Ηταν δική σας ιδέα να κάνετε αυτό το αφιέρωμα στον Fausto Romitelli ή πρόταση της ΣΓΤ;
Ήταν δική μας πρόταση προς την ΣΓΤ. Εκτός του ότι ταιριάζει πολύ στο σύνολό μας αυτό το project πιστεύαμε εξαρχής ότι θα έβρισκε ανταπόκριση μιας και η Στέγη φιλοξενεί ό,τι πιο πρωτοποριακό έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα. Η κύρια μας έννοια ήταν αν θα μας εμπιστευόταν ένα τόσο δύσκολο σε όλα τα επίπεδα εγχείρημα και την ευχαριστούμε θερμά για το ότι μας έδωσε αυτή την ευκαιρία.

Τι σας ελκύει στο έργο αυτού του συνθέτη, πέραν ίσως από το γεγονός ότι πέθανε τόσο νέος και πριν προλάβει όχι να το ολοκληρώσει αλλά ούτε καν να δώσει μια πλήρως σχηματοποιημένη εικόνα του;
Εδώ θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω ελαφρώς. Ναι, ο Romitelli πέθανε δυστυχώς πάρα πολύ νέος, μόλις σαράντα ενός ετών, ωστόσο σε διάστημα μόλις δέκα πέντε χρόνων και περίπου είκοσι πέντε έργων που συνέθεσε κατάφερε να δημιουργήσει μια απόλυτα δική του και πολύ χαρακτηριστική γλώσσα. Κατάφερε να συνενώσει με μοναδικό τρόπο στοιχεία της ποπ, της ηλεκτρονικής μουσικής και του ψυχεδελικού rock με την «λόγια» σύγχρονη μουσική και φυσικά όργανα με ηλεκτρικά με μια μαγευτική ενορχηστρωτική δεξιότητα που συναντούμε πάρα πολύ σπάνια. Μας ελκύει κυρίως αυτός ο μοναδικός ήχος που κατάφερε να δημιουργήσει και τον οποίο μόνο ζωντανά μπορείς να νιώσεις και μας κάνει να αναρωτιόμαστε πολύ έντονα, τί θα μπορούσε να είχε καταφέρει αν είχε ζήσει περισσότερο; Μάλλον να δημιουργήσει ένα νέο ρεύμα στην σύγχρονη μουσική, αν δεν το έχει ήδη καταφέρει! Θα το μάθουμε πολύ σύντομα...

Αντίστοιχα ποιες εκτελεστικές δυσκολίες παρουσιάζει το έργο του;
Καταρχήν το κύριο έργο και άξονας της συναυλίας είναι το An Index Of Metals αλλά παρουσιάζουμε και άλλα δύο, το Amok Koma για σύνολο και το Trash TV Trance για σόλο ηλεκτρική κιθάρα. Οι εκτελεστικές δυσκολίες συναντώνται σε όλα τα επίπεδα...Πρώτα από όλα η ίδια η παρτιτούρα είναι πολύ απαιτητική τεχνικά για κάθε μουσικό αλλά το ίδιο και o μεταξύ τους συγχρονισμός. Είναι όμως μαγευτικό το να βλέπεις τόσο ξεκάθαρα πως κάθε νότα και κάθε μικρό εφέ βρίσκονται εκεί για πολύ συγκεκριμένο λόγο. Τίποτα δεν έχει γίνει στην τύχη και εξυπηρετεί πάντα τον συνολικό ήχο. Με λίγα λόγια δεν είναι δύσκολο απλά για να είναι δύσκολο, είναι επειδή  αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να πετύχει αυτό το ηχητικό αποτέλεσμα που αναζητούσε. Σε ένα τρίτο επίπεδο δύσκολος είναι και ο συγχρονισμός με τα ηλεκτρονικά τα οποία άλλες φορές έχουν δικά τους μέρη και άλλες παραμορφώνουν τον ζωντανό ήχο των οργάνων. Το μέρος των ηλεκτρονικών είναι ισοδύναμο με τα φυσικά όργανα, αλληλεπιδρά και δεν «ντύνει» απλά την ζωντανή μουσική. Βέβαια, χάρη στην φανταστική γραφή του Romitelli, πολλές φορές τα φυσικά όργανα ακούγονται σα να είναι ηλεκτρονικά επεξεργασμένα και έτσι καταφέρνει μια απόλυτη σύντηξη του ηλεκτρονικού και φυσικού ήχου. Και τέλος υπάρχει βέβαια και το θέμα του συγχρονισμού με τα βίντεο...

Πώς έγινε η επιλογή της Ζωής Ζενιώδη για να διευθύνει; Έχετε ξαναδουλέψει μαζί της; Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από τις μέχρι τώρα πρόβες, αν βέβαια έχουν ήδη γίνει;
Αν έχουν γίνει! Μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε πρόβα κάθε ημέρα για χρόνια αυτή την μουσική. Είναι τόσο όμορφη και πλούσια και είναι εκπληκτικό να ανακαλύπτεις κάθε στιγμή κάτι καινούργιο. Οταν τέθηκε το ζήτημα για το ποιος μαέστρος θα μπορούσε να μας διευθύνει (γιατί, ως γνωστόν, συνήθως παίζουμε χωρίς διεύθυνση) συζητούσαμε για γνωστά ονόματα της σύγχρονης μουσικής μέχρι που ο Guido, ο σαξοφωνίστας μας ο οποίος σε αυτή την συναυλία χειρίζεται τα ηλεκτρονικά, μας πρότεινε την Ζωή με την οποία έχει ξανασυνεργαστεί. Μας διαβεβαίωσε ότι ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία του σχήματος και ότι θα είναι μια πολύ ωραία  συνεργασία! Επισκεφτήκαμε λοιπόν το προφίλ της στο Facebook, είδαμε και τις φωτογραφίες της και δεχτήκαμε αμέσως!  Για να σοβαρευτώ όμως είναι μια εξαιρετική μαέστρος και ήμασταν από την αρχή σίγουροι ότι θα είχαμε μια άψογη συνεργασία, όπως και έγινε ήδη στην παράσταση Km 102 στα πλαίσια του ευρωπαϊκού προγράμματος «PAROL! Writing and art beyond walls, beyond borders» το οποίο και παρουσιάσαμε σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση τον Οκτώβριο στις γυναικείες φυλακές της Θήβας και θα κυκλοφορήσει σε CD την άνοιξη.

Με το χέρι στην καρδιά, πιστεύεις ότι το έργο αναλόγων συνθετών και ιδιαίτερα του συγκεκριμένου έχει κοινό στην σημερινή Ελλάδα;
Ναι, έχει! Απλά το ίδιο αυτό κοινό δεν το γνωρίζει ακόμα... Δεν παίζουμε όμως αυτή την μουσική επειδή υπάρχει ήδη το κοινό. Το κοινό διαμορφώνεται/δημιουργείται επειδή υπάρχει η μουσική. Ολα τα είδη μουσικής αφορούν τους πάντες, δεν θα αρέσουν φυσικά όλα σε όλους αλλά όλοι θα βρούμε κάτι ενδιαφέρον σε κάθε είδος αν έχουμε τα αυτιά μας ανοιχτά και δεν έχουμε προκαταλήψεις. Ιδιαίτερα όμως η μουσική του Romitelli σπάει κάθε φράγμα και πιστεύουμε ακράδαντα ότι δεν υπάρχει περίπτωση ν’ αφήσει κάνεναν αδιάφορο.

Θα πρότεινες και σε κάποιον που δεν έχει καμία σχέση με την σοβαρή, ακόμα και με την σύγχρονη μουσική αλλά ακούει, ας πούμε, μόνο rock να έρθει στη συναυλία;
Αν μπορούσα θα του το επέβαλα! Εδικά σε κάποιον που ακούει μόνο rock, ηλεκτρονική, heavy metal, progressive rock, trance, ambient, pop θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα και πιστεύω πως, αν έρθει, θα αποκτήσει μια καινούρια σχέση με την μουσική γενικότερα.

Οφείλω να αναφέρω ότι ο Romitelli υπήρξε εξίσου επηρεασμένος από τον Strauss και τον Grisey όσο και από τους Jimi Hendrix, Pink Floyd, David Bowie, Sonic Youth, Aphex Twin και Pan Sonic και όλες αυτές οι επιρροές είναι απόλυτα εμφανείς στο έργο του.

Και τέλος, τι να περιμένουν οι θεατές αυτής της συναυλίας;
Οτι δεν θα θέλουν να τελειώσει!

Προσωπικά θα είμαι εκεί για να το διαπιστώσω και κάτι μου λέει ότι ο Θοδωρής Βαζάκας δεν θα διαψευστεί...

ARTéfacts ensemble
Amok
12 Νοεμβρίου 2014
20:30 Κεντρική Σκηνή ΣΓΤ