Το Η του ήλιου  είναι η απαρχή, το δημιουργικό ξεκίνημα ενός ντουέτου, που αποτελείται από έναν συνθέτη με πολλές «φρέσκιες» ιδέες, τον Αποστόλη Αρμάγο και μιας νέας φωνής με αναφορές στο καλό ελληνικό τραγούδι, της Ξένιας Ροδοθεάτου. Εν όψει της παρουσίασης της πρώτης τους δουλειάς, σε λίγες μέρες (16 Οκτωβρίου στο Black Duck), καθώς και μία σειράς εμφανίσεων, οι δύο καλλιτέχνες μίλησαν στο MusicPaper για την εμπειρία που κρύβει μέσα της η δημιουργία, καθώς και για το πώς αντιλαμβάνονται το περιβάλλον, στο οποίο καλούνται να εκφραστούν.

 

Πως ξεκινήσατε την ενασχόληση με τη μουσική;
Αποστόλης Αρμάγος: «Ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με τη μουσική από την ηλικία των 6 ετών. Έκανα μαθήματα στη Μουσική σχολή, «Ρυθμός» στο Μαρούσι, καθώς και σε ωδεία, ενώ πήρα πτυχίο σε ανώτερα θεωρητικά. Πρώτος μου δάσκαλος ήταν ο συνθέτης, Μάκης Πάλακας και το πρώτο όργανο το οποίο έπιασα στα χέρια μου ήταν το μπουζούκι. Με το πιάνο ασχολήθηκα υποχρεωτικά λόγω των θεωρητικών. Στη συνέχεια πέρασα στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και από εκεί και πέρα συνεχίζω την πορεία μου ως μουσικός».
Ξένια Ροδοθεάτου: «Εγώ γεννήθηκα στην Πάτρα. Δεν πήγα σε Ωδείο. Αυτό το ρόλο, στην περίπτωσή μου, τον έπαιξε η Πολυφωνική Χορωδία Πάτρας, όπου συνέχισα να τραγουδάω μέχρι τα 19 μου χρόνια. Έκανα λίγα μαθήματα κιθάρας, ενώ πέρασα και στη σχολή του ΤΕΙ Γραφιστικής. Έτσι, ήρθα στην Αθήνα και εκεί γνωρίστηκα με άλλους μουσικούς, με τους οποίους κάναμε κάποια γκρουπ. Σιγά – σιγά αυτό γίνονταν όλο και πιο σοβαρά. Έκανα μαθήματα φωνητικής και η πιο σημαντική δασκάλα που έχω μέχρι και σήμερα είναι η Αρετή Τοπουζίδη. Ασχολήθηκα και με τα κρουστά, αλλά πάντα το τραγούδι με κέρδιζε»

 

Έχετε διατηρήσει αναφορές από το ξεκίνημά σας;
Απ. Αρμ.:
«Νομίζω πως ναι, ειδικά από τα πρώτα χρόνια ενασχόλησής μου με τη μουσική, όπου το πρώτο μου όργανο, όπως είπα, ήταν το μπουζούκι, άρα έχω αναφορές από τους κλασικούς του λαϊκού τραγουδιού, αλλά και από τη συνέχεια όταν ασχολήθηκα με το ροκ και άλλα είδη».
Ξ. Ρ.: «Για εμένα η πρώτη περίοδος ήταν αυτή στη χορωδία, όπου άκουγα κλασική μουσική χωρίς απαραίτητα να τραγουδάω κλασικούς συνθέτες. Κι έτσι χωρίς να έχω ακούσει πολλή κλασική μουσική, μεγαλώνοντας λόγω χορωδίας, έχω κάποιο απόθεμα. Γενικά είμαι πιο κοντά στη Δύση παρά την Ανατολή. Πρόσφατα έκανα μία ερμηνεία σε ένα θρακιώτικο τραγούδι, γιατί τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι και με την παραδοσιακή μουσική. Τα έξι τελευταία χρόνια ξεκίνησα βυζαντινή μουσική στον Όμιλο Ελληνικών Τεχνών, με τον Τάσο Φωτόπουλο. Πρόκειται για έναν άλλο κόσμο. Ανακάλυψα και ανακαλύπτω ακόμη πολλά παραδοσιακά τραγούδια. Αυτή η μουσική έχει έναν τεράστιο πλούτο. Βασικά τα έχει όλα»

 

coverΠως προέκυψε το «Η του Ήλιου»;
Απ. Αρμ.:
«Ο δίσκος το «Η του Ήλιου», ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια όταν κάναμε ηχογραφήσεις με την Ξένια, αρχικά καθαρά για προσωπική ευχαρίστηση, σε μία αποθήκη του σπιτιού μου και φτιάξαμε ένα demoνα υπάρχει μόνο για εμάς, ως ηχογράφηση. Η Ξένια γνωρίζει τον Νίκο Ξύδη και ήταν αυτός, που όταν άκουσε τα κομμάτια μου πρότεινε να κάνουμε την παραγωγή. Έτσι ηχογραφήσαμε στο στούντιο του Νίκου, την «Παράγκα». Άρα, όλα ξεκίνησαν σε ένα επίπεδο τελείως προσωπικό και ήταν ιδέα του Νίκου Ξύδη, αυτές οι σκέψεις να καταλήξουν σε κάτι πιο σοβαρό. Το cdπεριέχει πέντε κομμάτια, ενορχηστρωμένα με φυσικά όργανα, ακουστικά. Δεν υπάρχει αυτό που λέμε φουλ μπάντα, πρόκειται για μία λιτή ενορχήστρωση. Εγώ έχω γράψει και τα πέντε κομμάτια, εκ των οποίων τα 4 είναι τραγούδια και ένα είναι οργανικό. Στα τρία τραγούδια έχω γράψει στίχους εγώ και στο ένα η Ξένια. Η επιλογή των κομματιών και η τοποθέτησή τους είναι που φτιάχνει την τελική συνοχή. Ξεκινήσαμε να ηχογραφούμε και στην πραγματικότητα έχουμε γράψει 9 με 10 κομμάτια στο στούντιο. Αρχικά, επρόκειτο για κανονικό cd, αλλά τελικά επιλέξαμε να βάλουμε μόνο πέντε. Δεν έγραψα με το σκεπτικό αν το υλικό θα αρέσει ή δεν θα αρέσει».
Ξ. Ρ.: «Γνωρίζω τον Αποστόλη αρκετά χρόνια και είχαμε κάνει κατά καιρούς διάφορα δοκιμαστικά, μέχρι που άκουσε το υλικό ο Νίκος Ξύδης και του άρεσε πολύ το υλικό. Το «Η» στον ήλιο υποδηλώνει την αρχή μιας πορείας».
Απ. Αρμ.: «Είναι ένα ξεκίνημα, είναι ανατολή και καινούργια μέρα».
Ξ. Ρ.: «Είναι φως».
Απ. Αρμ.: «Θέλω να προσθέσω πως το «Η» στον ήλιο είναι και από τα πρώτα γράμματα, που μαθαίνουν τα παιδιά στο Δημοτικό σχολείο. Κάπως έτσι ξεκινάνε ανάγνωση. Είμαι και δάσκαλος στο δημοτικό, γι’ αυτό υπάρχει και αυτή η λογική».
Ξ. Ρ.: «Ναι, είναι το ξεκίνημα σε κάτι που προσωπικά το ονειρευόμουν και φαίνεται πως ήρθε η στιγμή για να πραγματοποιηθεί. Είναι μια αρχή και η βάση σε μια διαδικασία για κάτι άλλο μετά. Μπαίνεις σε μια τροχιά. Δεν μας αρέσει ο όρος έντεχνο και γι’ αυτό λέμε ότι γράφουμε ελληνικά τραγούδια. Έχουμε ακούσει πάρα πολύ αυτό που λέγεται έντεχνο, τους έντεχνους συνθέτες και δεν θα έλεγα ότι εντασσόμαστε εκεί. Το θέμα είναι να υπάρξει μια συνέχεια, γενικότερα».
Απ. Αρμ.: «Δεν νιώθω πως υπηρετούμε κάποιο είδος. Το έντεχνο είναι μία ταμπέλα. Δεν ξέρω αν πλέον έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του ή αν θα τελειώσει και ποτέ». 

 

Η δική σας γενιά έχει καταφέρει να αποτυπώσει αυτό που βιώνει;
Απ. Αρμ.:
«Νομίζω πως τώρα γίνεται μια προσπάθεια. Υπάρχουν κάποια παιδιά που μπορούν να γράψουν και ένα πολιτικό τραγούδι ή ένα με κοινωνικό στίχο. Τα τραγούδια του Θεοδωράκη φαίνονται επίκαιρα, αλλά ποτέ ξανά δεν θα ξαναγραφτούν τέτοια τραγούδια. Ο καθένας προσπαθεί να βρει τρόπους για να μεταφράσει την παρούσα πραγματικότητα»

 

Η νέα γενιά δεν είναι απολιτίκ;
Ξ. Ρ.:
«Μέχρι πριν από λίγα χρόνια μπορεί αν ίσχυε, αλλά όχι πια. Τα πράγματα έχουν αλλάξει. Υπάρχει μεγαλύτερος προβληματισμός για τη ζωή και το πώς μεγαλώνει ο άνθρωπος. Οι περισσότεροι σκέφτονται διαφορετικά. Ο καθένας προσπαθεί να βρει τρόπο όχι μόνο να προωθήσει δουλειά του, αλλά να κάνει παραγωγή στο έργο μόνος του. Με ό,τι μέσα διαθέτει»

 

Το «Η του Ήλιου» φαίνεται πως πρόκειται για συμπαραγωγή, υπό μία έννοια…
Απ. Αρμ.
: «Έχουμε αφιερώσει τόση σκέψη και ενέργεια σε αυτή τη δουλειά, που όντως το έχουμε δημιουργήσει μαζί, από κοινού. Συζητήσαμε για τον ήχο του κάθε κομματιού ξεχωριστά. Τι θέλουμε να επιτύχουμε, μέχρι και τις πιο μικρές λεπτομέρειες. Ο Ξύδης έριξε πάρα πολλές ιδέες για το στήσιμο των τραγουδιών, την ενορχήστρωση και για τον ήχο. Επίσης, έχει παίξει όργανα σχεδόν σε όλα τα κομμάτια και γενικά μας βοήθησε πάρα πολύ. Οι υπόλοιποι μουσικοί έβαλαν τη δικιά τους πινελιά. Έπαιξε βιολί ο Δημήτρης Μούσουρας με μεγάλη συνεισφορά στο τελικό αποτέλεσμα, ο Ηλίας Ζούτσος κρητική λύρα στο τραγούδι «Ακόμα μια φορά», ο Ανδρέας Νικόλης παίζει τύμπανα και κρουστά σε δύο κομμάτια, ο Δημήτρης Αρναούτης κιθάρες, ο Νίκος Ξύδης –φυσικά- κι εγώ».
Ξ. Ρ.: «Είναι ίσως παράτολμο, αλλά θέλω να πω πως εκτιμήσαμε πάρα πολύ το γεγονός ότι δώσαμε το cd μας στο Θύμιο Παπαδόπουλο και τον Σωκράτη Μάλαμα. Και με τους δύο συναντηθήκαμε και ακούσαμε τις παρατηρήσεις τους. Ενδιαφέρθηκαν και μίλησαν μαζί μας. Ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο για εμάς»