Το «Δεν με θέλεις πια» των Δημήτρη Σέμση (μουσική) και Άγγελου Ραυτόπουλου (στίχοι) είναι ένα ιδιότυπο και ασυνήθιστα ρυθμικό τραγούδι που μιλά για το ερωτικό πάθος και την εγκατάλειψη με λόγια τολμηρά «…δεν θυμάσαι τα παλιά μας, τα λυσσάρικα φιλιά μας…». Ηχογραφήθηκε το 1933 από τον Δημήτρη Σέμση στο βιολί, τον Αγάπιο Τομπούλη στο ούτι και την Ρόζα Εσκενάζυ στη φωνή και τις καστανιέτες, η οποία τραγουδά ένα αντρικό κομμάτι.

Η επιλογή του συγκεκριμένου τραγουδιού έγινε λόγω της πλούσιας εκφραστικότητάς του, τόσο σε επίπεδο οργανολογίου, δηλαδή των μουσικών οργάνων που χρησιμοποιήθηκαν στην αρχική εκτέλεση, όσο και σε επίπεδο μελωδικής διαχείρισης, με διαστήματα που κινούνται πέρα από τον ισοσυγκερασμό του μπουζουκιού.

Οι διασκευές του παλιού ρεπερτορίου μπορούν να λογιστούν είτε ως δημοφιλή μουσική, είτε ως μουσική που παίζεται στους χώρους που συχνάζει λαϊκός κόσμος, δηλαδή στα νυκτερινά κέντρα διασκέδασης. Σήμερα, έχουν δημιουργηθεί μια σειρά από νέους χώρους με συναυλιακό χαρακτήρα. Εκεί, αν και έχει εξαλειφθεί η δυνατότητα του χορού, έχει ενισχυθεί η δυνατότητα ακρόασης.

Δεν μιλούμε για τις μεγάλες αίθουσες συναυλιών αλλά για μικρότερες σκηνές που απευθύνονται κυρίως σε νέους ανθρώπους. Στους χώρους αυτούς παρουσιάζονται τα τελευταία χρόνια αρκετές εναλλακτικές μουσικές προτάσεις.

Με την προσέγγιση αυτή διεκδικούμε την επικαιροποίησή του συγκεκριμένου ρεπερτορίου και ενδιαφερόμαστε τόσο για την τεχνική διαχείριση, όσο και για την επιτέλεση καθαυτή. Συνδυάζουμε νέα και παλιά όργανα, νέες μορφές έκφρασης, επιδιώκοντας παράλληλα τη μεταφορά στους σύγχρονους χώρους μουσικής παράστασης. Με τον τρόπο αυτό, επιχειρούμε την εκ νέου διαπραγμάτευσή της μουσικής αυτής με σημερινά μέσα, τεχνικές και αισθητικές, αποφεύγοντας τους μιμητισμούς του παρελθόντος και στοχεύοντας στην αναδημιουργία με έμπνευση που απορρέει από το ίδιο το υλικό δίχως αναστολές.

Ιφιγένεια Ιωάννου - Δημήτρης Λάππας

Την πρώτη εκτέλεση του κομματιού μπορείτε να την ακούσετε εδώ