Δεν είναι μυστικό ούτε κάποια πρόσφατη αποκάλυψη πως οι Σκανδιναβικές χώρες παρουσιάζουν εδώ και μερικά χρόνια μια απίστευτη άνθιση όλων γενικώς των μουσικών στιλ. Είναι, όμως, η έλλειψη ντόπιων ανεξάρτητων διανομέων να μεταφέρουν δείγματα της τόσο δημιουργικής σκηνής που μας αναγκάζει να τη ψάχνουμε στο χάος του διαδικτύου. Ας είναι, υπάρχουν ακόμη κάποιες δίοδοι επικοινωνίας και μία εξ' αυτών φέρνει στη δημοσιότητα τρεις κυκλοφορίες εκ Φιλανδίας από τις ετικέτες Fonal και Αaneton.
Στην πρώτη, ηχογραφούν η Lau Nau ήτοι, η Laura Naukkarinen και το σεπτέτο της και στο "Valohiukkanen" –το τρίτο της άλμπουμ- συνεχίζει, στα τραγούδια της, τις αιθέριες μελωδικές γραμμές που συνάδουν πλήρως με την λεπτεπίλεπτη φωνή της. Χαρακτηριστικά που τα συναντάμε στο προοδευτικό ροκ, στη ψυχεδέλεια αλλά και στην φολκ μουσική της πατρίδας της. Συνδυάζονται κλασικά όργανα -γκραν πιάνο, τσελέστα και κλαρινέτο- με κιθάρα, κρουστά και μπάσο, επίσης, με συνθετητές για να παράξουν ένα έντονα λυρικό όπως και επινοητικό ηχητικό προϊόν. Το οποίο αν είχε την τύχη να γεννηθεί από Αγγλικό ή Αμερικάνικο συγκρότημα θα το βλέπαμε σε όλα τα γνωστά μουσικά περιοδικά.
Στη Fonal πάλι κυκλοφόρησε τις συνθέσεις του και ο… επτάχρονος Eelis Mikael Salminen: μαθητής Δημοτικού αλλά και σπουδαστής Ακαδημίας Καλών Τεχνών ο -καλλιτεχνικώς Eeliks:en με ακούσματα από AC/DC, Beatles, Kiss, Beastie Boys, Stones, Prodigy και άλλα τέτοια.
Με αυτά τα δεδομένα άρχισε να ηχογραφεί στο iPhone του πατέρα του και πολύ γρήγορα οι προσπάθειές του έλαβαν υπόσταση με την βοήθεια της δισκογραφικής που διευθύνει ο Sami Sanpakkila. Φρούτο της συνεργασίας των δυο το "Suutre Teiter" με 33 μουσικές βινιέτες, πρωτόλειες μεν, πολύ ενδιαφέρουσες δε καθώς φωτογραφίζουν ένα ανατέλλον συνθετικό ταλέντο από τα πολλά που κατοικούν στη χώρα του Άγιου Βασίλη.
Υφολογικά, ο δίσκος λειτουργεί, περίπου, όπως το κλασικό "Commercial Album" των Residents: ελάχιστου χρόνου κομμάτια, υβρίδια μεταξύ ελεκτρόνικα και ντανς που ακούγονται απνευστί επί 23 λεπτά!
Τέλος, στην Aaneton -θυγατρική της Fonal– βρίσκουμε τη Ninni Forever Band, όχημα προσωπικής έκφρασης της Ninni Luthasaari, παράλληλα οπτική καλλιτέχνης και κατασκευάστρια καπέλων. Η οποία, στον ομώνυμο δίσκο της, παίζει όλα τα όργανα πλην κρουστών κι όμως η παραγωγή ακούγεται τόσο άρτια ώστε έχεις την εντύπωση πως υπάρχει ολόκληρη μπάντα.
Ούτως, η N4EB κοινωνεί ρυθμούς κοντά στη νοοτροπία ονομάτων σαν τους Vaselines, τη Σουηδή Lykke Li και το Βρετανό Pop Levi. Το πρώτο άλμπουμ της Ninni πέρα της εμφανούς μελωδικότητάς, αντιμετωπίζεται θετικά και για τους ευκίνητους ρυθμούς του: μετά - νιού γουέϊβ με πειραματικές διαθέσεις, άδολη ποπ με ζωηρά χρώματα, καλοφτιαγμένες συνθέσεις.