Με πολύ μικρή δισκογραφία καταφέρνει όχι μόνο να υπάρχει αλλά να έχει δημιουργήσει και έναν πυρήνα ακροατών που τον ακολουθεί στις ζωντανές του εμφανίσεις. Αυτό έγινε και το περασμένο βράδυ Κυριακής.

Δεν είναι και χθεσινός. Που λέει και η διαφήμιση… Έχει γράψει πολλές ώρες νυχτερινής σκηνικής πτήσης και έχει συνεργαστεί με πολλούς και σημαντικούς. Δυναμικός στη σκηνή και διακριτικός στην παρουσία του και τον τρόπο που κινείται εκτός αυτής, έκανε ακόμα ένα καλό live με μία εξίσου άψογη μπάντα. Μπόρεσε για ακόμη μία φορά να προσαρμοστεί με υποδειγματικό τρόπο και να εναρμονιστεί πλήρως με το χώρο στον οποίο εμφανίζεται χωρίς να τον «καταπιεί» ή να τον πετάξει εκτός σαν ξένο σώμα.

Είναι ρετρό χωρίς να είναι επιτηδευμένες οι κινήσεις και το τρόπος του. Φαίνεται ότι αυτή είναι η αισθητική του και εκτός σκηνής και εκτός μόδας. Ο ίδιος μάλλον θα ήθελε να ζει στην Αμερική του '50 ή να οδηγεί μία πελώρια κάντιλακ που θα παίζει στο ραδιόφωνο με τον μεγάλο μεταλλικό δείκτη συχνοτήτων Jonhny Cash και Elvis Prisley.

Όσο για το Faust είναι ένας ωραίος αισθητικά χώρος που ταίριαζε στην αισθητική του Δώρου Δημοσθένους, παρά το γεγονός ότι λειτουργεί περισσότερο με όρους μπαρ παρά μουσικής σκηνής -με τα θετικά και τα αρνητικά που μπορεί να έχει ένας τέτοιος τρόπος λειτουργίας για ένα live.

* Παρακάτω ο Δώρος Δημοσθένους σε μία συναισθηματική διασκευή του help των Beatles από παλιότερο live του.