Τελικά, καλύτερα να την ακούς από το ραδιόφωνο. Ίσως επειδή η προσδοκία ήταν πολύ μεγαλύτερη από το αποτέλεσμα, ίσως επειδή με τόση ώρα opening act ο κόσμος έφτασε στις 23:30 για να δει την Kovacs, ίσως επειδή -με το γουνάκι σήμα κατατεθέν στο κεφάλι- έπαιξε ακριβώς μία ώρα, ίσως επειδή ήταν λιγάκι διεκπεραιωτική… ίσως για όλα τα παραπάνω… Ποιος ξέρει…
Ξεκίνησε με το «Diggin» που ακούγεται και αυτό σιγά σιγά, και τελείωσε με το «My Love». Ενδιάμεσα μας ενημέρωσε για το πρώτο της άλμπουμ «Shades Of Black», που μόλις κυκλοφόρησε και μάλλον θα είναι καλύτερα να ακούμε αυτό, αφού η live ατμόσφαιρά της ήταν αρκετά υποτονική, κάτι που πιθανότατα και ο κόσμος δεν περίμενε.
Έχει όντως μία πραγματικά ξεχωριστή φωνή, αλλά, όλο το στήσιμο της συναυλίας δεν κατάφερε να πάρει μαζί της τον κόσμο που στην πλειοψηφία του ήταν γύρω στα 30. Ακόμα και το "Diamonds are forever" που είπε, εκτός δικού της ρεπερτορίου, δεν ήταν αρκετό.
Το αγαπημένο "My Love"
Αυτό το κομμάτι έφερε τον κόσμο που γέμισε τον Βοτανικό (μετά από μία Οδύσσεια ακυρώσεων) και φυσικά το ακούσαμε δύο φορές, αφού ήταν και το ανκόρ της, στο οποίο κατέληξε μετά από λίγη κουβεντούλα με τους συνεργάτες της λες και δεν περίμενε ότι θα ξαναβγεί στη σκηνή. Τελικά, μπορεί ένα κομμάτι που είναι μεγάλη ραδιοφωνική επιτυχία να γεμίσει μία συναυλία, όπως αποδείχτηκε, αλλά μάλλον δεν φτάνει για να την κάνει ξεχωριστή.
Ο κόσμος είχε μπει στον Βοτανικό με την καλύτερη διάθεση και με προφανή αναμονή για την Kovacs, αλλά δεν είναι και τόσο βέβαιο ότι τελικά έφυγε γεμάτος και ικανοποιημένος από αυτή τη συναυλία, η οποία ευτυχώς, δεν είχε ακριβό εισιτήριο (15 ευρώ στην προπώληση).
Αν σκεφτεί βέβαια κανείς την ηλικία της βλέπει τα πράγματα και λίγο αλλιώς και ο χρόνος τελικά θα δείξει αν θα μπορέσει να κάνει και μεγάλα live αξιώσεων καθώς είναι ακόμα στη διαδικασία που στήνεται και ως προϊόν αλλά και ως καλλιτέχνης.
Τη συναυλία άνοιξαν οι: The Moka Band, Anglenika Dusk και Greeklish Babylon