«Γνωριστήκαμε με τον αξέχαστο Μάνο το 1978. Ήταν ένας από τους πιο εγκάρδιους ανθρώπους που γνώρισα στη ζωή. Με κείνο το υπέροχο χαμόγελο, με το χιούμορ του, με τις διεισδυτικές παρατηρήσεις πάνω στην μουσική αλλά και γενικότερα σε πλήθος ανθρωπινά προβλήματα, σε γοήτευε από την πρώτη στιγμή. Συναντηθήκαμε αρκετές φορές, ιδιαίτερα στο σπίτι του, που είχε το πιάνο και την κιθάρα του. Πίναμε τα ποτά μας, κουβεντιάζαμε με τις ώρες και καμιά φορά αυτοσχεδιάζαμε πάνω σε στίχους που του είχα δώσει. Ανεξάρτητα από την θέληση και των δυο δεν ευοδώθηκε ένα ολοκληρωμένο έργο σε ποίηση δική μου. Γράφτηκαν όμως μερικά τραγούδια. Πάντως υπήρξε αγαπημένος φίλος και εκπληκτικός μουσικός. Δυστυχώς έφυγε πάνω στην πιο ωραία του ώρα, την ώρα, που το ώριμο ταλέντο του έδινε τους πιο άξιους καρπούς. Ας είναι η μνήμη του παντοτινή.»
Τα λόγια αυτά του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη περιλαμβάνονται σε ένα ολιγοσέλιδο βιβλίο, που κυκλοφόρησε το 1985, με πρωτοβουλία της γυναίκας του συνθέτη, Μάρως και στο οποίο γνωστοί και συνεργάτες κατέθεταν τις δικές τους νωπές ακόμα μνήμες από τη γνωριμία και τη φιλία τους με τον Λοΐζο. Η τύχη αυτών τραγουδιών «που γράφτηκαν» αγνοείται. Πιθανόν να υπάρχουν στο αρχείο του Λοΐζου ή να μην απέκτησαν ποτέ κάποια ηχητική καταγραφή, να υπήρξαν μόνο ως προφορικά σχεδιάσματα του συνθέτη όπως τα έπαιζε κατά τη διάρκεια της πολύωρης συνομιλίας τους. Αυτό όμως που ηχογραφήθηκε και δισκογραφήθηκε αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα αυτής της (χαμένης;) εργασίας. Πρόκεται για ένα από τα ωραιότερα στιχουργήματα του Λειβαδίτη, το «Γερνάς και σκοτεινιάζει» στον τελευταίο εν ζωή δίσκο που κυκλοφόρησεο Λοΐζος , Για μια μέρα ζωής, τον Δεκέμβριο του 1980, με τη σπαρακτική ερμηνεία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Εξ΄ίσου εξαιρετική είναι και η μεταγενέστερη ερμηνεία των αδελφών Κατσιμίχα, στον αφιερωματικό διπλό δίσκο «Μάνος Λοΐζος – 20 Χρόνια Μετά...» ο οποίος κυκλοφόρησε το 2002 ως παραγωγή του Μελωδία FM. Αξίζει να το παραθέσουμε ολόκληρο:
Ήταν ατέλειωτη η μέρα
κι ως νύχτωνε σε μια γωνιά
μ' ένα τσιγάρο του πατέρα
τους άντρες παίζαμε κρυφά.
Τώρα η μέρα σε τρομάζει
γύρω αποτσίγαρα σωρός
και πια δεν είναι γυρισμός
γερνάς και σκοτεινιάζει.
Γέλια παιδιών έξω απ' το σπίτι
πέτρες στην τσέπη της ποδιάς
μα έφτανε ένα νεκρό σπουργίτι
για να σε κάνει να πονάς.
