Η πληρότητα των θεάτρων συνδέεται με τα επίπεδα κινδύνου της επιδημίας και εφαρμόζεται πλαφόν στις θέσεις.

Έτσι

στο επίπεδο 1 (ετοιμότητας), η πληρότητα ανέρχεται στο 65% με πλαφόν τις 500 θέσεις.

Στο επίπεδο 2 (επιτήρησης), το ποσοστό πληρότητας μειώνεται στο 50% και το πλαφόν θέσεων στις 300.

Στο επίπεδο 3 (αυξημένης επιτήρησης), η πληρότητα είναι 30% και ο ανώτερος αριθμός καθήμενων 150 θέσεις.

Στο επίπεδο 4, εφαρμόζεται lockdown. 

Σήμερα η Αττική βρίσκεται στο επίπεδο 3, πράγμα που σημαίνει ότι αν δεν αλλάξει κάτι οι χώροι θα είναι υποχρεωμένοι να ανοίξουν με πληρότητα 30%. Επίσης, όπως είναι προφανές είναι αδύνατο να γίνει κάποιος μακροχρόνιος σχεδιασμός, αφού με αυτό το "σύστημα" ενδέχεται να αλλάζουν οι χωρητικότητες, πράγμα που καθιστά την παραγωγή θεαμάτων εξαιρετικά δύσκολη (προπώληση, πρόβες κλπ).

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι πολύ μεγάλοι χώροι όπως το Μέγαρο Μουσικής, το Παλλάς κ.ά δεν θα έχουν τη δυνατότητα - αφού δεν θα είναι οικονομικά βιώσιμο - να παρουσιάσουν μεγάλες παραγωγές, αλλά και μικροί χώροι που ήταν οριακά τα οικονομικά τους δεν θα ανοίξουν καθόλου. 

Από τη μεριά τους οι παραγωγοί πολιτιστικών εκδηλώσεων ζήτησαν να ανοίξουν οι χώροι με τουλάχιστον 50% πληρότητα, ώστε κάποιοι να μπορέσουν να λειτουργήσουν στοιχειωδώς και φυσικά με όλους τους κανόνες υγειονομικής ασφάλειας που θα οριστούν.

Ήδη οι περισσότερες μικρές μουσικές σκηνές έχουν ανακοίνωση ότι δεν θα ανοίξουν τουλάχιστον μέχρι το τέλος του χρόνου. 

Το αποτέλεσμα αυτού του παγώματος αλλά και της δυστοκίας από τη μεριά της πολιτείας είναι πραγματικά η οικονομική καταστροφή χιλιάδων ανθρώπων που βιοπορίζονται από καλλιτεχνικές δραστηριότητες.

Όπως όλα δείχνουν αυτός θα είναι ο πιο δύσκολος χειμώνας για τους καλλιτέχνες εδώ και δεκαετίες. Είναι ενδεικτικό ότι γίνονται για πρώτη φορά μετά την Κατοχή, συζητήσεις για τη διοργάνωση συσσιτίων για εκείνους που δεν θα έχουν χρήματα ούτε για να αγοράσουν τα βασικά τρόφιμα.