Η εργογραφία του περιλαμβάνει όλα τα είδη: μουσική για το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, όπερες, ηλεκτρονική μουσική, έργα για ορχήστρα, κύκλους τραγουδιών και άλλα. Ο Μαμαγκάκης αντιμετώπισε με ιδιόρρυθμο τρόπο την διττή συμμετοχή του, τόσο στην πιο ακραία και άκαμπτη μουσική πρωτοπορία της εποχής μας, όσο και στα πιο δημοφιλή, πιο προσιτά είδη. Κι αυτό γιατί δε βλέπει καμιά αντίφαση στο να καλλιεργεί παράλληλα και τα δύο είδη, αφήνοντας πολλές φορές το ένα να διεισδύσει στο άλλο.

Σύντομο βιογραφικό
Ο Νίκος Μαμαγκάκης είναι Έλληνας συνθέτης, γεννημένος στο Ρέθυμνο το 1929. Ξεκίνησε τις σπουδές του από το Ωδείο Αθηνών και εν συνεχεία από το 1957 μαθήτευσε στην Ανώτατη Μουσική Σχολή του Μονάχου δίπλα στους Καρλ Ορφ και Γκέντσμερ.

Οι αρχικές του αναζητήσεις αφορούσαν στην ανανέωση του ηχοχρώματος και τις δομικές και ρυθμικές σχέσεις που βασίζονται σε αριθμητικές αναλογίες, τόσο με βάση τα δυτικά πρότυπα όσο και με αναφορές στη δημοτική μας μουσική και κυρίως της ιδιαίτερης πατρίδας του.Σαν συνέπεια αυτής της αναζήτησης ήταν, η χρήση στα έργα του διαφόρων δημοτικών οργάνων (κρητική λύρα, σαντούρι, κ.α.) ή αντίθετα η χρήση και μόνο της ηχητικότητάς τους χωρίς αυτά καθ' εαυτά τα όργανα.

Από τα γνωστότερα έργα του είναι: Αναρχία για κρουστά και ορχήστρα, Σενάριο για δύο αυτοσχέδιους τεχνοκρίτες για ενόργανο σύνολο, ταινία και σκηνική δράση, Παραστάσεις για φλάουτο, φωνή και σκηνική δράση, Μουσική για τέσσερεις πρωταγωνιστές, Κασσάνδρα, Ερωτόκριτος, μουσική για τον Πλούτο του Αριστοφάνη, Τριττύς, Τετρακτύς, Εγκώμιο στο Ν. Σκαλκώτα και πρόσφατα, η σύγχρονη όπερα Οδύσσεια (βασισμένη στο ομώνυμο έπος του Νίκου Καζαντζάκη. Έγραψε μουσική για τον ελληνικό κινηματογράφο όπως: Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά, Η νεράιδα και το παλικάρι, Η αρχόντισσα και ο αλήτης (όλες του Ντίνου Δημόπουλου), Λούφα και παραλλαγή, Άρπα-κόλλα, Βίος και Πολιτεία (του Νίκου Περάκη), Η λεωφόρος του μίσους (του Νίκου Φώσκολου) και πολλά άλλα.

Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε την τελευταία του δημόσια τοποθέτηση για το θέμα της ΕΡΤ υπό μορφή επιστολής διαμαρτυρίας

Είναι τεράστιες οι ευθύνες των κυβερνώντων, του κου Σαμαρά και των συνοδοιπόρων.
Αυτού του είδους τα βίαια και τελεσίδικα μέτρα δεν οδηγούνε πουθενά. Ούτε σε κάθαρση, ούτε σε ανάνηψη, ούτε σε αναβάθμιση. Αυτά τα ξέρουμε πια. Αυτά θυμίζουνε άλλες εποχές και όζουν πονηρών προθέσεων. Μου κάνει αλγεινή εντύπωση ο τρόπος αυτός. Αυτές οι μονολιθικότητες, οι απολυτότητες και οι δογματισμοί.

Δεν έχει κανείς το ανάστημα να παίρνει τέτοιου είδους αποφάσεις για λογαριασμό ενός ολόκληρου λαού. Να μου πεις έχουνε ψηφιστεί. Ναι, αλλά δεν έχουνε ψηφιστεί να φέρονται με αυτόν τον βίαιο και σατράπικο τρόπο. Θα το βρούνε μπροστά τους, δεν χωράει καμία αμφιβολία.
Η ΕΡΤ είναι ένα κομμάτι από το πνεύμα και από την σάρκα του ελληνικού λαού.
Η ΕΡΤ είναι ένας φάρος πολιτισμικός με όλα τα συμπαρομαρτούντα και τις ατέλειες.

Δεν χωράει αμφιβολία ότι χρήζει εξυγίανσης. Όμως πρέπει να κλείσεις την ΕΡΤ για να τη θεραπεύσεις; Δηλαδή πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι; Και ύστερα εν μία νυκτί θα θεραπευτούν τα πάντα;
Όμως βλέποντας τους ανθρώπους αυτούς που μας κυβερνούσαν και μας φέρανε στο σημείο που είμαστε να ευαγγελίζονται αναβαθμίσεις, εξυγιάνσεις και αναπτύξεις είναι να σκάσεις!
Η δικαιολογία ότι χρειάζονται βαθιές τομές για να θεραπευτούνε τα διάφορα έστω νοσήματα από τα οποία πάσχει σήμερα η χώρα δεν είναι σίγουρο ότι είναι σωστή. Έχουμε ήδη υποστεί τόσες βαθιές "τομές", τόσες μαχαιριές που δεν αντέχουμε άλλο. Εν ονόματι λοιπόν των χειρονομιών αυτών, των βαθέων "τομών " (κατά την γνώμη των κυβερνώντων) έχει καταστραφεί ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού και το μόνο που επιτυγχάνεται από τις διάφορες εξαγγελίες και δηλώσεις των είναι ότι προσθέτουν στον ελληνικό λαό και διαιωνίζουν μια βαθιά θλίψη. Φτάνουνε πια οι θλίψεις και οι "τομές". Δεν αντέχουμε άλλο.

Να ακυρωθεί αυτή η απόφαση. Δεν έχει δικαίωμα όποιος και να 'ναι αυτός να φέρεται με αυτόν τον τρόπο.
Να σταματήσουν επιτέλους οι πολιτικοί να μεταχειρίζονται τον ελληνικό λαό ως μέσον για την καριέρα τους και την επαγγελματική τους σταδιοδρομία.