Το ετήσιο ραντεβού με τη τζαζ μουσική δίνει και φέτος το αθηναϊκό κοινό στην Τεχνόπολις του Δήμου Αθηναίων για το 11ο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Τζαζ, που διοργανώνει, από τις 24 έως και τις 29 Μαΐου 2011 (Πειραιώς 100 Γκάζι).

Από τη χώρα μας το Φεστιβάλ φιλοξενεί το Τρίο Μάρθας Μαυροειδή, τον Παντελή Στόικο & Trio Balcano και το GoJam Group.

gojam_groupΓιάννης Αγγελόπουλος εκ μέρους των GoJam Group.

Οι GoJam είναι μία μπάντα, που φτιάχτηκε αρχικά από τους Γιώργο Τσιατσούλη (ακορντεόν) και Πέτρο Βαρθακούρη (μπάσο) και πολύ σύντομα, στη συνέχεια ενσωματώθηκαν ο Λευτέρης Χαβουτζάς (κιθάρα) και ο Γιάννης Αγγελόπουλος (τύμπανα). Ξεκινήσαμε το 2006 και βγάλαμε το πρώτο μας, ομότιτλο cd, το 2008. Πλέον, έχουμε αρκετό νέο υλικό κι έτσι στη συμμετοχή μας στο «Ευρωπαϊκό Τζαζ Φεστιβάλ» θα παίξουμε κομμάτια τόσο από τον πρώτο, όσο και από τον δεύτερο δίσκο μας, που αναμένεται σύντομα.

Ένα βασικό χαρακτηριστικό του ήχο μας είναι το ηχόχρωμα και η τεχνοτροπία στο ακορντεόν από τον Γιώργο Τσιατσούλη, ο οποίος έχει επιρροές από τάνγκο, αλλά και από τα ρεμπέτικα. Επίσης, μας χαρακτηρίζει και η κιθάρα του Λευτέρη Χαβουτζά, με μία έντονη φλαμένκο επιρροή, την οποία έχει σπουδάσει άλλωστε, μαζί με αναφορές από τον Τοματίτιο και τον Βίσεντ Αμίγκο. Τα κομμάτια που γράφει ο καθένας στη μπάντα έχουν ασφαλώς αρκετά διαφορετικά, στοιχεία, αλλά όλα διυλίζονται μέσα από τη συλλογικότητα της μπάντας, μέχρις ότου φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα.

Για εμάς η συμμετοχή μας στο «11ο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Τζαζ» είναι ένα σημαντικό βήμα, στο οποίο συμμετέχουμε αφιλοκερδώς, διότι πιστεύουμε πολύ σε όλη αυτή την προσπάθεια.

Ο θεσμός συμπληρώνει τα 11 χρόνια και αν μη τι άλλο αυτό έχει ξεχωριστή σημασία. Είναι πολύς ο κόσμος που είτε συνειδητά, είτε τυχαία πέρασε όλα αυτά τα χρόνια από το Φεστιβάλ. Επί σκηνή το κοινό μπορεί να ακούσει πολλά σχήματα από το εξωτερικό και για εμάς ως γκρουπ είναι ένα μεγάλο παράθυρο, γιατί έχουμε μπροστά μας σαν τρέιλερ ταινίας, το τι παίζεται στην Ευρώπη. Δεν μπορώ να απαντήσω αν υπάρχει αμιγώς τζαζ σκηνή στην Ελλάδα. Είναι δύο οι νοοτροπίες. Είτε η mainstream, είτε η instrumental. Εμείς ανήκουμε στη δεύτερη κατηγορία. Χρησιμοποιούμε τζαζ νοοτροπία, αλλά όχι την κλασική αρμονία και το τζαζ μόνταλ και τις αρμονικές της τζαζ. Τα κομμάτια είναι πιο aspect.

triobalcanoΠαντελής Στόικος εκ μέρους των Trio Balcano.

Το Trio Balcano δημιουργήθηκε το 1998 και είμαστε ένα από τα πρώτα σχήματα που προσέγγισε αυτό τον ήχο, με μία ακραιφνώς balkan πρόταση. Ο πρώτος μας δίσκος εκδόθηκε το 2006 από τη Melissa records, με τίτλο Sometime Now. Το γκρουπ αποτελείται από τους Παντελή Στόικο (τρομπέτα), Λάκη Τζίμκα (ηλεκτρικό μπάσο), Αλέκο Παπαδόπουλο (τύμπανα) και έχουμε παίξει σε διάφορα Φεστιβάλ και κλαμπ της Βουλγαρίας, τη Γερμανίας, της Ισπανίας και άλλες χώρες της Ευρώπης. Περί τα 14 χρόνια αφότου ξεκινήσαμε είναι τιμή για εμάς να μας ζητάνε να παίξουμε στο εξωτερικό, αλλά να βλέπουμε και άλλα πολλά σχήματα εδώ στην Ελλάδα να προσεγγίζουν τον ίδιο ήχο των Βαλκανίων, που στο κάτω – κάτω δεν είναι ξένος για εμάς. Η ελληνική μουσική αποτελεί μέρος αυτής της παράδοσης. Η ενασχόληση της νεότερης γενιάς με τέτοιου είδους ακούσματα δεν νομίζω ότι είναι απλώς μία μόδα. Είναι σίγουρα μία τάση. Η διαφορά με το εξωτερικό είναι για πολλά χρόνια ο Έλληνας ακροατής είχε μάθει να ακούει μόνο τραγούδια. Όμως και η ορχηστρική μουσική μπορεί να περιγράψει εξίσου καλά, ίσως και καλύτερα, παρόμοια συναισθήματα. Το κοινό πρέπει να αποκτήσει και μία πνευματική σχέση με τη μουσική γενικότερα. Δεν υπάρχει μόνο το τραγούδι. Ο ήχος και η μελωδία δεν έχουν σύνορα. Μπορείς να περιγράψεις πράγματα που θα τα καταλάβουν άνθρωποι από διάφορες χώρες. Αντίθετα, ο στίχος σε περιορίζει λίγο σε αυτό.

Δεν υπάρχει μόνο ένα είδος μουσικής. Η μουσική είναι στυλ, είναι έκφραση και ό,τι μπορεί να νιώσει κανείς. Εμείς η γενιά των 30 και κάτι που έχουμε ταξιδέψει και έχουμε επιρροές από το διαδίκτυο μπορούμε να έχουμε μία άλλη άποψη για την ορχηστρική μουσική. Δεν είναι μόδα, είναι ανάγκη. Ο κόσμος πλέον καταλαβαίνει και το καλό και τη σαβούρα.

trio_mavroeidiΜάρθα Μαυροειδή

Το Τρίο μας απαρτίζουν ο Γιώργος Βεντουρής (κοντραμπάσο), ο Γιάννης Αγγελόπουλος (τύμπανα) και η ομιλούσα Μάρθα Μαυροειδή (ηλεκτρική λάφτα, σάζι και φωνή). Υπάρχει από το Νοέμβριο του 2010. Ο καθένας μας προσθέτει τις επιρροές του στο γκρουπ και όλοι μαζί διαμορφώνουμε τον ήχο. Εγώ έχω μία εμπειρία στη βαλκανική μουσική και τα παιδιά έχουν σπουδάσει τζαζ. Αν και δύσκολα μπορεί να περιγράψει κανείς τη μουσική, ας πούμε ότι εμείς παίζουμε βαλκανική τζαζ. Δηλαδή, το μελωδικό υλικό είναι από τα Βαλκάνια, αλλά η αρμονία είναι πιο σύγχρονη και κοντά στη τζαζ, ενώ βασιζόμαστε πολύ και στον αυτοσχεδιασμό.

Στο «Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Τζαζ» πηγαίναμε ούτως ή άλλως σαν ακροατές. Το ότι δίνεται η δυνατότητα στο αθηναϊκό κοινό να ακούσει από κοντά τόσα σημαντικά σχήματα από όλη την Ευρώπη και με ελεύθερη είσοδο είναι άξιο συγχαρητηρίων. Το ότι συμμετέχουμε σαν σχήμα είναι για εμάς μεγάλη χαρά. Το ότι μπαίνουμε, όμως, κάτω από την ταμπέλα της «τζαζ» είναι κάπως περίεργο, αλλά αυτός ο χώρος έχει το στοιχείο της ελευθερίας.

Όλη αυτή η δραστηριότητα των μουσικών του είδους στην Ελλάδα δεν είναι απλώς μία μόδα. Είναι κάτι απόλυτα ειλικρινές και είναι επίσης αυτονόητο ότι υπεισέρχονται και επιρροές από την παράδοσή μας ή μουσικών σαν τον Τσιτσάνη. Αυτά είναι μέσα στις καταβολές αυτού του τόπου. Αυτό το θεωρώ αυθεντικό και ειλικρινές.

Το έθνικ είναι μία διαφορετική υπόθεση. Σίγουρα υπάρχει κάτι ιδιοτελές από την πλευρά του μάρκετινγκ, αφού πολλά από τα projects είναι και αδιάφορα, ενώ είναι ένα θέμα το τί εννοούμε world ή ethnic μουσική. Ωστόσο, έχοντας την εμπειρία των ΗΠΑ θα αναφέρω το παράδειγμα ενός τυχαίου Αμερικανού, ο οποίος δεν έχει πίσω του μία ισχυρή παράδοση. Στην Αμερική γνώρισα τεράστια Βαλκανόφιλη κοινότητα. Άνθρωποι με μεγάλη αγάπη στη μουσική και γενικά την παραδοσιακή μουσική και τους χορούς των Βαλκανίων, από τους οποίους βρήκα και σπάνιες ηχογραφήσεις. Σαν εξωτερικός παρατηρητής εξηγώ τη στάση τους αυτή από την έλλειψη μιας ισχυρής παράδοσης, όπως στην περίπτωσή μας ως Έλληνες, που κάποια στιγμή μπορεί να θέλουμε και να απεμπλακούμε από αυτή, αλλά δεν γίνεται να αρνηθούμε πως μας χαρακτηρίζει. Ακόμη και ο πιο ελαφρόμυαλος μουσικός, ο οποιοσδήποτε άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο διαισθάνεται και καταλαβαίνει τη μεγάλη δύναμη της παραδοσιακής μουσικής.

Πληροφορίες για το 11ο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Τζαζ θα βρείτε εδώ