Δεν είναι πολύ καινούριος στη σκηνή ο Καλιφορνέζος Jonathan Wilson – είναι, όμως, εντελώς αθόρυβος. Παραγωγός που έχει συνεργαστεί με αρκετούς γνωστούς μουσικούς, έχει συνθέσει τραγούδια για άλλους και έχει παίξει σε πολλούς δίσκους σαν σέσιον μουσικός. Με ένα, μόλις, επίσημο άλμπουμ στο ενεργητικό του – το Gentle Spirit - απέριττος φόρος τιμής στο φολκ – ψυχεδελικό ροκ στα τέλη των 60’s, αρχές 70’s- στο Neil Young και τους Quicksilver Messenger Service. Ο Wilson μάζεψε μερικούς φίλους μουσικούς – από τους Jayhawks, τους Vetiver, τους Black Crowes και λίγους ακόμη για να γράψει δεκατρία τραγούδια εμφορούμενα από το πνεύμα της ειρήνης, της αγάπης και της αδελφοσύνης.
Those were the days – «Αυτές ήταν ημέρες», που λέει και το παλιό τραγουδάκι της Mary Hopkins με τα μακρόσυρτα σόλα στην ηλεκτρική κιθάρα – πήγαινε στα Can We Really Party Today / Natural Rhapsody / The Way I Feel και στο Valley Of The Silver Moon - το ηλεκτρικό χάμοντ πιάνο και τις μπαλάντες που ξεκινούν χαλαρά για να εξελιχθούν σε ατμοσφαιρικές ιεροτελεστίες. Όλα αυτά φτιαγμένα με αγνές, άδολες, προθέσεις με το πάθος ενός φαν εκείνης της εποχή και της μουσικής της. Αλλά και με το ήθος που κυριαρχούσε τότε στους κύκλους των μουσικών. Και μόνο για αυτό το τελευταίο αξίζει κανείς να ακούσει το Gentle Spirit, πόσο, μάλλον, που περιέχει επιπλέον καλοφτιαγμένη μουσική.
