Ο συνθέτης Μάριος Στρόφαλης, υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με τον συνδυασμό Αθηναϊκά πολιτιστικά δίκτυα, μιλά στο Musicpaepr.gr για τη νέα Αθηναϊκή οικονομική πολιτική που προτείνει, το όραμα που χρειάζεται η Αθήνα και τη συνθήκη επιβίωσης ενός καλλιτέχνη στην πολιτική. Ο Μάριος Στρόφαλης είναι δημιουργός του Αθηναϊκού Καλλιτεχνικού Δικτύου (2012) και προγραμμάτων πολιτισμού όπως Το μικρό Παρίσι των Αθηνών κ.α., ενώ τα τρία τελευταία χρόνια υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής των φεστιβάλ που διοργάνωνε η Τεχνόπολις του Δήμου Αθηναίων. 

Φαντάζομαι όλοι θα σας ρωτάνε τι θέλετε να αλλάξετε στην Αθήνα. Υπάρχει κάτι που σας αρέσει και δεν θέλετε να το αλλάξετε;
To χειρότερο πράγμα στην Αθήνα του σήμερα είναι η γενική ψυχολογία που οφείλεται στην κοινωνική και οικονομική κρίση, στην ανεργία και την αδράνεια. Πιστεύω πως αυτό που λείπει είναι ένα όραμα μαζί με ένα οργανωμένο σχέδιο και μια πρόσκληση σε όλη την κοινωνία για ενεργή συμμετοχή. 

Η κοινωνία είναι απούσα γιατί η πόρτα της θεσμικής πολιτείας είναι κλειστή. Όλοι μιλάνε για συμμετοχή αλλά με οι πόρτες δεν ανοίγουν ποτέ. Πιστεύω πως οι πολίτες πρέπει να πια να συμμετέχουν και στις αποφάσεις και στις ενεργές παρεμβάσεις μαζί με την θεσμική πολιτεία.


Οι συνεργάτες μου κι εγώ δηλαδή τα Αθηναϊκά πολιτιστικά δίκτυα προτείνουμε μια νέα Αθηναϊκή οικονομία ανεξάρτητη από την κεντρική εξουσία που κατά 1/3 είναι δημόσια, κατά 1/3 ιδιωτική και κατά 1/3 κοινωνική ανταποδοτική (ΚΙΝΣΕΠ και κεφαλαιοποιημένες συν-δημιουργικές εργασίες).
Αυτός ο 3ος τύπος οικονομίας που εφάρμοσα τα τελευταία 2 χρόνια στο Αθηναϊκό καλλιτεχνικό δίκτυο είναι η συνταγή της επιτυχίας των τριών μας φεστιβάλ «το μικρό Παρίσι των Αθηνών», “Athens gardens festival” και «η Πατησίων μας-Patision cinemart». Φανταστείτε τι μπορεί να κάνει σε συνδυασμό των τριών ειδών οικονομίας.


Η εφαρμογή της νέας Αθηναϊκής οικονομίας θα δώσει λύσεις ουσιαστικές και κοινωνικές σε κάθε τομέα. Στην διαχείριση των σκουπιδιών, στο πράσινο, στις υπηρεσίες, στον πολιτισμό, στον τουρισμό, στην αλληλεγγύη, στον αθλητισμό, στην γενική εικόνα της πόλης, το εμπόριο και την οικονομία της.
Ανεβάζουμε ακόμα πιο ψηλά τους στόχους μας. Θέλουμε να κάνουμε την Αθήνα το μεγάλο διεθνές κέντρο πολιτισμού, διπλωματίας και εμπορίου που ονειρευόμαστε.


Γι’ αυτό σχεδιάσαμε εκ νέου τα «Παναθήναια» και επίσης σχεδιάσαμε το “Mediterrepolis” ένα πολυ-φεστιβάλ που θα ταξιδεύει 4 φορές το χρόνο σε λιμάνια της Μεσογείου θα συλλέγει τις καλύτερες Μεσογειακές δημιουργίες (πολιτιστικές, αγροτικές, καινοτόμες, βιοτεχνικές κ.λ.π.) και θα τις παρουσιάζει σε μια μεγάλη γιορτή κάθε χρόνο στην Αθήνα σε χιλιάδες επισκέπτες απ’ όλο τον κόσμο.
Στην Αθήνα υπάρχουν χιλιάδες θησαυροί.


Ο Αττικός ουρανός, οι λόφοι και τα γύρω βουνά, η θάλασσα, τα Αρχαιολογικά μνημεία, τα μουσεία, τα πολλά και σπουδαία θεάματα, οι γεύσεις, η ανθρωπιά και τόσα άλλα.


Αρκεί να μπει σε εφαρμογή το σχέδιο αξιοποίησης και όλα θα ομορφύνουν.

Μπορεί να έχει τύχη κάποιος υποψήφιος που δεν στηρίζεται από κάποιο κομματικό μηχανισμό;
Οι κομματικοί μηχανισμοί έχουν την οργάνωση αλλά δεν πείθουν πλέον. Την μεγάλη δύναμη σε κάποιους υποψηφίους την δίνουν τα ΜΜΕ αλλά και πάλι όσο η κοινωνία αναζητά πραγματικές λύσεις ακόμα κι αυτή η δύναμη εξασθενεί. Τι θέλουν πραγματικά οι πολίτες στην Αθηναϊκή αυτοδιοίκηση; Τις επιταγές των υδροκέφαλων κομμάτων της κεντρικής εξουσίας ή σχήματα Αθηναίων πολιτών που παράγουν πολιτική μέσα από την καθημερινότητα;


Τις περισσότερες φορές που καλλιτέχνες ασχολούνται με την πολιτική και με τα κοινά το κάνουν ή με μεγάλη αποτυχία ή πληρώνοντας ακριβά το τίμημα ως προς την Τέχνη τους και αποχωρούν πολύ γρήγορα. Πως το βλέπετε αυτό;
Πιστεύω πως οι καλλιτέχνες που ενεπλάκησαν με τα κοινά με τρόπο ειλικρινή, αλτρουιστικό και ουσιαστικό ούτε απέτυχαν ακόμα κι αν δεν συνέχισαν στην πολιτική, ούτε πολύ περισσότερο πλήρωσαν ακρίβα το τίμημα ως προς την Τέχνη. Αντιθέτως αφ’ ενός προσέφεραν στην κοινωνία και αφ’ ετέρου άνοιξαν νέους δρόμους στην έμπνευσή τους. 

Το τίμημα αφορά στην προσωπική ζωή και στην τσέπη. Αυτό το τίμημα το πληρώνω και εγώ που παραμελώ, όσο λιγότερο μπορώ, την οικογένεια μου και καθώς δεν μπορώ να εργαστώ αυτήν την περίοδο, έχω εξαντλήσει τα οικονομικά μου αποθέματά.


Τώρα που κόβονται τα χρήματα στην τοπική αυτοδιοίκηση από πού μπορεί να βρει ένας Δήμαρχος λεφτά για την Πόλη;
Αυτή η Δημοτική αρχή έχει στην διάθεσή της 175 εκατομμύρια ευρώ από ΕΣΠΑ, αλλά αντί να κάνει ουσιαστικές επενδύσεις ανάπτυξης και καταπολέμησης της ανεργίας προτιμά να τα ξοδέψει σε αναπλάσεις ακινήτων. Πάλι τούβλα. Όπως σας προανέφερα η ουσιαστική λύση πιστεύουμε πως είναι η νέα Αθηναϊκή οικονομία με τα τρία σκέλη. Δημόσια, Ιδιωτική και κοινωνική-ανταποδοτική.


Με την κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας συμφωνείτε;
Διαφωνώ. Όπως επίσης διαφωνώ με την μέχρι τώρα λειτουργία της. Αντί όμως να βρούμε ένα σχέδιο και να την αξιοποιήσουμε την καταργήσαμε, όπως γίνεται με κάθετι που δεν λειτουργεί καλά στην Ελλάδα. Πονάει το δάχτυλο και κόβουμε όλο το χέρι. 


Ποια πιστεύετε ότι είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα στην Αθήνα σήμερα;
Η πολλαπλασιαζόμενη θλίψη και απαισιοδοξία που προέρχονται από την κρίση, την ανεργία και την αδράνεια.
Η πείνα. Η έλλειψη οράματος. Χρειαζόμαστε ένα νέο παραμύθι πάνω στο οποίο να ακουμπήσουμε τις προσδοκίες μας και την ενέργειά μας.
Η βία που περνάει όλο και περισσότερο στα σχολεία. Τα ναρκωτικά που η επίσημη πολιτεία από την μια δεν μπορεί να αντιμετωπίσει και από την άλλη δεν στηρίζει όσο πρέπει τα κέντρα απεξάρτησης (ΚΕΘΕΑ , 18 άνω).
Η ξεχαρβαλωμένη μηχανή του λαβωμένου Δήμου και των υπηρεσιών του. Η εικόνα καθρεφτίζεται στις διαλυμένες παιδικές χαρές. 
Η αδυναμία εύρεσης σχεδίου διαχείρισης των σκουπιδιών που θα οδηγήσει σε χειραγωγούμενη διοχέτευση του προβλήματος σε ιδιώτη με συνέπεια την αύξηση των δημοτικών τελών και την αύξηση της ανεργίας. 
Η εξαφάνιση του πραγματικού Αθηναϊκού οικοσυστήματος από τις υπέρμετρες τσιμεντοποιήσεις των δημόσιων χώρων. Αν δεν υπάρχει «ζωντανό χώμα» που γειτνιάζει με υπόγεια ύδατα κάθε ανάπτυξη πρασίνου θα είναι ασθενική και πολυέξοδη.