Η Δήμητρα Γαλάνη ξεκινάει στο Passport, στον Πειραιά, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της δίσκου Αλλιώς. Παρόλα αυτά οι εν λόγω εμφανίσεις δεν έχουν ως άξονα τα νέα τραγούδια αλλά κάτι ευρύτερο. Και αυτό δεν είναι άλλο από τον ήχο της νέας μπάντας της Γαλάνη. Με τους πέντε μουσικούς της παρουσιάζει κάποια από τα ωραιότερα και όχι τόσο συχνά ερμηνευμένα κομμάτια της, ειδωμένα με σπάνια καθαρότητα. Ο Κραουνάκης συνυπάρχει με τον Τσιτσάνη και τον Σπανό, ο Χατζηνάσιος με τον Λοΐζο και τον Χατζιδάκι. Σαράντα και πλέον χρόνια πορείας συμπυκνωμένα σε τρεις ώρες.
Τρεις ώρες μόνη της στη σκηνή μετά από πολλά χρόνια. Το αίτημα πολλών ανθρώπων που την παρακολουθούν χρόνια και ήθελαν να την ακούσουν κάπως έτσι, πραγματοποιήθηκε. Κυρίως όμως ήταν ανάγκη της ίδιας να ξαναδεί αλλιώς πολλά από τα παλαιότερα κομμάτια της και να τα «παντρέψει» με το πιο πρόσφατο ρεπερτόριό της. Να βάλει πάνω απ΄όλα τη μουσική, τον λόγο και το παιχνίδι με τα τραγούδια. Όλοι θα μείνουν ικανοποιημένοι από τις επιλογές των κομματιών της. Και οι «ψαγμένοι» (Στο πάτωμα τα ρούχα σου αδειανά, Παλίρροια, Περιουσία, Μην πάμε απόψε πουθενά) και οι «νοσταλγικοί» (Τα γαλάζια σου γράμματα, Ζω, Η μέρα εκείνη δεν θ’ αργήσει, Κουτσή κιθάρα) και οι «λαϊκοί» (Ίσως, Ακρογιαλιές και δειλινά, Το δίχτυ, Η πιο μεγάλη ώρα) και βέβαια όσοι αγάπησαν τη Γαλάνη τα τελευταία χρόνια (Αν, Σκανδάλη, Το σ’ αγαπώ μπορεί).
Οι μουσικοί της ένας κι ένας. Νέα παιδιά, κατά κύριο λόγο, που παίζουν με ορμή και ενθουσιασμό. «Πειράζουν» τα κομμάτια αλλά απαιτούν να φέρουν στον ήχο τους και κάτι από τον παλιό τρόπο. Και αυτό λέγεται ήθος. Η ηλεκτρική κιθάρα δίνει τον τόνο και ακουλουθεί αντιστικτικά το ούτι. Το πιάνο, το μπάσο και τα ντραμς προσδίδουν βάθος καθώς και διαφορετικά ηχοχρώματα.
Στη βραδιά της άτυπης πρεμιέρας πολλοί φίλοι και συνεργάτες της ερμηνεύτριας βρέθηκαν στο Passport: μεταξύ αυτών και η Νατάσσα Μποφίλιου με τον Θέμη Καραμουρατίδη. Η Γαλάνη την κάλεσε στη σκηνή και η Μποφίλιου ανταποκρίθηκε. Αφού αντάλλαξαν ειλικρινείς φιλοφρονήσεις η Γαλάνη ζήτησε από τη Μποφίλου να πει ένα δικό της κομμάτι. Ο Θέμης στο πιάνο και η Νατάσσα σε θέση προσοχής, με τη γροθιά της σφιγμένη και αρκετά αγχωμένη, είπε το Εγώ μεγάλωνα για σένα και καταχειροκροτήθηκε. Σειρά είχε ένα ντουέτο: Εγώ μιλάω για δύναμη. Η χημεία ανάμεσα στις δύο ερμηνεύτριες κάτι παραπάνω από εμφανής. Δυνατές φωνές, αίσθημα γλαφυρό, αποδοχή και εκτίμηση. Η πάντα φειδωλή και αυστηρή στις κρίσεις της Γαλάνη απέδωσε τα εύσημα σε μια από τις σπουδαιότερες νέες ερμηνεύτριες.
Η Δήμητρα Γαλάνη είναι μουσικός σε συνεχή αναζήτηση. Ανανεώνει τον ήχο της, το ρεπερτόριό της. Επαναπροσδιορίζει τη σχέση της με τους ακροατές της αλλά κυρίως με τα ίδια της τα τραγούδια. Οι εμφανίσεις στο Passport δεν είναι ένας απολογισμός της μέχρι τώρα πορείας της. Είναι ολοζώντανο παιχνίδι με τη μουσική και τον λόγο. Το απόσταγμα της μουσικής της πείρας. Καθαρό σαν νεράκι και μεθυστικό σαν οινόπνευμα.
