Στερεότυπο no.1: Για να έρχεται στις συναυλίες σου ο κόσμος και να γεμίζεις τα θέατρα πρέπει τα Μέσα να ασχολούνται συνέχεια μαζί σου.
Οι επικοινωνιακές κινήσεις του Σωκράτη Μάλαμα είναι μετρημένες, προσεκτικές με διαστήματα σιωπής χωρίς μιντιακή υπερκατανάλωση.

Στερεότυπο no.2: Για να γεμίασεις το Θέατρο Βράχων πρέπει τα τραγούδια σου να παίζουν σε πολλά ραδιόφωνα από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια τα τραγούδια του Σωκράτη Μάλαμα που παίζουν στα ραδιόφωνα είναι ένα ή δύο, με αιχμή του δόρατος την Πριγκηπέσσα, που απασχόλησε τους έχοντες τις μουσικές διευθύνσεις ύστερα από τις εμπορικές και πολλές επανεκτελέσεις της... Τα ραδιόφωνα που παίζουν πάνω από δύο τραγούδια του Σωκράτη Μάλαμα είναι ένα-δύο, όχι περισσότερα.

Στερεότυπο no.3: Ο καλλιτέχνης πρέπει διαρκώς να εξελίσσεται και να παρουσιάζει κάτι καινούριο για να μην κουράζει τον κόσμο.
Ο Μάλαμας δεν παρουσιάζει κάτι καινούριο και παρ'όλα αυτά φαίνεται όχι μόνο να μην κουράζει τον κόσμο του, αλλά να κερδίζει διαρκώς νέο κοινό. Προφανώς αυτό που κάνει το κάνει καλά και δεν έχει δημιουργήθει ακόμα η ανάγκη του κοινού του να τον ακούσει σε πιο "παρακινδυνευμένα" ρεπερτοριακά ή ηχητικά πράγματα, ούτε πιθανόν και ανάγκη του ίδιου να κάνει κάτι τέτοιο.

Στερεότυπο no.4: O κόσμος θέλει να βλέπει θέαμα, σκηνική παρουσία, καλλιτέχνες να χτυπιούνται στη σκηνή, μουσικούς να χοροπηδάνε και ερμηνευτές να αλλάζουν φορέματα και πουκάμισα στα διαλείμματα. Ο Σωκράτης Μάλαμας εμφανίζεται σταθερά με το ζοσμένο πουκάμισο εμμονικά όπως και ο Νϊκος Παπάζογλου που τον ανέδειξε.

Εκτός από τα στερεότυπα που μπορεί να δει κανείς ότι καταρρίπτονται σε μια συναυλία του Μάλαμα αξίζει να σημειώσει την αγάπη του κόσμου και την εκτίμηση προς το πρόσωπό του. Προφανώς αντιλαμβάνεται ότι του λέει την αλήθεια του και φυσικά τα καλά του τραγούδια που είναι πολλά και ας μην ακούγονται στο ραδιόφωνο, κι ας μοιάζουν καμια φορά μεταξύ τους, κι ας μην έχουν αλλάξει ενορχηστρωτικό πρόσωπο. Ο Σωκράτης Μάλαμας είναι η αιχμή μιας γενιάς που στάθηκε απέναντι στην Πασοκική Ελλάδα, όταν όλοι περνούσαν καλά και μετράγαν την ισχύ τους με το πλήθος των πανεριών που έμεναν στο τραπέζι.

Τώρα, ο Σωκράτης Μάλαμας και μερικοί άλλοι γραφικοί "έντεχνοι" δικαιώνονται για την πορεία τους, τις επιλογές τους και τα καλά τραγούδια τους, χωρίς να μιλάνε πολύ στις συναυλίες παίζοντας παράλληλα καλά τραγούδια. Αυτό που έκαναν από το ξεκίνημά τους δηλαδή.

Αξίζει να αναφερθούμε ξεχωριστά στις δύο ερμηνεύτριες που ήταν μαζί του. Η μεν Μαρίνα Δακανάλη σταθερά μαζί του επί σκηνής τα τελευταία χρόνια ως μια γλυκιά και διακριτική παρουσία. Στη μεγάλη του συναυλία στο Θέατρο Βράχων ήταν μαζί του και η Λαμπρινή Καρακώστα. Και φυσικά τους σταθερούς μουσικούς συνεργάτες του: Νίκος Μαγνήσαλης / κρουστά, Γιάννης Παπατριανταφύλλου / κοντραμπάσο, Νίκος Παραουλάκης / νέυ, Φώτης Σιώτας / βιολί-βιόλα, Κυριάκος Ταπάκης / λαούτο-μπουζούκι.
Τέλος τον εξαιρετικό ήχο, δεδομένων των συνθηκών, έκανε ο Βαγγέλης Λάππας με τον Γιάννη Ρούσσο.