Οι ίδιοι ως επάξιοι headliners ανέβασαν την ένταση τους και βγήκαν για να ταρακουνήσουν για τα καλά την Πυραμίδα που είχε γεμίσει ήδη από πολύ νωρίς. Άφησαν για λίγο στην άκρη τις μπαλάντες και έδωσαν προτεραιότητα σε δυνατά κομμάτια με το χαρακτηριστικό μπάσο τους, ξεσηκώνοντας τον κόσμο σε ένα ατελείωτο πάρτι. Αυτή είναι η έκφραση που ταιριάζει εδώ παρότι είναι αρκετά κλισέ.

Τα εντυπωσιακά σκηνικά τους με τα ειδικά εφέ δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα που μας παρέσυρε όλους να χορέψουμε πριν καν προλάβουμε να καταλάβουμε πως είχε συμβεί αυτό. Φυσικά, δεν θα περίμενε κανείς κάτι λιγότερο από τους Muse και λόγω του καλλιτεχνικού τους μεγέθους, αλλά και διότι πήραν τη σκυτάλη από τους Foals, μια μπάντα πολύ αγαπητή στην Αγγλία που προκάλεσε πανικό με το που εμφανίστηκε στη σκηνή, έτσι όλοι ήταν ζεσταμένοι για κάτι πραγματικά σπουδαίο.

Οι ίδιοι φαίνεται πια να διαθέτουν αρκετό χρόνο και χρήμα στη σκηνική τους παρουσία καθώς έχτισαν ένα πολύ όμορφο σκηνικό που ταίριαξε απόλυτα με τον ήχο τους. «Άλλο να στο λέω και άλλο να το βλέπεις» που λένε… Οι Foals στο Glastonbury τα σπάσανε και μη σας κάνει εντύπωση αν τους δούμε σύντομα ως headliners σε κάποιο μεγάλο φεστιβάλ.

Η πρώτη μας επαφή με την πυραμίδα είχε γίνει στην εμφάνιση των ZZ Top οι οποίοι εξακολουθούν να έχουν φανατικό ακροατήριο, παρά το γεγονός ότι έχουν μεγαλώσει και δεν μπορούν να βγάλουν την ενέργεια που έβγαζαν παλιότερα. Ο χαρακτηριστικός "σάπιος" ήχος της κιθάρας αναπολεί άλλες εποχές της ροκ μουσικής που δεν έχουν χάσει την αξία τους ακόμα και σήμερα και για αυτό χαρακτηρίζονται πλέον ως κλασσικό ροκ.

Μπορεί οι ίδιοι να μην εξακολουθούν να έχουν την ίδια ενέργεια αλλά η εμπειρία τους φαίνεται στο live το οποίο κράτησαν επαγγελματικό μέχρι το τέλος.

Η μουσική όμως στο Glastonbury από τη στιγμή που θα αρχίσει δεν τελειώνει. Ούτε καν μετά από αρκετές συναυλίες. Όσες μπορεί τέλοσπάντων να προλάβει να παρακολουθήσει κανείς.

Την ίδια μέρα έπαιξαν και οι Lumineers στο Other Stage μπροστά σε μια ατελείωτη έκταση γεμάτη κόσμο. Οι ίδιοι το χάρηκαν ιδιαίτερα καθώς ήταν η πρώτη φορά που έπαιζαν σε ένα τόσο μεγάλο φεστιβάλ.

Στη διαδρομή από τη μια σκηνή στην άλλη συναντά κανείς ατέλειωτες επιλογές για φαγητό αλλά και χώρους όπου συμβαίνουν διάφορα events, όπως πάρτι με ηλεκτρονική μουσική, μαθήματα χορού ή μικρά live. Φυσικά, το αγγλικό κοινό κυρίως, συνέχισε το πάρτι μέχρι το πρωί, αφού τελείωσε η συναυλία χωρίς να πτοείται από την κούραση ή τη λάσπη που φαίνεται να έχει συνηθίσει τόσα χρόνια...

Παρά την κούραση που σου προκαλούν οι συνθήκες του φεστιβάλ, τα βράδια σε αποζημιώνει με τις μοναδικές του συναυλίες.

Με μια τέτοια έναρξη, ποιος δεν θα ήθελε να ξημερώσουν οι 2 επόμενες μέρες για τις οποίες φυσικά θα σας πούμε τι έγινε για να ακούγεται και κάτι άλλο που έχει σχέση με την Αγγλία εκτός από το Brexit.