Κάθε χρόνο η Unesco επιλέγει ανάμεσα σε πολλές υποψηφιότητες απ’ όλο το κόσμο εκείνη που θα προστεθεί στο μακρύ κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας. Φέτος στο Παρίσι εξετάστηκαν σχεδόν 60 υποψηφιότητες για την ένταξή τους ως πολιτιστικά αγαθά σε διάφορους καταλόγους.
Ανάμεσά τους το βουδιστικό άσμα της περιοχής Λαντάχ στην Ινδία, η παραδοσιακή τέχνη κατασκευής του βιολιού στη γενέτειρα του Στραντιβάριους Κρεμόνα στην Ιταλία αλλά και η διαβολική πομπή του χορού στη γιορτή Corpus Christi στη Βενεζουέλα.
Ανάμεσά τους η υποψηφιότητα της Γαλλίας κέρδισε την καταγραφή της στον κατάλογο που αφορά παραδόσεις ή ζωντανές εκφράσεις οι οποίες έχουν κληροδοτηθεί από τους προγόνους μας, όπως προφορικές παραδόσεις, παραστατικές τέχνες, κοινωνικές πρακτικές, γιορτές και τελετές, γνώσεις και πρακτικές που σχετίζονται με τη φύση ή γνώσεις και τεχνικές για δημιουργία χειροποίητων κατασκευών.
Η ‘’Fest – noz’’ ή ‘’γιορτή της νύχτας’’ στη διάλεκτο της Βρετάνης είναι ένα πανηγύρι (που φυσικά τέτοια συναντούμε ακόμα άφθονα και στον ελληνικό χώρο) που βασίζεται στη συλλογική πρακτική των παραδοσιακών χορών της Βρετάνης, με τη συνοδεία τραγουδιών και οργανοπαικτών και φυσικά τη κατανάλωση άφθονου ποτού. Η ιδιαιτερότητα αυτής της τελετής κατά τον μουσικό της Κέλτικης παράδοσης Alan Stivell και ένθερμο υποστηρικτή της είναι ότι φέρνει κοντά ανθρώπους κάθε ηλικιακής ομάδας οι οποίοι φέρνοντας ο ένας τα χέρια στους ώμους του άλλου αρχίζουν το χορό, ενισχύοντας τη σύσφιξη των σχέσεων ανάμεσα στους κατοίκους της κοινότητας παραμένοντας συγχρόνως ανοιχτή στους ξένους. Ο όρος είναι γνωστός από τα τέλη του 19ου αιώνα αλλά επίσημα δόθηκε το όνομα στη δεκαετία του 1950.

Σήμερα υπάρχουν γύρω στα 1000 ‘’festou-noz’’ ή ‘’festnozou’’ στη Βρεττάνη αλλά και στο Παρίσι. Τα πιό φημισμένα είναι τα gavottes και τα an dro. Το περασμένο μήνα μάλιστα μαζεύτηκαν γύρω στα 8000 άτομα στη πόλη Rennes για ένα ‘’Fest-noz’’.
Έως σήμερα ο κατάλογος περιέχει 232 πολιτισμικά αγαθά από 32 χώρες, όπως π.χ η Ακρόπολη των Αθηνών. Ο διεθνής οργανισμός επισημαίνει ότι η κατανόηση της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς διαφορετικών κοινοτήτων ενισχύει το διαπολιτισμικό διάλογο και ενθαρρύνει τον αμοιβαίο σεβασμό για διαφορετικούς τρόπους ζωής.