Στις αποσκευές του είχε ολοκληρωμένο έναν ακόμα δίσκο, τον πρώτο του όμως με ελληνικό στίχο, το album με τίτλο «Αναφορά» κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες από την έγκυρη ανεξάρτητη εταιρεία Puzzlemusik και, εκτός από την ποιότητα των τραγουδιών του, αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι ότι όχι μόνον οι στίχοι του είναι ελληνικοί αλλά και το πόσο εγχώρια στοιχεία υπάρχουν στην μουσική αλλά και στις ενορχηστρώσεις του. Το πρώτο πράγμα λοιπόν που είναι φυσιολογικό να ρωτήσει κανείς τον Τρύφωνα είναι το πώς του βγήκε τόση πολλή... Ελλάδα σε ένα album που όχι μόνο τα τραγούδια του γράφτηκαν αλλά ακόμα και ηχογραφήθηκε στη Βρετανία!  

Τι έκανε εσένα και τα άλλα δύο μέλη των Old House Playground να πάρετε μια τολμηρή απόφαση που ελάχιστα άλλα ελληνικά συγκροτήματα είχαν το θάρρος να πάρουν, δηλαδή να μετοικήσετε στην Αγγλία;

Ένα χρόνο πριν φύγουμε για Αγγλία είχαμε κάνει μία μικρή περιοδεία στην Ιρλανδία. Μας άρεσε πολύ η εμπειρία και είπαμε να το δοκιμάσουμε. Ήταν και τα ακούσματα της μπάντας τέτοια, ειδικά ο ντράμερ μας, ο Αντρέας Βενετάντες, άκουγε πολλή μουσική από Μάντσεστερ, είπαμε λοιπόν να πάμε να δούμε αυτήν την κατάσταση που δημιουργεί τέτοιες μπάντες. Ψάχναμε περιπέτεια μάλλον, δεν ξέραμε πού πηγαίναμε, απλά πήγαμε!

Προφανώς κάθε άλλο παρά μετανιώσατε για αυτό! Ποια όμως ήταν η αιτία για την οποία μετά από τόσα χρόνια και έχοντας ήδη κυκλοφορήσει τρεις δίσκους, πράγμα καθόλου ευκαταφρόνητο για ελληνικό γκρουπ στην Αγγλία, αποφασίσατε να διαλυθείτε;

Καταρχήν μία διευκρίνιση, το πρώτο album το ηχογραφήσαμε στην Ελλάδα, τα υπόλοιπα δύο ηχογραφήθηκαν στην Αγγλία.  Σταματήσαμε γιατί υπήρξε ένα τέλμα στην δημιουργικότητα. Εγώ προσωπικά ένιωσα ότι δεν είχα να πω/δώσω πλέον κάτι γόνιμο με αυτή την φόρμα, ήταν πολύ ευδιάκριτο ότι δεν υπήρχε λόγος να συνεχίσουμε.

Και πώς και υπό ποιες συνθήκες αντί να επιστρέψεις στην Ελλάδα, όπως θα ήταν λογικό, βρέθηκες σε αυτό το σχεδόν μυθικό σπίτι σε μιαν ειδυλλιακή τοποθεσία της Αγγλίας;

Από τύχη βρήκαμε σπίτι πίσω από την λίμνη του Chorlton Waterpark στο Μάντσεστερ. Μαγείρευα κοιτώντας την λίμνη και δεκάδες πουλιά να την περιτριγυρίζουν. Το βγάλαμε νεραΐδόσπιτο όταν το είδαμε για πρώτη φορά και έμεινε να το λέμε έτσι. Πρέπει να είχε νεράιδες στα γύρω δέντρα.

Δεν είναι λίγο παράξενο ότι εκεί ακριβώς, στο κέντρο της βρετανικής επαρχίας και σε ένα οίκημα σχεδόν βγαλμένο από άλλη εποχή, έγραψες για πρώτη φορά τραγούδια με ελληνικό στίχο; Πώς συνέβη αυτό και είχες ήδη αποφασίσει να επιστρέψεις στην Ελλάδα όταν το έκανες;

Η διαδικασία εντός μου για να γράψω στη γλώσσα μου είχε αρχίσει καιρό πριν. Δεν είχα κάτι άλλο να πω στα αγγλικά, ένιωθα σαν να φοράω μάσκα. Με κυνηγούσε η ερώτηση του γιατί κάνω αυτό που κάνω., προφανώς για να βγει κάτι θετικό, αληθινό όσο γίνεται, να πούμε ότι προσπαθήσαμε για κάτι καλό οπότε έπρεπε και εγώ να είμαι αληθινός με αυτά που μου έτυχε να κουβαλάω. Δεν είχα πάρει τελική απόφαση ότι θα γυρίσω, βασικά σκεφτόμουν «θα παίζω το υλικό μου στην Αγγλία και ας είναι στα ελληνικά».

Και καλά ο στίχος αλλά τα ελληνικά μουσικά στοιχεία ή και όργανα ακόμα πώς και σου βγήκαν σε εκείνο ειδικά το περιβάλλον;

Υπήρχαν και στους Old House Playground στιγμές που χρησιμοποιούσαμε στοιχεία από την ελληνική μουσική, είναι κάτι που καιρό τώρα υπάρχει στον τρόπο που γράφω. Έγινε πιο έντονο με την πάροδο του χρόνου και σε αυτό το album είναι πλέον εμφανές. Ανακάλυψα περισσότερο την ελληνική μουσική όσο έλειπα από την χώρα. Ένα από τα ωραία που συνέβησαν ζώντας στην Αγγλία είναι ότι είδα την Ελλάδα «από έξω», πιο καθαρά, με ανοιχτή την καρδιά. Είναι πολύ όμορφες οι μουσικές που έχει βγάλει ο τόπος μας, «πάλιωσε» στα αυτιά μου το blues και το rock, δεν μου φτάνει πλέον να παίζω μόνον αυτά.

Αλήθεια θεωρείς ότι έχεις πλέον επιστρέψει οριστικά στην Ελλάδα ή μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον να πας ξανά στην Αγγλία και δεν εννοώ βέβαια για ταξίδι; Νιώθεις ένα είδος αντίστροφης νοσταλγίας, σου λείπει δηλαδή κάτι ή και κάποιος από την Αγγλία από τότε που είσαι και πάλι ξανά στην Ελλάδα;

Ναι, ισχυει αυτό. Έχει αρχίσει να υπάρχει μια κάποια νοσταλγία...Ο λόγος που έφυγα είναι ότι τελικά πέρασε η ωραία περίοδος, δεν υπήρχε κάτι να με κρατήσει. Πήρα ό,τι ήταν να πάρω από τη ζωή εκεί, δεν ήταν πλέον γόνιμο, είναι πολύ ξεκάθαρο μέσα μου γιατί γύρισα στην Ελλάδα. Πολύ δύσκολα θα ζήσω πάλι στην Αγγλία.

Από την στιγμή που ολοκλήρωσες αυτό τον κύκλο τραγουδιών απέρριψες ή έστω έπαψε να σε εκφράζει όλη η προηγούμενη δουλειά σου με το γκρουπ ή είναι σαν το προηγούμενο κεφάλαιο του ίδιου βιβλίου στο οποίο μπορεί και να επιστρέψεις για να το ξαναδιαβάσεις στο μέλλον;

Νομίζω ότι έχει πάψει να με εκφράζει, προς το παρόν τουλάχιστον. Δεν αποκλείω τίποτα αλλά για τώρα μου φαίνεται εκτός χρόνου.

Ποια έννοια από τις όχι λίγες που μπορεί να έχει δίνεις στον τίτλο «Αναφορά»;

Αναφορά στον άνθρωπο που κουβαλάει ο καθένας μας.

Κάνω λάθος ή το κυρίαρχο συναίσθημα στον δίσκο είναι μια περισσότερο ή λιγότερο έντονη πίκρα για τα χρόνια που πέρασες στην Αγγλία και ίσως φοβάσαι ότι σπαταλήθηκαν άδικα, συνολικά για την πραγματικότητα της γενεάς σου ή και για αμφότερα αυτά;

Τα χρόνια στην Αγγλία ήταν πολύ όμορφα, δεν νιώθω καμία πίκρα, αντίθετα είμαι ευγνώμων. Αυτό που για εμένα διακατέχει τον δίσκο είναι μια προσπάθεια να «βγάλεις άκρη» στρεφόμενος τελικά από ανάγκη σε έναν εσωτερικό κόσμο που δεν γίνεται πλέον να αγνοείς. Υπάρχει προβληματισμός ως προς την γενεά μου αλλά δεν σταματάει σε αυτήν. Τα περίεργα και τα στραβά μπορούν να γίνουν ο λόγος για να δούμε πιο ουσιαστικά ποιοι είμαστε και πώς να πράξουμε. Η σύγκρουση με τους δαίμονες που κουβαλάμε θα μας κάνει αγγέλους, αν μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε αυτήν...

Αισθάνεσαι καθόλου ότι στο album μιλάς ως εκπρόσωπος της γενεάς σου στην Ελλάδα ή είναι μια καταγραφή καθαρά προσωπικών σου εμπειριών και των σκέψεων και των συναισθημάτων που σου προκαλούν αυτές;

Δεν ξέρω για το εκπρόσωπος μα σίγουρα το βλέμμα μου όταν έγραφα αυτά τα τραγούδια ήταν στραμμένο στην Ελλάδα, άντλησα κυρίως από τα συμβαίνοντα εδώ. Θέλησα να γράψω έναν ελληνικό δίσκο που όμως δεν έχει να κάνει με τον εγωκεντρισμό και την καψούρα αλλά με μιαν άλλη Ελλάδα που έχει φως και έρωτα. Η γενεά μου μπορεί να φαίνεται μουδιασμένη, το ίδιο συμβαίνει και στο εξωτερικό, αλλά πιστεύω ότι έρχεται και η δική της ώρα.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι από τον δίσκο και γιατί;

Αλλάζει συνέχεια, αυτόν τον καιρό  είναι το «Άφραγκος Κι Αν Έμεινε». Ο δρόμος που ανοίγεται όταν  ξεκινάς το εσωτερικό ταξίδι γιατί το έξωθεν έχει πλέον απομυθοποιηθεί.

Αισιοδοξείς ως άνθρωπος αλλά και σαν δημιουργός καταρχήν για το προσωπικό μέλλον σου και στη συνέχεια για το συλλογικό, της γενεάς σου και όχι μόνον, στην Ελλάδα ή αντίστοιχα είσαι απαισιόδοξος;

Είμαι αισιόδοξος και για τα δύο. Υπάρχει πολύ ουσιαστική αναζήτηση πλέον στην Ελλάδα και δημιουργικότητα. Μου φαίνεται ότι βράζει το πράγμα και κάποια στιγμή θα δώσει χρώμα σε οτιδήποτε γκρίζο.

Και τα πιο άμεσα αλλά ίσως και λίγο πιο μακροπρόθεσμα σχέδια σου;

Θέλω να παρουσιάσω ζωντανά το album σε όλη την Ελλάδα, προσπαθούμε να κλείσουμε εμφανίσεις. Τον Οκτώβριο θα γίνει η επίσημη παρουσίαση του δίσκου. Από εκεί και πέρα γράφω τραγούδια για τον επόμενο αυτό όμως είναι κάτι που θα χρειαστεί αρκετό καιρό.