Ανεξάρτητα αν λατρεύει ή αντιπαθεί κανείς τις ταινίες του Ταραντίνο, το μόνο σίγουρο είναι ότι η πλειοψηφία τρέχει να ακούσει τα soundtrack των ταινιών του. Άλλοι για να ξαναζήσουν την ατμόσφαιρα του φιλμ και άλλοι για να λατρέψουν τα σπάνια vintage αριστουργήματα που σίγουρα υπάρχουν σε κάθε συλλογή του σκηνοθέτη αλλά και πολλοί για να έχουν ψήγματα των αυθεντικών διαλόγων της ταινίας που παρεμβάλλονται ανάμεσα στα τραγούδια. Και πάλι φυσικά η επιλογή ανήκει στον ίδιο τον σκηνοθέτη. Αναρωτιόμαστε πού βρίσκει χρόνο να βλέπει ένα κάρο ταινίες (έκδηλο από το πλήθος αναφορών μέσα στις δικές του) αλλά και να ακούει παλιά ξεχασμένα βινύλια από τα οποία πάντα φτιάχνει αληθινά κεντήματα, προσαρμοσμένα πάντοτε στο ύφος της ταινίας. Εδώ βέβαια προχωράει ένα βήμα παραπέρα και πείθει βετεράνους αλλά και νεότερους μουσικούς να γράψουν καινούριες μελωδίες και τραγούδια κι εκείνοι αφήνουν το στίγμα τους με συνέπεια στις σκηνές της ταινίας. Ολόφρεσκος λοιπόν Ennio Morricone στο Ancora Qui με τη φωνή της Elisa Toffoli, διαμαντάκι με τίτλο Freedom απο τους Anthony Hamilton και Elayna Boynton, τραγούδι γραμμένο από τον Rick Ross –100 Black Coffins- και τραγουδισμένο από τον πρωταγωνιστή Jamie Foxx αλλά και τραχύς John Legend με το Who did that to you?. Πολλές παλιές μελωδίες συμπληρώνουν αυτό το έξοχο soundtrack και ανήκουν στους James Russo, Luis Bacalov, Morricone, Jim Croce, Riziero Ortolani, Jerry Goldsmith (από το Under Fire του 1983 με τον Pat Metheny), 2Pac vs James Brown αλλά και ένα επιπλέον κομμάτι των Annibale e I Cantori Moderni που δεν περιλαμβάνεται στην ταινία και βρίσκεται μόνο στο i-tunes. Μπόλικη blaxploitation και αναφορά στα αγαπημένα σπαγγέτι γουέστερν των ‘60ς και ‘70ς είναι τα κύρια χαρακτηριστικά ταινίας και μουσικής της επιμέλειας με κομμάτια που αλλοιώς θεωρούνται υπερβολικά κιτς αλλά στην ατμόσφαιρα της ταινίας αναδύουν ένα μεθυστικά κλασσικό άρωμα.
Να σημειώσουμε ότι η ιδέα για το Django, Ο Τιμωρός προέκυψε στον Ταραντίνο ενώ βρισκόταν στην Ιαπωνία για την προώθηση του Άδωξοι Μπάσταρδη. Εκεί τα «Μακαρόνι» όπως λένε τα αγαπημένα τους σπαγγέτι, γουέστερν είναι ακόμη πολύ δημοφιλή. Ο σκηνοθέτης προμηθεύτηκε μερικά soundtrack (πολλά ίσως καταργημένα στη Δύση) και άρχισε να τα ακούει. Έτσι γεννήθηκε η ιστορία του Django!! O αλχημιστής ήχων και εικόνων και πάλι στα καλύτερά του!
