Η έναρξη του προγράμματος ήταν κάπως αδύναμη, παρότι οι δύο κυρίες βγήκαν στη σκηνή λαμπερές και με διάθεση να πάρουν τον κόσμο με το μέρος τους. Η «Άδεια αγκαλιά» του Σαββόπουλου έδωσε γρήγορα τη θέση της σε μεγάλες τους επιτυχίες, τις οποίες ερμήνευαν εναλλάξ. Το κοινό γρήγορα «ζεστάθηκε» και μπήκε στο κλίμα.

Η Αρβανιτάκη αιθέρια και αέρινη και η Πρωτοψάλτη γήινη και δυναμική συντονίστηκαν πολύ καλά επάνω σκηνή και ερμήνευσαν μεγάλο μέρος του ρεπερτορίου τους με τρόπο ευχάριστο και σε στιγμές αναπάντεχο. Έχοντας η καθεμία τους στη φαρέτρα της ένα τόσο μεγάλο και σπουδαίο ρεπερτόριο επέλεξαν κομμάτια που άλλοτε ξεσήκωναν και άλλοτε έκαναν τους θαμώνες να τραγουδάνε μαζί τους.

Από τα χρόνια της «Λεωφόρου» πολλά έχουν αλλάξει και για τις δύο ερμηνεύτριες. Οι πορείες τους ήταν αρκετά διαφορετικές, χαραγμένες παρ’ όλα αυτά επάνω σε έναν κοινό άξονα. Το καλό τραγούδι. Κάποιες φορές τα κατάφεραν. Κάποιες όχι. Σε αυτή τους τη συνάντηση κράτησαν ό,τι καλύτερο έχουν ερμηνεύσει. Ό,τι αγαπήθηκε από το κοινό τους και δικαίωσε τις επιλογές τους. Υπήρχαν στιγμές που έβλεπα την Πρωτοψάλτη να τραγουδάει και να αισθάνεται σαν μικρό παιδί. Ένας μικρός αρχηγός που καθήκον του είχε να οργανώσει και να ψυχαγωγήσει τα υπόλοιπα παιδιά, τα οποία στο άκουσμα των τραγουδιών της εκστασιάζονταν. Η Αρβανιτάκη ακολουθούσε πιστά και με τα «ανατολίτικα» κομμάτια της πυροδοτούσε το κέφι.

Τα ντουέτα τους ήταν από τα δυνατά σημεία του προγράμματος και ο Σταμάτης Κραουνάκης, αν και άτυπα, έβαλε την πινελιά του. Με υποδειγματικό τρόπο, η Πρωτοψάλτη κράτησε το μικρόφωνο για να ερμηνεύσει η Αρβανιτάκη το «Πάω να πιάσω ουρανό», για να της το ανταποδώσει η Ελευθερία αμέσως μετά, κρατώντας το μικρόφωνο, για να πει η Άλκηστη το «Αυτή η νύχτα μένει».

Αποδοχή. Έμπρακτη αποδοχή της μιας ερμηνεύτριας από την άλλη επάνω στη σκηνή. Αυτή ήταν και η αρχή της συνεργασίας τους. Και φυσικά σεβασμός για το ρεπερτόριο και για τους ακροατές.

Αν έπρεπε να κάνουμε έναν απολογισμό για τις δύο ερμηνεύτριες θα λέγαμε ότι η Αρβανιτάκη κινήθηκε σε περισσότερο γνωστούς και πεπατημένους, γι’ αυτή, δρόμους, ενώ η Πρωτοψάλτη αναγκάστηκε να κάνει κάποια βήματα παραπάνω για να την προσεγγίσει. Και γι’ αυτό βγήκε νικήτρια, δίνοντας στιβαρές ερμηνείες που προδίδουν σοβαρή δουλειά και κέφι. Η σύμπραξή τους είναι ένα ευτυχές γεγονός. Η καλύτερη Πρωτοψάλτη των τελευταίων χρόνων παρέα με τη διαρκώς αέρινη Αρβανιτάκη.