Ο ένας «ανωγειανός», ο άλλος «θαλασσινός»… και στη μέση η τέχνη της παράδοσης και η παράδοση της τέχνης. Το καλοκαίρι γύρισαν σε πολλά σημεία της Ελλάδας παρέα με τα καθαρόαιμα τραγούδια, τις καταβολές και το εξαιρετικό χιούμορ τους. Λίγο πριν την «τελετή» λήξης στο Κατράκειο, όπου η Κρήτη, τα νησιώτικα, ο χορός και η Μεσόγειος θα αποτελέσουν ένα χαρμάνι ήχων, φωνών και σωμάτων, ο Βασίλης Σκουλάς και ο Παντελής Θαλασσινός μιλάνε στο ΜusicPaper.gr.
Πού βρίσκεται η χρυσή τομή της επιτυχημένης σύμπραξής σας και τι κρατάτε ως σκέψη και συναίσθημα φθάνοντας πια στο τέλος της καλοκαιρινής περιοδείας;
Π.Θ.: Η σύμπραξή μας δεν ξεκινάει τώρα, έχουμε συνεργαστεί και στο παρελθόν δισκογραφικά. Και υπήρχαν ζωντανές εμφανίσεις που συμμετείχα εγώ στα προγράμματα του Σκουλά κι εκείνος στα δικά μου. Η χρυσή τομή είναι τα τραγούδια που αγαπάμε κι οι δυο και η αγάπη και η εκτίμηση που τρέφουμε ο ένας για τον άλλον. Σαν σκέψη κρατάμε την αγάπη του κόσμου και την συμμετοχή του στα τραγούδια μας. Προσωπικά κρατάω σαν εικόνα και σκέψη το σεβασμό που βλέπω προς το πρόσωπο του Σκουλά.
Β.Σ.: Είναι η πρώτη φορά που είχαμε μια διάρκεια στη συνεργασία μας, όλο το καλοκαίρι. Οι συναυλίες μας είχαν μιαν ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, μιαν αύρα και όλη αυτή η αγάπη μεταξύ μας πέρασε και στον κόσμο θετικά. Το αποτέλεσμα ήταν ανθρώπινο και κάθε δημιουργία που έχει μέσα της τον άνθρωπο, είναι επιτυχημένη.
Γιατί επιλέξατε ως τίτλο της συνεργασίας το στίχο «Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι…». Η σημερινή πραγματικότητα, πιστεύετε, μας αφήνει τα ίδια περιθώρια «γενναιότητας»;
Π.Θ.: Το αντίθετο, θα έλεγα, δεν σου αφήνει περιθώρια γενναιότητας. Ο πολιτισμός νιώθεις ότι είναι χαμένος. Ο τίτλος είναι σαν να λέει ότι εμείς θα προχωρήσουμε κι ας μας κόβουν τα φτερά.
Σε μια μουσική εποχή «πολυφυλετική», αλλά και ταυτόχρονα αρκετά «ομογενοποιημένη» ως προς τη νέα εκδοχή των παραδοσιακών τραγουδιών και οι δύο σας εκπροσωπείτε ένα καθαρό ηχόχρωμα στα τραγούδια και τις συναυλίες.
Π.Θ. Υπάρχει μία διαφορά στο να συνεχίζεις την παράδοση με τραγούδια που κόσμος μπορεί να τα θεωρεί και παραδοσιακά, με τα άλλα που είναι διασκευές. Μερικές από αυτές ομολογώ ότι είναι πετυχημένες, αλλά άλλες παρότι θεωρούνται πετυχημένες από τον κόσμο, είναι ηχορύπανση. Άλλο πράγμα να κάνεις μουσική από ανάγκη για δόσιμο και από σεβασμό στα τραγούδια που σε συγκινούν και άλλο πράγμα από ανάγκη για την επιτυχία. Το ένα θέλει συναίσθημα και συγκίνηση και το άλλο εξυπνάδα ή πονηράδα.
Η καλλιτεχνική σας πορεία ακολουθεί αντίστροφες, θα έλεγα, διαδρομές. Ο ένας ξεκίνησε με την παραδοσιακή κριτική μουσική και συναντήθηκε στην πορεία με το έντεχνο τραγούδι και ο άλλος ολοένα και περισσότερο μπαίνει στον κόσμο της παράδοσης μετά τη πολύχρονη σχέση του με την έντεχνη μπαλάντα και τα λαϊκά.
Β.Σ.: O Παντελής είχε μέσα του την παράδοση για αυτό και στην πορεία του βγήκε αβίαστα και έτσι τα ηχοχρώματά μας ταιριάξανε από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε. Στο Κατράκειο θα συνδυάσουμε αυτά τα στοιχεία, την παράδοση με το έντεχνο τραγούδι και παράλληλα θα υπάρχει και η χορευτική διάσταση καθώς θα συμμετέχουν τα χορευτικά συγκροτήματα Κρητών Κορυδαλλού και Νίκαιας. Μαζί μας θα είναι οι κρητικοί, επίσης, αδελφοί Στρατάκη όπως και οι αδελφές Βουγιουκλή με το δικό τους ύφος.
Π.Θ.: Προσωπικά η παραδοσιακή μουσική με έχει βοηθήσει στο να κάνω καλύτερα τραγούδια. Είμαι απ' τους καλύτερους ακροατές της παραδοσιακής μουσικής αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να την υπηρετήσω. Όμως την υποστηρίζω. Κρύβει την αλήθεια.
Ποια ήταν η διαπίστωσή σας από την σημερινή εικόνα του κοινού της «επαρχίας»
Π.Θ.: Έχω διαπιστώσει ότι το κοινό των συναυλιών αυτού του είδους έχει λιγοστέψει. Νομίζω ότι θα έπρεπε να υπάρχει περισσότερος κόσμος που ακούει αυτό το είδος μουσικής. Αυτό δεν το λέω για τις δικές μου συναυλίες γιατί οι πιο πολλές πήγαν καλά. Όμως αυτοί που έρχονται οι ξέρουν τι θα ακούσουν και είναι φανατικοί. Εγώ για παράδειγμα πιο εύκολα θα πήγαινα σε μία συναυλία που παίζει ο Πετρολούκας Χαλκιάς παρά να ακούσω έναν καινούργιο τραγουδιστή η οργανοπαίκτη. Επίσης διαπιστώνω ότι υπάρχει πάρα πολύς κόσμος που δυσκολεύεται να έρθει στις συναυλίες.
«Γεννήθηκαν» τραγούδια από αυτή τη συνύπαρξη ή κάποιο άλλο κοινό σχέδιο για το μέλλον;
Β.Σ.: Αυτά έρχονται μόνα τους, δεν το προγραμματίζεις ούτε το βάζεις ως σκοπό. Το μόνο σίγουρο είναι πως η καλή παρέα φέρνει και το καλό αποτέλεσμα.
Π.Θ.: Τραγούδια πάντα θα υπάρχουν και σκέψεις για να γίνουν καινούργια πράγματα και με τον Βασίλη Σκουλά, αλλά και με τους ΤΑΚΙΜ. Μας αποθαρρύνει όμως το γεγονός πως ό, τι τραγούδια και να κάνουμε ή θα τα ακούμε μόνοι μας, και αν υποθέσουμε ακόμη, ότι αυτό μας ικανοποιεί, θα πρέπει να βάλουμε από την τσέπη μας ένα σκασμό λεφτά. Εξάλλου ό,τι τραγούδια μάς προκύπτουν και γίνονται, μεταξύ φίλων κυκλοφορούν.
