν δεν κάνουμε λάθος, συνεργασία του Ιταλού τρομπετίστα Paolo Fresu με τον Κουβανό πληκτρά Omar Sosa με τίτλο Eros- ένα κόνσεπτ άλμπουμ για τον έρωτα, την αποπλάνηση και τις παραλλαγές τους- με την σύμπραξη της αοιδού Natacha Atlas, του τσελίστα Jaques Morelenbaum αλλά και του κουαρτέτου εγχόρδων Alborada. Σε περισσότερο ώριμη φάση οι δυο μουσικοί ηχογραφούν σειρά κομματιών χαμηλών τόνων, βασισμένων σε λυρικές μελωδίες, στα πλαίσια ενός δημιουργικού φιούζιον που σέβεται την ιστορία του και πάνω από όλα δεν ξέχνα να αυτοσχεδιάζει απολαυστικά ( What Is Inside – Himeros).
https://www.facebook.com/AN-MUSIC-194639600602630
Πρώτη δισκογραφική δουλειά για το George Spanos Trio, του κιθαρίστα Γιώργου Σπανού (Νίκος Καπηλίδης στα τύμπανα και Γιώργος Πολίτης στο μπάσο) και ομολογουμένως μια ευχάριστη έκπληξη για μας καθώς οι μουσικές του Blue Passion συνδυάζουν με άνεση τον τζαζίστικο αυτοσχεδιασμό και τον δυναμικό ρυθμό του ροκ, όπως αυτός εκφράζεται από την ηλεκτρική κιθάρα, σε ένα ιδιόμορφο world φιούζιον όπου θετικά συμβάλλουν και οι διάφοροι συμμετέχοντες μουσικοί, ανάμεσα στους οποίους και οι Γιώργος Κοντραφούρης, Δημήτρης Τσάκας, Μίμης Πλέσσας και Τάκης Πατερέλης.
http://artway.gr/discography/blue-passion-george-spanos-trio/
Ένας άκρως ενδιαφέρον δίσκος αυτός των Νορβηγών Αsamisimasa- πνευστά, κιθάρες, έγχορδα, κρουστά, πιάνο και σοπράνο φωνή- ενός σεξτέτου που ερμηνεύει τις ιδιόμορφες συνθέσεις του Βρετανού Laurence Crane, του οποίου οι γραμμένες στο χέρι παρτιτούρες αφήνουν πολλά κενά στην πρωτοβουλία των μουσικών. Το Sound of Horse έλκει τις επιρροές του από τον BrianEno, τον Morton Feldman αλλά και από εικαστικούς όπως ο Turner καθώς συμπληρώνει τα μινιμαλίστικα ηχοτοπία του με «στίχους» από γενέθλια γνωστών προσωπικοτήτων, δελτία καιρού και αξίες συναλλάγματος ή με διάφορα στοιχεία από ροκ ύφη!
http://hubromusic.com/laurene-crane-asamisimasa-sound-of-horse/
Το Low,έσχατο μέρος της τριλογίας του Λιθουανού sound artist Gintas K – τα προηγούμενα, Lovely Banalities (2009) και Slow (2013)- το ύστατο έργο, συνεχίζει να εξερευνά τις μικροακουστικές ηλεκτρονικές υφές, τις ηχητικές πλαστικότητες, παράλληλα με διάφορους industrial μεταλλικούς καμβάδες, ενώ αποδομεί συστηματικά τις μελωδικές γραμμές. Παρ’ όλο τo αφηρημένο των συνθέσεων τα κομμάτια εμφορούνται από μια εγγενή λυρική μελαγχολία.
http://gintask1.bandcamp.com/releases
Υπό τον τίτλο What Actually Happened, o Δανός Lars Graugaard και ο Γερμανός Moritz Baumgärtner- ηλεκτρονικά και κρουστά αντίστοιχα- δουλεύουν πάνω σε συνδυασμούς των ντραμς και του λάπτοπ έτσι ώστε να σχηματίζουν μια σειρά ρυθμικές δομές πάνω στις οποίες αυτοσχεδιάζουν ακατάπαυστα χωρίς βεβαίως να αφήνουν στην άκρη τον στόχο τους για μια πρωτότυπη ηχο-ακουστική σύνθεση. Με αυτά τα δεδομένα η εξέλιξη των κομματιών, με τα πολυρυθμικά στρώματα- ακόμη και από μεταλλικά αντικείμενα- τις techno μεταλλάξεις και τις ηλεκτρονιακές παρεμβάσεις, η εξέλιξη αυτή, ενέχει μεγάλες δυναμικές
https://clanglabel.bandcamp.com/album/what-actually-happened
Ο κρουστός Per Oddvar Johansen θεωρείται σημαντικός στην ανάπτυξη της Νορβηγικής σκηνής με δεκάδες συνεργασίες σε διάφορους δίσκους. Το Let’s Dance αποτελεί το τρίτο του σόλο άλμπουμ και με το τρίο του- Helge Lien, πιάνο και Torben Snekkestad, σαξόφωνο και τρομπέτα- με το οποίο θα παίξει στην Θεσσαλονίκη, τέλη του μήνα, ο Johansen παίζει επιπλέον, βιολί, βιμπράφωνο, κιθάρες και ηλεκτρονικά, στην ανάγκη του για μια ιδιόμορφη λυρικότητα καθώς οι φολκ μελωδίες δημιουργούν εκείνο το πεδίο για την ρυθμική ελευθερία των μουσικών μέσα από τον αυτοσχεδιασμό.
https://www.facebook.com/AN-MUSIC-194639600602630
Τρίτο και πιο ολοκληρωμένο προσωπικό άλμπουμ για τον δικό μας συνθέτη και παραγωγό Sundayman, το Scene Missing, στήθηκε, πάλι, με την βοήθεια του Γιώργου Μανωλούδη- στους στίχους, στα φωνητικά, στην σύνθεση και στο artwork. Ηχογραφημένο αποκλειστικά με συνθεζάϊζερς των 70’s και 90’s, όντας pop synth στην αισθητική του, έχει δάνεια από γκλαμ ροκ ( Bowie κτλ) αλλά και από Tears For Fears για να μην αφήσουμε έξω και την ψυχεδέλεια. Πάνω από όλα, όμως, ακούμε ένα από το πιο ενδιαφέροντα, για το τρέχον έτος, άλμπουμ της ντόπιας σκηνής.
http://inner-ear.gr/el/catalogue/artist/sundayman/scene-missing/
O πολύ γνωστός Νορβηγός συνθέτης και πιανίστας Christian Wallumrød- με αρκετές ηχογραφήσεις και στην ECM- εδώ με το ensemble του, (τρομπέτα, σαξόφωνο, τσέλο, ντραμς), κυκλοφορεί τον τέταρτο δίσκο του- Kurzsam and Fulger- για την ετικέτα Hubro, με επτά προσωπικές συνθέσεις που χαρακτηρίζονται από αισθητική λιτότητα όπου απλοί επαναλαμβανόμενοι ρυθμοί εναλλάσσονται με χαλαρούς πλην λεπτομερειακούς αυτοσχεδιασμούς ενώ δεν ξεχωρίζει το γραπτό από το ελεύθερα ερμηνευμένο μέρος. Τα δε όργανα χρησιμοποιούνται ενίοτε ως κρουστά των οποίων τα ακουστικά εφέ μιμούνται άνετα ήχους ηλεκτρονικούς.
http://hubromusic.com/christian-wallumrod-ensemble-kurzsam-and-fulger/
Το Sonic Counterpoint αποτελεί την δεύτερη σόλο δουλειά του Αυστριακού Takamovsky ή, κατά κόσμο, Juergen Berlakovich. Μέλος της Vegetable Orchestra συνδυάζει τα γραπτά με τον ήχο ενώ δημιουργεί υφές όπου μουσική και λόγος συνδέονται με τα ελεκτρόνικς και τον αυτοσχεδιασμό. Τα κομμάτια περιστρέφονται γύρω από ένα μέρος (bourrée) της σουίτας για τσέλο Νο. 4 του Μπάχ που αρχίζει και τελειώνει τον δίσκο. Η κλασική κιθάρα- κουρδισμένη σαν βιόλα ντα γκάμπα- συναρμόζεται με ηλεκτρονικούς ήχους, επεξεργασμένα κομμάτια λόγου, μινιμαλίστικα beats, θορύβους σε μια ατμόσφαιρα αντηχήσεων και παλαιικής αίσθησης.
http://etymtone.com/releases/takamovsky/
Παραγωγός και ρεμίξερ των Coil, των Psychic TV, των Nine Inch Nails- των Depeche Mode κ.α., o Danny Hyde, κυκλοφορεί το δεύτερο του άλμπουμ ως Electric Sewer Age. Το Bad White Corpuscle εμφορείται από τις αισθητικές των Coil, καθότι τα εφτά κομμάτια κατακλύζονται από υγρά, φουτουριστικά ηχητικά περιβάλλοντα, σκοτεινών μινιμαλιστικών ήχων, γεμάτων ηλεκτρονικά περάσματα, φωνών από κομπιούτερ, απότομες παρεμβάσεις από συνθεζάϊζερ - αρπίσματα και τρέμολο- σε ένα είδος καφκικού άμπιεντ.
http://hallowground.com/hg1607
Ηχογραφημένο ζωντανά στην περσινή τουρνέ του Γερμανού πιανίστα και συνθέτη Michael Wollny και του τρίο του,το Klangspuren έχει, μάλλον, ως βάση το Nachtfahrten καθώς οδηγεί τη μουσική σε περισσότερο λυρικά εδάφια ενώ αποδεικνύει πως ο ανερχόμενος νεαρός μουσικός ακολουθεί με πάθος το ρεύμα εκείνο της σύγχρονης τζαζ που συνδυάζει με δημιουργική άνεση τις κλασικότροπες συνθέσεις- δικές του και αλλότριες, (Guillaume de Machaut, Alban Berg, Angelo Badalamenti)- με τον δόκιμο αυτοσχεδιασμό και την αίσθηση της ολοκληρωμένης σύνθεσης. Το Collector’s Edition περιέχει και ένα DVD συναυλίας του στο Λεβερκούζεν με κομμάτια από το εξαιρετικό Weltentraum.
https://www.facebook.com/AN-MUSIC-194639600602630
