Ξεκινώντας ως γκρουπ της ηλεκτρονικής ποπ που θύμιζε πολύ, αν δεν αντέγραφε, τους Human League και τους Depeche Mode (!) οι Ministry άρχισαν να προσθέτουν όλο και περισσότερα rock στοιχεία ενώ παράλληλα ο Al Jourgensen κυριολεκτικά μεταλλασσόταν από έναν εξαιρετικά clean cut νέο άνδρα που θα μπορούσε να έχει βγει από μιαν από τις πολλές σχετικές ταινίες του πρώτου μισού της δεκαετίας του ’80 σε έναν άγριο, αν όχι επίφοβο, rock god. Το industrial rock τους, όπως ονομάστηκε ο συνδυασμός των «σκληρών» ηλεκτρονικών τους ρυθμών (και όχι μόνο...) με ακόμα πιο σκληρές κιθάρες, έκανε την crossover επιτυχία με το album του ’92 «Psalm 69: The Way To Succeed And The Way To Suck Eggs» και από τότε ο ίδιος ο Jourgensen και κατά προέκταση οι Ministry αναγορεύτηκαν σε σχεδόν μυθικές φυσιογνωμίες της αμερικανικής rock σκηνής.

Ακολούθησαν πολλοί δίσκοι, άλλοτε περισσότερο ηλεκτρονικοί και άλλοτε σχεδόν εντελώς heavy metal στην....βαρύτερη εκδοχή του, αρκετές «διασκευές» που κατέστρεφαν με ηδονή αρκετά κλασικά rock τραγούδια, δικά τους τραγούδια τα οποία σόκαραν ή και λογοκρίθηκαν για τους στίχους τους, ατέλειωτες περιοδείες θηριώδους κραιπάλης όλων των ειδών, ουκ ολίγα side projects του Jourgensen με γνωστότερο και πλέον μόνιμο τους Revolting Cocks – η μετάφραση του ονόματος στα ελληνικά τα λέει όλα! – και ακόμα περισσότερες συμμετοχές, συνεργασίες αλλά και παραγωγές του για άλλους ανάλογους, συνήθως αλλά όχι απαραίτητα της σκηνής του Σικάγο.

Όλα αυτά φυσικά ενώ οι Nine Inch Nails και αναρίθμητοι άλλοι απέτιαν τον καλύτερο φόρο τιμής στους Ministry με το να συνεχίζουν και να εξελίσσουν το ιδίωμα που εκείνοι είχαν επινοήσει.

Ωσπου ξαφνικά, στα τέλη του ’08, o Jourgensen ανακοίνωσε ότι ήθελε να αφοσιωθεί στα τόσα άλλα projects του και για αυτό διέλυε τους Ministry οριστικά και δίχως να υπάρχει καμία πιθανότητα να επιστρέψουν ποτέ. Ακριβώς όμως επειδή πρόκειται για τους Ministry και για τον άνθρωπο που ένα από τα ψευδώνυμα του είναι Buck Satan κανείς δεν εξεπλάγη όταν μόλις το καλοκαίρι του ’11 οι διαλυθέντες για πάντα Ministry απλά.... επανενώθηκαν.

Έκτοτε συνεχίζουν αν και ομολογουμένως όχι με τον ξέφρενο ρυθμό του παρελθόντος και έτσι έφτασε επιτέλους η στιγμή να τους δούμε για πρώτη φορά και στην Ελλάδα.  Ενα συγκεκριμένο τμήμα του εγχώριου κοινού περίμενε εναγωνίως επί χρόνια τις  συναυλίες τους,  την πρώτη Ιουνίου στο «Piraeus Academy» και την επομένη, Παρασκευή 2 Ιουνίου, στο «Principal Club Theater» της Θεσσαλονίκης και δεν μπορεί παρά να ανυπομονεί καθώς, αν και τον Οκτώβριο θα συμπληρώσει τα πενήντα εννέα του χρόνια, ο Al Jourgensen παραμένει το ίδιο....απειλητικός αλλά και, το πιθανότερο, σημαντικός όσο ήταν πάντα! Ο ίδιος δεν κάνει φυσικά την χάρη να μιλήσει σε κανέναν αλλά το νεότερο σε ηλικία μέλος της τωρινής σύνθεσης των Ministry, ο καταρχήν κιθαρίστας - αλλά επίσης μπασίστας και κιμπορντίστας μα και άτυπος «υπαρχηγός» του Jourgensen μετά τον θάνατο το ’12 του βασικού μέχρι τότε κιθαρίστα του συγκροτήματος Mike Scaccia  – Sin Quirin είχε αρκετά να μου πει σε μια συζήτηση μέσω Skype για την θρυλική μπάντα και την επίσκεψη της στην Ελλάδα.

Πως αισθάνεσαι για το ότι παίζεις στους Ministry;

Είναι περισσότερο και από ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα! Μεγάλωσα ακούγοντας τους Ministry, ήταν το συγκρότημα που παρακολουθούσα περισσότερο από όλα όταν πήγαινα σχολείο. Μπορώ να πω ότι αυτοί ήταν και η αιτία που άρχισα να παίζω κιθάρα, για το ότι ασχολήθηκα με την μουσική. Και τώρα να παίζω σε αυτούς....τι να πω, δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν το πως αισθάνομαι!

Πώς προέκυψε αυτό,  πώς γνώρισες τον Al Jourgensen;

Ξεκίνησε με το να παίξω στους Revolting Cocks. Ο Al ετοίμαζε έναν δίσκο τους, χρειαζόταν μουσικούς γιατί ουσιαστικά ο ίδιος ήταν το μόνο σταθερό μέλος τους και κάποιος του πρότεινε εμένα. Μετά ήρθε σαν φυσική συνέχεια το να γίνω μέλος και των Ministry.

Αφού παίζεις και στα  δύο γκρουπ θα μπορείς να μου πεις και ποια είναι η διαφορά τους...Ή μήπως ουσιαστικά είναι το ίδιο συγκρότημα με διαφορετικά ονόματα;

Οχι, είναι εντελώς διαφορετικά. Καταρχήν μόνον ο Al και εγώ είμαστε και στις δυο μπάντες. Επίσης οι Ministry είναι πολύ πιο σοβαρό project, οι Revolting Cocks είναι πολύ περισσότερο σαν παιχνίδι, σαν αστείο ακόμα. Θα μπορούσες να  πεις ότι το ένα είναι η δουλειά μας και το άλλο το χόμπι μας για να χαλαρώνουμε! (γέλια)

Πως είναι το να δουλεύεις μαζί με τον Al; Τώρα που έχεις πλέον προσωπική εμπειρία πιστεύεις ότι έχουν δίκιο όσοι λένε ότι χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχαν οι Nine Inch Nails, οι Tool και τόσοι άλλοι;

Μα πριν από όλους οι ίδιες αυτές οι μπάντες το αναγνωρίζουν και το ομολογούν! Το να δουλεύεις μαζί με τον Al είναι αληθινά συναρπαστικό. Εκτός του ότι είναι μια τόσο χαρισματική προσωπικότητα ξέρει να εμπνέει τους συνεργάτες του, να τους ωθεί για να αναδείξουν και να αξιοποιήσουν το ταλέντο τους αλλά και το πως να τους συντονίζει για να το κάνουν αυτό.

Τι τον έκανε να διαλύσει το γκρουπ, έστω και για εκείνη την σύντομη περίοδο;

Καθαρά λόγοι υγείας. Δεν ήταν καθόλου καλά και χωρίς μάλιστα στην αρχή να γνωρίζει τι ακριβώς είχε. Ευτυχώς η υγεία του άρχισε να βελτιώνεται γρήγορα και επίσης ήταν φυσικά και το γεγονός ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τους Ministry ούτε για πολύ καιρό μακριά τους!

Έχουν ήδη περάσει τέσσερα χρόνια από τον τελευταίο δίσκο σας. Ετοιμάζετε κάποιον καινούριο;

Ναι, ηχογραφούμε ήδη και θέλουμε να τον κυκλοφορήσουμε κατά το φθινόπωρο, τον Οκτώβριο ή λίγο αργότερα. Ο κόσμος θα εκπλαγεί πολύ με αυτόν! Οι τελευταίες μας δουλειές ήταν πολύ γρήγορες και δυνατές, σχεδόν heavy metal. Υπάρχουν και σε αυτό το album μερικά πολύ γρήγορα τραγούδια αλλά, αν και ο ήχος είναι πολύ βαρύς, στην πλειοψηφία τους είναι αργά και πολύ ατμοσφαιρικά. Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με τα νέα μας κομμάτια!

Αν και οι Ministry δεν ήταν ποτέ αυτό που λέμε πολιτικοποιημένο συγκρότημα όταν χρειάστηκε πήραν ισχυρή και ξεκάθαρη θέση, εναντίον του Μπους του νεότερου για παράδειγμα. Τι έχετε λοιπόν να πείτε για την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ ως νέου προέδρου της Αμερικής;

Oh man…τι να πω; Στην αρχή νομίζαμε ότι ήταν ένα χαζό αστείο, λέγαμε δεν υπάρχει καμία πιθανότητα και γελάγαμε. Και ξαφνικά ξυπνήσαμε εάν πρωί....και το αστείο είχε γίνει πραγματικότητα!  Στον καινούριο μας δίσκο θα υπάρχουν κάποια τραγούδια στα οποία δηλώνουμε πολύ σαφώς την άποψη μας για το θέμα....

Πως νιώθετε για το ότι θα παίξετε για πρώτη φορά στην Ελλάδα;

Υπέροχα! Είναι η πρώτη φορά που θα επισκεφτούμε την Ελλάδα και το περιμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία. Ειλικρινά δεν είναι μόνο χαρά αλλά και τιμή μας που θα παίξουμε εκεί! Αγαπάμε τον ελληνικό πολιτισμό, έχουμε διαβάσει και ακούσει τόσα πολλά για αυτόν, Νομίζω ότι φτάνουμε στην Αθήνα την προηγούμενη της πρώτης συναυλίας, έτσι θα έχουμε περίπου μιαν ημέρα για να την περιηγηθούμε και χαιρόμαστε πάρα πολύ για αυτό. Θέλουμε να πάμε στην Ακρόπολη και σε ό,τι άλλο προλάβουμε από όσα αξίζει να επισκεφθεί κανείς.

Γνωρίζετε ίσως ότι έχετε ένα όχι εξαιρετικά πολυάριθμο αλλά διαχρονικά πολύ πιστό κοινό στην Ελλάδα. Τι να περιμένει λοιπόν από τις συναυλίες σας;

Να εκπλαγεί! Η μπάντα είναι σε μια πολύ καλή φάση της, κυριολεκτικά πετάει στη σκηνή! Θα παίξουμε φυσικά πολλά παλαιά τραγούδια μας, μερικά από τα καινούρια αλλά και κάποια που δεν μπορώ φυσικά να αποκαλύψω αλλά σίγουρα θα εκπλήξουν πολλούς. Ελπίζουμε το ελληνικό κοινό να απολαύσει τις συναυλίες μας όσο και εμείς οι ίδιοι!

Προσωπικά τουλάχιστον το εκλαμβάνω αυτό ως υπόσχεση, αν όχι δέσμευση, man…