Η Carolina Cury μεγάλωσε στη Βενετία. Άρχισε από πολύ μικρή ηλικία τα μαθήματα πιάνου και τραγουδιού. Σε ηλικία 9 ετών ξεκίνησε τις σπουδές της στο κλασικό πιάνο, έχοντας μεγάλη αγάπη στον Μπαχ. Έχει διακριθεί σε πολλούς διαγωνισμούς, όπως ο Crescendo International Music Competition που διεξάγεται στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης. Την ίδια εποχή καλλιέργησε το πάθος της για το τραγούδι και την τραγουδοποιία μέσα από εμφανίσεις της στην ποπ σκηνή της Βενετίας. 

«Μου ήταν αρκετά δύσκολο να συμφιλιώσω τους τόσο διαφορετικούς μουσικούς κόσμους. Ένιωθα σαν τον Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ. Πίστευα ότι σύντομα θα έπρεπε να πάρω μία απόφαση. Θα ήθελα να αφιερωθώ στο κλασικό πιάνο ή να κατευθυνθώ προς το ποπ τραγούδι; Το να αναγκαστώ να επιλέξω ήταν έξω από τις δυνατότητές μου. Το ωδείο ήταν υπερβολικά συντηρητικό (ο Μπάρτοκ να παρουσιάζεται ως η τελευταία καινοτομία στην Ιστορία της μουσικής) και o κόσμος της ποπ αρκετά επιφανειακός. Στο Λονδίνο έμαθα ότι δεν πρέπει να διαλέξω και ότι μπορώ να δημιουργήσω κάτι που δεν υπάρχει ήδη· έμαθα ότι το να είσαι διαφορετική είναι ωραίο και ότι δεν είμαι μόνη στην άρνησή μου να χωρέσω σε αυτό το φαινομενικά ατέριαστο πλαίσιο. Το Λονδίνο μοιάζει να είναι ένα προπύργιο για τη σύγχρονη καινοτομία, και οι ιδέες που βασίζονται στη non-binary φιλοσοφική σκέψη –οι οποίες τροφοδοτούν ένα ευρύ φάσμα φαινομένων και απορρίπτουν τον περιορισμό σε διπολικές κατηγοριοποιήσεις– φαίνεται να εξαπλώνονται ραγδαία σε πολλούς τομείς, από την πολιτική του φύλου μέχρι τις τέχνες.»

Η Carolina Cury μόλις αποφοίτησε από το Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance, τελειώνοντας τις μεταπτυχιακές της σπουδές πάνω στο πιάνο, υπό την καθοδήγηση της αναγνωρισμένης Deniz Arman Galenbe. Χάρη στον εκλεκτισμό της και την ιδιαίτερη ευαισθησία της, η διεύθυνση του Conservatoire την έχει επιλέξει για να αντιπροσωπεύσει το τμήμα των πληκτροφόρων (keyboard) στο επίτιμο Gold Medal Showcase τον Ιούνιο του 2021.

Εξαιτίας της Πανδημίας, η θα προβληθεί εξ αποστάσεως στη σκηνή του Βlackheath Hall στο Λονδίνο με ζωντανό κοινό και online streaming. Η βιντεοσκόπηση της ερμηνείας της Carolina Cury θα γίνει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και το πρόγραμμα αποτελείται από τη Σπουδή Νο. 8, Fem, του Γκιέργκι Λίγκετι, η οποία, όπως λέει ίδια, «είναι άθλος αλλά διασκεδαστική και παλαβή» και μία δική της ημι-αυτοσχεδιαστική εκδοχή για πιάνο και φωνή, του "Paranoid Android" των Radiohead, με αναφορές στη θρυλική Jazz ερμηνεία του Brad Mehldau.

«Είμαι πολύ ενθουσιασμένη και ευγνώμων που μπορώ να εκφραστώ τόσο ελεύθερα μέσα από αυτό το κομμάτι. Ο αυτοσχεδιασμός μού επιτρέπει να εκφράσω την αίσθηση της ρευστότητας όπως θέλω να την αναδείξω. Ξεκίνησα να αυτοσχεδιάζω μόλις πριν τρία χρόνια, ενώ σήμερα δεν μπορώ να κατανοήσω πώς ζούσα πριν. Γι’ αυτό οφείλω να ευχαριστήσω τον δάσκαλό μου, Douglas Finch, έναν απίστευτο συνθέτη και αυτοσχεδιαστή, που με μύησε σ’ αυτόν τον τρόπο έκφρασης.»

Η Cury ετοιμάζει παράλληλα το δεύτερο άλμπουμ της (μετά το Carnaval το 2018) που θα αποτελείται από μία συλλογή αυτοσχεδιασμών στο πιάνο καταγεγραμμένη μέσω της τεχνολογίας binaural. Αυτή η τεχνική ηχογράφησης χρησιμοποιεί την αρχιτεκτονική του ανθρώπινου ακουστικού συστήματος, φορώντας δύο ειδικά μικροσκοπικά μικρόφωνα σαν ακουστικά, έτσι ώστε ο ακροατής να έχει με ψυχοακουστική ακρίβεια πρόσβαση στην ερμηνεία, ακριβώς όπως την αισθάνεται η ερμηνεύτρια.

«Κάτι τέτοιο δεν θα μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό χωρίς τη συνθήκη της τραγωδίας του Covid-19. Οι περιορισμοί με τους οποίους ο Κορονοϊός μάς έχει βομβαρδίσει έχουν την ιδιότητα να προκαλούν τη δημιουργικότητα. Ο αυτοσχεδιασμός είναι βασισμένος στο ρίσκο και στον περιορισμό: σε προκαλεί να δημιουργήσεις κάτι ωραίο, κάτι ενδιαφέρον, ή απλά κάτι, σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Πρέπει να είσαι έτοιμη να φτάσεις στα άκρα. Ο αυτοσχεδιασμός μού έχει δείξει τα μυστικά για να αντιμετωπίσω αυτή την έκτακτη κατάσταση που είναι γεμάτη με εξαιρέσεις.», λέει η Cury

Η Cury προσεγγίζει την προσαρμογή στην ακμάζουσα τεχνοκουλτούρα μέσω του νέου duo project Hypereyes σε συνεργασία με τον sound artist και μουσικό Κωνσταντίνο Δαμιανάκη, ο οποίος ερευνά την εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης στη μουσική πρακτική και στην Τέχνη του ήχου. To Hypereyes είναι ένα πειραματικό σχήμα με ρευστό ύφος, ηλεκτρονικό ήχο, και πληθώρα από bleeps και blops, όπως περιγράφουν οι ίδιοι στις εμφανίσεις τους στα social media.

«Ίσως είναι κρίσιμο για τους παραδοσιακούς οργανοπαίκτες και τραγουδιστές, καθώς και για τον κόσμο της κλασικής μουσικής, να προβληματιστούν σε σχέση με τη θέση τους στην κοινωνία του μέλλοντος. Η τεχνολογία μπορεί να προσφέρει πολλές δυνατότητες αλλά ταυτόχρονα ίσως απειλεί να εισβάλει επιθετικά ακόμα και σε αυτούς τους χώρους. Αλγόριθμοι και μηχανές έχουν ήδη την ικανότητα να παράγουν τη δική τους εκδοχή της ανθρώπινης δεξιοτεχνίας, αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι μένουν ακόμα πίσω όσον αφορά τη μουσικότητα και την εκφραστικότητα. Η τεχνική είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο γι’ αυτά τα δύο καθώς και για την εξέλιξη μίας στενής, οργανικής, και αυθεντικής σχέσης μεταξύ ερμηνευτή και οργάνου. Παρόλα αυτά, παρατηρώ ότι πολλοί μουσικοί της κλασικής κατεύθυνσης παθιάζονται υπερβολικά με την τεχνική τους χωρίς να τους μένει χρόνος για να υπερβούν το κατώφλι της. Ειδικά σήμερα, πιστεύω πως η υπέρβαση είναι πιο κρίσιμη από ποτέ.»