Ο Διονύσης Τσακνής επανέρχεται στις ζωντανές εμφανίσεις μετά από καιρό απουσίας και ύστερα από τη θητεία του ως πρόεδρος της Ε.Ρ.Τ. Καλλιτεχνικά έμπειρος με μεγάλο έργο και σημαντικό ρεπερτόριο τόσο στην παραδοσιακή δισκογραφία όσο και στο χώρο του Θεάτρου, υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγικός τη δεκαετία του '90.

«Νιώθω ακόμα παραγωγικός για να ζω με αναμνήσεις», λέει ο ίδιος στη συνέντευξη που έγινε με αφορμή τις δύο εμφανίσεις του στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο upstage τις Παρασκευές 5 και 12 Ιανουαρίου με τη συμμετοχή της Δήμητρας Κελεκίδη. Στην ερώτηση για το τι θα ακούσουμε εκεί απαντάει: «τα αγαπημένα τραγούδια των φίλων της μουσικής μου, πλάι σε κάποια «ξεχασμένα» και από μένα τον ίδιο, που τα ανακαλύπτω προϊόντος του χρόνου» (Στις 5 Ιανουαρίου καλεσμένος θα είναι ο Μανώλης Φάμελλος και o Μάκης Σεβίλογλου και στις 12 Ιανουαρίου, τα Κίτρινα Ποδήλατα).

 

Να μεγαλώνουμε με τη λογική ότι δεν υπάρχει Άγιο Βασίλης;

Να μεγαλώνουμε αρνούμενοι τις αυταπάτες! Ή τουλάχιστον προσπαθώντας. Άλλοι τα καταφέρνουν, άλλοι πάλι όχι και παραμένουν ευτυχείς διά της αφέλειας τους

 

Επηρέασε την καλλιτεχνική σας πορεία η θέση του προέδρου της ΕΡΤ;

Άλλο πορεία (επαγγελματική) και άλλο καλλιτεχνική δημιουργία. Η δεύτερη δεν επηρεάστηκε καθόλου. Έγραφα πιο πολύ, (κυρίως για το θέατρο) αλλά και καθαρή και κάποια τραγούδια. Έμεινα πίσω από τις ζωντανές εμφανίσεις. Ποτέ όμως δεν χρησιμοποίηση το βήμα της ΕΡΤ για να έχει μια προβολή το έργο μου. Θα έλεγα σε σημείο υπερβολής!

 

Έχετε δεχτεί κατά καιρούς σκληρή κριτική, έχετε δει την προσωπική σας ζωή να γίνεται θέμα σε κίτρινα περιοδικά... Έχετε αποδεχτεί ότι όλα αυτά είναι στο “πρόγραμμα” όταν κάποιος είναι δημόσιο πρόσωπο;

Δε νομίζω πως έχω απασχολήσει ιδιαίτερα τον τύπο και τις τηλεσκουπιδοεκπομπές με την προσωπική μου ζωή, με μία μόνο εξαίρεση που συνέπεσε με την ανάληψη των καθηκόντων μου στην ΕΡΤ. Γενικώς, η ιδιωτικότητά μου προστατεύεται τόσο από μένα όσο και από τη σύντροφό μου. Τώρα όσον αφορά στην σκληρή κριτική, δε με ενοχλεί καθόλου, όταν γίνεται επωνύμως και μακριά από τον κρυπτοφασισμό του διαδικτύου.

 

Υπήρξατε και μέλος του Δ.Σ της ΑΕΠΙ. Σήμερα βλέπουμε ότι οι ιθύνοντες έφτασαν την εταιρεία σε σημείο κατάρρευσης με αποτέλεσμα να μην αποδώσει – για πρώτη φορά- τα πνευματικά δικαιώματα ως όφειλε βάση των συμβάσεών της με τους δημιουργούς. Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο σκάνδαλο! Παρακολουθείτε τις εξελίξεις; Ποια είναι η άποψή σας για το θέμα αυτό;

Καλό θα ήταν να αναφερθεί ότι από τον Οκτώβριο του 2014 έπαψα να έχω την οποιαδήποτε σχέση με το ΔΣ της εν λόγω εταιρίας. Σκάνδαλο υπήρξε προφανώς και μεγάλων ηθικών διαστάσεων. Για τα υπόλοιπα, ας μιλήσει επιτέλους η Δικαιοσύνη. Παρακολουθώ με αγωνία της εξελίξεις και δε συμφωνώ με το φαινόμενο ανθρωποφαγίας και ασυνεννοησίας μεταξύ συναδέλφων από τις οποίες οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι χρήστες της μουσικής μας. Όσο δεν υπάρχει λύση, όλο και κάποιοι θα τρίβουν τα χέρια τους και σίγουρα αυτοί δεν θα είναι οι Έλληνες δημιουργοί.

 

Έχετε εκδώσει περισσότερους από 25 προσωπικούς δίσκους. Σήμερα έχει κάποιος τη δυνατότητα να κάνει μία τέτοια δισκογραφική πορεία;

Να διορθώσω μαζί με τα θεατρικά 33. Μα πώς να υπάρχουν αντίστοιχες πορείες όταν η δισκογραφία έχει πεθάνει. Είπα πριν 15 χρόνια σε κάποιον εταιριάρχη πως η δισκογραφία πέθανε, μόνο που δεν το έχει πάρει ακόμα χαμπάρι. Δυστυχώς δικαιώθηκα.

 

Τι κρατάτε εσείς ως πιο σημαντικό από τις αρχές του '80 που ξεκινήσατε;

Το ταξίδι και μόνο. Με τις στάσεις, τις ταχύτητες, τις συναντήσεις με υπέροχους ανθρώπους. Και πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η καθοριστική και για τους δυο μας συνάντησή μου με τον αιώνιο κουμπάρο, το Λαυρέντη.

 

Νοσταλγείτε τη δεκαετία του '90, η οποία ήταν και η πιο παραγωγική σας;

Η νοσταλγία είτε το θέλουμε είτε όχι, υπάρχει πάντα για ένα παρελθόν, ιδιαίτερα όταν αυτό, υπήρξε – όπως λες- ιδιαίτερα παραγωγικό. Μόνο που αν μείνεις στο χτες, έχεις αποφασίσει ρόμπα, παντόφλες, πολυθρόνα ή καναπές. Νιώθω ακόμα παραγωγικός για να ζω με αναμνήσεις.

 

Ήταν νομοτελειακό όλο αυτό που συμβαίνει σήμερα, ύστερα από τις “χρυσές” –όπως φαίνεται σήμερα- δεκαετίες του '80 και του '90;

Νομίζω πως ναι! Αλλά δεν είναι και για κλάματα. Όταν υπάρχει ανάγκη για έκφραση –και πίστεψέ με- υπάρχει, τίποτα δεν μπορεί να τη σταματήσει. Η μορφή αλλάζει, ο τρόπος διάδοσης, αλλά ποτέ οι άνθρωποι δε θα σταματήσουν να γράφουν και να ακούνε μουσική.

 

Θα πληγεί, θεωρείτε, ο χαρακτηρισμός “Αριστερός” ύστερα από την τελευταία συγκυβέρνηση;

Έχει πολύ σοβαρότερους λόγους να πληγεί αυτή η έννοια. Οι δηλώσεις των ανθρώπων οφείλουν να συμβαδίζουν με τις πράξεις. Όταν εκεί, υπάρχει αναντιστοιχία, αρχίζει το πρόβλημα. Υπό αυτήν την έννοια όμως, οι συνεπείς, δεν κινδυνεύουν ούτε να ατιμάσουν το χαρακτηρισμό «Αριστερός» και ούτε η ίδια η Αριστερά κινδυνεύει να απαξιωθεί.

 

Θα αλλάζατε κάτι από αυτά που έχετε κάνει ή που έχετε δηλώσει δημόσια κατά καιρούς; Κάνετε αυτοκριτική;

Γενικώς, είμαι προσεκτικός, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν έχω κάνει λάθη στον τομέα αυτό και μάλιστα ίσως και σοβαρά. Και αυτοκριτική κάνω και ανθρώπους που με αγαπούν και με σέβονται -όπως κι εγώ άλλωστε- έχω, για με επαναφέρουν στην τάξη. Δεν έχουν σημασία οι περιπτώσεις, αλλά η ουσία της λέξης μετανιώνω, η οποία –ειρήσθω εν παρόδω- σημαίνει νοώ εκ των υστέρων. Μόνο α-νόητοι δεν μετανιώνουν εξ ορισμού.

 

Τι μουσική ακούτε σήμερα;

Τα πάντα, όπως πάντα άλλωστε!

 

Κάπου είχα διαβάσει παλιότερα ότι ο “Μπαλαμός” ήταν από τα πιο διασκευασμένα τραγούδια Έλληνα δημιουργού ανά τον κόσμο. Ισχύει αυτό ή είναι ένας ακόμη μύθος;

Μάλλον δεν είναι μύθος, ισχύει. Ας είναι καλά ο φίλος Γιάννης Διαμαντόπουλος ο σκηνοθέτης της σειράς «Το μπουρίνι» που μου το γύρισε τρεις φορές πίσω για να το «απελευθερώσω», όπως έλεγε.

 

Το θέατρο ως καλλιτεχνικό πεδίο δράσης σας ενδιαφέρει ακόμα;

Μα μετράω πάνω από ογδόντα δουλειές στο θέατρο. Εκατοντάδες ώρες μουσικής και τραγουδιών. Όχι μόνο με ενδιαφέρει, αλλά με ζει κιόλας, κυριολεκτικώς και μεταφορικώς.

 

Τι θα ακούσουμε στις δύο εμφανίσεις σας στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο upstage;

Σίγουρα τα αγαπημένα τραγούδια των φίλων της μουσικής μου, πλάι σε κάποια “ξεχασμένα” και από μένα τον ίδιο, που τα ανακαλύπτω προϊόντος του χρόνου. Όμως και καινούργια τραγούδια, πλάι σε δοκιμασμένα και αγαπημένα φίλων και συναδέλφων. Εκτός αυτού, θα ακούσετε και την άκρως ενδιαφέρουσα Δήμητρα Κελεκίδη που θα είναι μαζί μου.

 

Ο Διονύσης Τσακνής στην μετά ΕΡΤ εποχή θα γυρίσει και πάλι στη δισκογραφία και τις ζωντανές εμφανίσεις;

Στις ζωντανές εμφανίσεις ναι. Όσο για τη δισκογραφία, τα είπαμε και πιο πριν. Τώρα, αν κάποιος ρομαντικός μικροεταιριάρχης, θέλει να ξοδέψει κάποια λίγα χρήματα προκειμένου να εκδώσει τα καινούργια μου τραγούδια, δε θα έλεγα όχι. Να πληρώσω ο ίδιος όμως, για να δω για 34η φορά τη φάτσα μου ως εξώφυλλο ενός cd, αποκλείεται. Όταν μπορώ, θα σηκώνω στη σελίδα των φίλων μου στο face book (Dionysis tsaknis) κάποιες ηχογραφήσεις home made, έτσι για να χαλάω την πιάτσα και να κάνω ζημιά ... στον εαυτό μου!