Αν σας ζητούσα να συστηθείτε, σε κάποιον που δεν σαν γνωρίζει, τι θα λέγατε για εσάς;
Είμαι η Nalyssa, ζω στην Αθήνα -κυρίως τη νύχτα- και παίζω μουσική.

Δυο άλμπουμ, αρκετά live και συνεργασίες, μουσική για το θέατρο. Ποιός είναι ο κοινός τόπος όπου συναντώνται όλα αυτά;
Κάνω μουσική. Σε διάφορες μορφές, με αρκετούς τρόπους, αλλά κατά βάση με το ίδιο μουσικό συναίσθημα.

Σκηνοθετείτε τον εαυτό σας στη σκηνή με μεγάλη επιμέλεια. Πώς αντιλαμβάνεστε  ένα μουσικό έργο ως perfomance;
Η συναυλία είναι μια πολυμεσική εμπειρία. Έχει κυρίως ήχο, αλλά έχει και εικόνα.  Είναι μία παράσταση..  Έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με τη θεατρική πράξη. Χωρίς την ανάλογη προετοιμασία ίσως. Πιο αυθόρμηταα. Προσωπικά δε σκηνοθετώ τον εαυτό μου. Απλά ξέρω πως όταν ανεβαίνω στη σκηνή δεν είμαι εγώ, γίνομαι κάτι άλλο, κάτι πιο υπερβατικό. Και αυτόν τον δρόμο ακολουθώ. 

Πέρυσι συμμετείχατε στην θεατρική παράσταση της Αντζελας Μπρούσκου «4.48 Ψύχωση»  της Σάρας Κέιν . Μιλήστε μου γι’ αυτή σας την εμπειρία.
Η καταβύθιση στο έργο της Κέην ήταν (και παραμένει) πολύ δυνατή εμπειρία για μένα. Έγραψα μουσική για το έργο, την οποίο ερμηνεύω λάιβ κατά τη διάρκεια της παράστασης. Το να ντύσω μουσικά αυτό το σκοτεινό και λυρικό "ποίημα"  ήταν απολαυστικό και συγκινητικό. Το ότι συμμετέχω στη θεατρική δράση κάθε βράδυ είναι μια τεράστια εμπειρία που μου έχει μάθει πολλά και με γεμίζει με ποικίλλα συναισθήματα. 

Επίσης, φέτος θα γράψετε μουσική για άλλη μια θεατρική παράσταση, τις Άγριες Νότες της Νίνας  Ράπη . Πώς προσεγγίζετε με τις μουσικές σας το εκάστοτε κείμενο;
Προσπαθώ να το  αποκωδικοποιήσω με μία σκηνοθετική ματιά πάνω σε αυτό για να κατανοήσω τους στόχους, τα συναισθήματα, τους χώρους και τις εικόνες που πρέπει να δημιουργηθούν. Έτσι ανάλογα με τις επιδιώξεις του έργου και της εκάστοτε σκηνής φτιάχνω μουσική που θα συνοδεύει, θα δημιουργεί ύφος, χώρο και συναίσθημα, και θα παίρνει τον πρώτο ρόλο μόνο όταν αυτό χρειάζεται και εξυπηρετεί την αφήγηση. Πολύ απλά, η κάθε παράσταση λέει μια ιστορία. Η μουσική είναι αυτή που θέτει την ατμόσφαιρα. Είναι μέρος του σκηνικού πάνω στο οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία.

Αγαπάτε το διάβασμα, τον κινηματογράφο, ακόμη και τη μόδα. Πώς έχουν συμβάλει όλα αυτά στη μουσική που δημιουργείτε;
Η ομορφιά συναντάται οπουδήποτε. Και είναι θέμα υποκειμενικό. Η αισθητική απόλαυση που μου προκαλούν τα ρετρό φορέματα,,ένα εντυπωσιακό ηλιοβασίλεμα, τα μάτια κάποιου, οι ταινίες του Wes Anderson ή το πιάνο του Rachmaninov και το θέρεμιν της Rockmore, είναι το ίδιο έντονη. Όλα αυτά συνθέτουν το προσωπικό μου γούστο που τελικά είναι το πιο σημαντικό στοιχείο που πλάθει τον τρόπο που ακούω και γράφω μουσική.

Είστε ανοιχτή στις συνεργασίες. Πόσο μπορεί μια τέτοια να αλλάξει αυτό που αρχικά είχατε στο νου σας και να προκύψει κάποιο εντελώς διαφορετικό μουσικό αποτέλεσμα;
Όταν συνεργάζεσαι με άλλους συνήθως το κάνεις γιατί εκτιμάς αυτό που φέρουν. Και  είναι αυτό που θέλεις να έρθει να συναντήσει αυτό που φέρεις εσυ ώστε  να δημιουργηθεί κάτι καινούριο.  Όταν κάτι τέτοιο πετυχαίνει είναι πραγματικά μία ευτυχής συγκυρία.

Παρακολουθείτε ευρύτερα το ελληνικό τραγούδι, εκτός από τα αγγλόφωνα συγκροτήματα των τελευταίων χρόνων. Υπάρχει κάτι, ίσως από το παρελθόν, που σας συγκινεί ιδιαίτερα;
Με συγκινούν πολλά ελληνικά τραγούδια. Ο στίχος στη μητρική γλώσσα έχει μια έντονη δυναμική. 

Κυκλοφορήσατε τους δύο δίσκους σας, πρακτικά μόνη σας. Αισιοδοξείτε για την μουσική, πολιτιστική αλλά και την γενικότερη κατάσταση που επικρατεί   σήμερα;
Ενω είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, τελευταια νιώθω ενα μούδιασμα και μια απογοήτευση. Όχι πως δεν έχω όρεξη για δραση, αντιθέτως. Ενώ παντα ονειρευόμουν για το μέλλον πλεον δεν το σκέφτομαι καν. Δεν ελπίζω σε υπέροχα αύριο. Απλα κάνω αυτό που θελω να κάνω σήμερα. 

Ετοιμάζετε κάτι αυτή την εποχή; 
Ετοιμαζω τη μουσική για μία ακόμα παράσταση: Τα πικρά δάκρυα της Πέτρας φον Καντ του Φασμπίντερ, σε σκηνοθεσία και πάλι της Άντζελας Μπρούσκου. Μετά από αυτό σκοπεύω να αφοσιωθώ στα καινούρια μου τραγούδια.