Ο Δημήτρης Μυστακίδης αποχαιρετά τον Αγάθωνα με το δικό του μήνυμα στον λογαριασμό του στο Facebook: "Με τον Αγάθωνα στο «ρελαντί» έλεγες ότι άκουγες έναν σπουδαίο τραγουδιστή. Όταν όμως είχε κέφια και τα έδινε όλα καταλάβαινες ότι είχες να κανεις μ αυτή την σπάνια περίπτωση τραγουδιστή που βγαίνει ένας στα 100 χρονια."

 

Στις αρχές του 80 έπεσε στα χέρια μου ο δίσκος που είχαν βγάλει με το ρεμπέτικο συγκρότημα Θεσσαλονίκης. Μαζί με το «χάραμα» του Τσιτσανη αποτέλεσαν τους δίσκους ορόσημο για την δική μου πορεία.
Για την Θεσσαλονίκη και όσους παίζαν ρεμπέτικα τότε, η συνεργασία μαζί του αποτελούσε στόχο.
Πολύ ιδιαίτερος χαρακτήρας και εξαιρετικά ευφυής.
 
Δουλέψαμε μαζί πολλά χρονια και σε μαγαζιά και σε συναυλίες και στην δισκογραφία.
 
Αυτό όμως που θα θυμάμαι πάντα είναι ένα βράδυ στον Έλατο στην Ομόνοια. Συναντηθήκαμε τυχαία εκεί.
 
Κωστας Τζήμας τραγούδι και Νεκταριος Κοκκωνης Κλαρινο. Μετά την επίσημη λήξη του προγράμματος Αγάθωνας και Τζήμας τραγουδούσαν μέχρι τις 7-8 το πρωί σκέτα ότι τραγούδι γούσταρε η παρέα. Από τις βραδιές που νιώθεις ότι είναι μοναδικές την ώρα που συμβαίνουν.
 
Τα είπαμε τελευταία φορά στην κηδεία του Γιωργη μας. Ίδιος και απαράλλαχτος. Τίποτα δεν προμήνυε αυτό που συνέβη.
Δεν έχει νόημα να πω κάτι από τα συνηθισμένα σ αυτές τις περιπτώσεις γιατί ξέρω ότι αν μ άκουγε θα γελούσε.
 
Θα πω μόνο ευχαριστώ για ότι έκανες για την δική μου γενιά.