Η ιστορία για τα Ζεστά Ποτά ξεκινάει ουσιαστικά από τους Αγώνες Τραγουδιού Κέρκυρας όπου ακούστηκε για πρώτη φορά "επίσημα" το Μια βραδιά στο Λούκι, το 1982. Λίγα χρόνια μετά, καταλυτικό ρόλο στην έκδοση του ιστορικού πλέον δίσκου "Ζεστά Ποτά", έπαιξε η συνάντηση των αδερφών Κατσιμίχα με τον Μανώλη Ρασούλη. Ο δίσκος κυκλοφόρησε τελικά το 1985. Λίγους μήνες αργότερα ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας παρουσιάζουν κάποια από τα τραγούδια του δίσκου σε τηλεοπτική εκπομπή της ΕΡΤ2, όπως θα δείτε στο παρακάτω βίντεο.
Στο οπισθόφυλλο του δίσκου ο Μανώλης Ρασούλης σημειώνει:
"Είμαι χαρούμενος και περήφανος που επιτέλους βγαίνουν τα τραγούδια του Χάρη και του Πάνου, μετά από τόσα χρόνια αντιξοοτήτων και αρνήσεων. Ακόμα, γιατί με το κατά δύναμιν συνέβαλα κι εγώ - I like- και αν μου επιτρέπουν τα παιδιά, τ' αφιερώνω σ' όλους τους καρμίρηδες από κάρμα, που αρνήθηκαν να τα βγάλουν, τους παράγοντες που αλαζόνιουσλι καθυστέρησαν αυτή τη δουλειά, χωρίς να ξέρουν τι δουλειά ψηνόταν και γινόταν νοστιμώτερη όσο αργούσε και πιο επικίνδυνη για τον αρριβισμό στο χώρο της δισκογραφίας. Σ' αυτούς αφιερώνεται, γιατί αυτοί χρειάζονται μια συμπαράσταση τώρα στο συνεχές down τους."
Για την ιστορία του δίσκου που πέρασε από χίλια κύματα μέχρι τελικά να κυκλοφορήσει, ο Πάνος Κατσιμίχας σημειώνει:
«Όταν στείλαμε την κασέτα με το τραγούδι μας στη διεύθυνση που είχε δώσει ο Χατζιδάκις, δεν πιστεύαμε ότι θα προκριθεί, αλλά και από την άλλη σκεφτόμασταν: “δεν ξέρεις ποτέ... Χατζιδάκις είναι!” Δεν είχαμε άδικο σ' αυτό, γιατί γνωρίζω από το Νίκο Κυπουργό, ότι το τραγούδι το επέλεξε, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα, ο ίδιος ο Χατζιδάκις. Θυμάμαι επίσης το γλυκό χαμόγελο του Χατζιδάκι και το πώς με ενθάρρυνε με το βλέμμα του όταν διηύθυνε την ορχήστρα και εγώ τραγουδούσα. Μου φέρθηκε σαν να ήμασταν ''ίσα κι όμοια'', που λένε. Άρχοντας! Θέλω να το πω: Δε γνωριζόμασταν καθόλου μέχρι εκείνο το βράδυ».
