Ιδιαίτερα μεγάλη έκπληξη, αλλά και θλίψη μού προκάλεσε το άρθρο «Στο προσκήνιο πάλι το Μουσείο Μάνου Ελευθερίου» που δημοσιεύθηκε στο φύλλο της εφημερίδας “Ο λόγος των Κυκλάδων” την 12η Νοεμβρίου 2020.

Για άλλη μία φορά γίνεται λόγος για το πολυσυζητημένο πλέον «Μουσείο του Μάνου Ελευθερίου» στη Σύρο, το οποίο, ενώ έχει προ πολλού αποφασισθεί να δημιουργηθεί, έως και σήμερα δεν έχει.

Μάλιστα, σύμφωνα με το ως άνω άρθρο, ο Δήμαρχος του νησιού, κος Νίκος Λειβαδάρας, φέρεται να αποδίδει την καθυστέρηση αυτή αποκλειστικά σε δική μου υπαιτιότητα και στη μη μετάβασή μου στο νησί, ουδόλως δε σε υπαιτιότητα του Δήμου Σύρου. Επ’ αυτού και προς αποκατάσταση της αλήθειας, επιθυμώ να σημειώσω τα ακόλουθα:

Ο αείμνηστος Μάνος Ελευθερίου, ο αγαπημένος μου αδελφός και μεγάλος δημιουργός, αγαπούσε απεριόριστα τη Σύρο, την οποία αποκαλούσε γλυκά «το νησί μου».

Λόγω της απεριόριστης αυτής αγάπης του για τη Σύρο, το έτος 2019 αποφάσισα να παραχωρήσω, και πράγματι παραχώρησα στο Δήμο Ερμούπολης, υπογράφοντας, μάλιστα, την 21η Φεβρουαρίου 2019 σχετικό ιδιωτικό συμφωνητικό παραχώρησης, διάφορα αντικείμενα του αδελφού μου προς το σκοπό να δημιουργηθεί μία μόνιμη στέγη – μουσείο για το Μάνο Ελευθερίου  «Μουσείο για το Μάνο Ελευθερίου».

Σε ένδειξη σεβασμού στη μνήμη και στο ανεκτίμητης αξίας έργο του Μάνου Ελευθερίου, η μόνιμη έκθεση συμφωνήθηκε, βάσει του όρου 3 του ως άνω συμφωνητικού, να στεγασθεί σε σημαντικό χώρο της Σύρου και δη στο ισόγειο του Δημαρχείου Ερμούπολης, πρώην «Πάνθεον», ο οποίος χώρος, μάλιστα, θα διαμορφωνόταν μετά από σχετική μελέτη ειδικού βάσει του αυτού ως άνω όρου 3.

Και, ενώ, όλο αυτό το διάστημα ανέμενα εναγωνίως να υλοποιηθούν τα όσα συμφωνήσαμε και να τιμηθεί η μνήμη και το έργο του αδερφού μου, ξαφνικά, αντί του ως άνω χώρου, μού προτείνονταν άλλοι χώροι που, ωστόσο, είτε δεν μπορούσαν να φιλοξενήσουν την έκθεση, είτε δεν ήταν κατάλληλοι για να φιλοξενήσουν τα αντικείμενα του αδελφού μου και να αναδείξουν και τιμήσουν την προσωπικότητά και το έργο του.

Ο ως άνω χώρος του Δημαρχείου επιλέχθηκε για συγκεκριμένους λόγους και δη λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του, της μοναδικής αρχιτεκτονικής και επιβλητικότητας του, αλλά και λόγω της θέσης του σε πλέον κεντρικό σημείο της Ερμούπολης και, μάλιστα, δίπλα στην κεντρική βιβλιοθήκη του νησιού στην οποία ο αδερφός μου δώρισε χιλιάδες βιβλία ανεκτίμητης αξίας, για να μην αναφερθώ στις λοιπές, πάμπολλες δωρεές και ενισχύσεις που προσέφερε στο «νησί του».

Ένας τέτοιος χώρος αξίζει στον αδερφό μου, οτιδήποτε άλλο υποτιμά το έργο του και προσβάλλει τη μνήμη του, μία υποτίμηση στην οποία αρνούμαι να συμβάλλω.

Όσον αφορά στην αναφορά που γίνεται στο ως άνω άρθρο στη δήθεν μη μετάβασή μου στο νησί προς το σκοπό συζήτησης μίας πρότασης, είναι προφανές ότι ουδόλως αφορά στη στέγη – μουσείο του αδερφού, για την οποία όλα τα σχετικά θέματα έχουν ήδη συμφωνηθεί και, μάλιστα, εγγράφως. Δηλώνω, λοιπόν, ότι, εάν η εντύπωση που μου δημιουργήθηκε ότι ο ως άνω χώρος δεν είναι πλέον διαθέσιμος για τον αδερφό μου είναι εσφαλμένη, και τούτος είναι διαθέσιμος και έχει ήδη ειδικά μελετηθεί από ειδικό για να στεγάσει τα ανεκτίμητης για εμένα αξίας αντικείμενα του αδερφού μου, ως έχει συμφωνηθεί, είμαι απολύτως διαθέσιμη και έχω κάθε καλή διάθεση να συνεργαστώ για την υλοποίηση αυτού του σημαντικού έργου, τηρουμένων πάντα των όσων έχουν συμφωνηθεί. Τούτο, άλλωστε, το έχω ήδη δηλώσει και αποδείξει εμπράκτως δια της υπογραφής του ως άνω συμφωνητικού και την αποστολή των αντικειμένων στο νησί της Σύρου.

Με εκτίμηση

Η αδελφή του 

update:

Ο Δήμαρχος Σύρου απάντησε δημόσια στην επιστολή της κυρίας Λιλής Ελευθερίου:

«Αναρωτιέμαι πόσο ακόμα χαμηλά μπορεί να πέσει μια παράταξη, και συγκεκριμένα η παράταξη της μείζονος μειοψηφίας κ. Μαραγκού «Η Σύρος που Αξίζουμε»,  προκειμένου, κατά τη γνώμη της, να εισπράξει πολιτικά οφέλη.

Είναι, πλέον, ξεκάθαρο το ποιος υποκίνησε την κυρία Λιλή Ελευθερίου, αδελφή του Μάνου Ελευθερίου, να δημοσιοποιήσει τη σχετική επιστολή της 26^ης Νοεμβρίου, σχετικά με τη δημιουργία μόνιμης έκθεσης αντικειμένων του Μάνου Ελευθερίου, ενώ γνωρίζει την αλήθεια των πραγμάτων.

Κατηγορούμαι προσωπικά για «εμπαιγμό, διγλωσσία, πλήρη αδράνεια και απραξία», ότι έχω οδηγήσει την υπόθεση της μόνιμης έκθεσης αντικειμένων του μεγάλου Συριανού ποιητή και πνευματικού ανθρώπου σε «απίστευτο τέλμα» και ότι εγώ «συλλογίζομαι, υπεκφεύγω και δεν αποφασίζω» (!).

Επειδή, όμως, η ευγένεια και η υπομονή μου, προκειμένου να διατηρηθούν σε πολιτισμένα επίπεδα τα δημοτικά δρώμενα, έχουν και τα όριά τους, δηλώνω ξεκάθαρα ότι δεν επιτρέπω σε κανένα, το τονίζω, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ, να αμφισβητήσει την εντιμότητα και την ειλικρίνειά μου.

Και είναι πολύ λίγος όποιος θεωρεί αποκλειστικά τον εαυτό του αυθεντικό και μοναδικό υπερασπιστή και κατ’  επάγγελμα φορέα της πνευματικής παρακαταθήκης του Μάνου, ενός ανθρώπου αναγνωρισμένου και καταξιωμένου στο πανελλήνιο!

Και δεν επιτρέπω σε κανένα να ισχυριστεί ότι τιμούσε και εκτιμούσε περισσότερο από εμένα τον Μάνο, τη μεγάλη αυτή πνευματική φυσιογνωμία του τόπου μας, τον οποίο και γνώριζα και προσωπικά συνδεόμουν μαζί του.

Από την πρώτη στιγμή, γνωστοποιούσα κάθε μου κίνηση για το συγκεκριμένο θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Η πρώτη συζήτηση για τη συστέγαση μόνιμης έκθεσης του Μάνου Ελευθερίου στο υπό λειτουργία Λαογραφικό Μουσείο του Λυκείου Ελληνίδων, γεγονός που θα ενίσχυε και τα δύο Μουσεία, έγινε κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της κυρίας Λιλής Ελευθερίου στο γραφείο μου στο Δημαρχιακό Μέγαρο, συνοδευόμενης από την Αντιδήμαρχο Πολιτισμού κα Αλίκη Λεονταρίτη. Μαζί επισκεφθήκαμε το οίκημα που θα στεγάσει το Λαογραφικό Μουσείο του Λυκείου Ελληνίδων, το οποίο είδαμε μόνο εξωτερικά γιατί ήταν κλειστό, όπως την είχα προειδοποιήσει.

Προηγουμένως, επισκεφθήκαμε το Θέατρο «Απόλλων», όπου της προτάθηκε και ο μικρός εκθεσιακός χώρος στο φουαγέ του δευτέρου ορόφου, επιπλέον του μουσειακού χώρου, προκειμένου να στεγάσει και εντός του θεάτρου υλικό του Μάνου, αφού, μάλιστα, εκείνος είχε τόσο πολύ ασχοληθεί με το θέατρό μας και είχε εκδώσει και επίτομο έργο του γι’ αυτό.

Στη συνέχεια, έγινε κατ’ αρχάς επαφή με την πρόεδρο του Λυκείου Ελληνίδων κα Χριστίνα Λιγοψυχάκη, η οποία ορθώς δεσμεύτηκε ότι θα φέρει το θέμα στο Διοικητικό Συμβούλιο του Λυκείου Ελληνίδων.

Κατόπιν, όμως, διερεύνησης του θέματος, μας ανακοίνωσε ότι υπάρχει νομικό πρόβλημα σε αυτήν την συστέγαση και δυστυχώς δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο.

Κατόπιν επαφής που είχε η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κα Αλίκη Λεονταρίτη με την κα Λιλή Ελευθερίου, με ενημέρωσε ότι σ’ αυτήν συζήτησαν για άλλο χώρο, που να είναι απόλυτα εναρμονισμένος με το πνεύμα και το ύψος του Μάνου και ο οποίος θα μπορούσε να στεγάσει αξιοπρεπέστατα  τη μόνιμη έκθεση των αντικειμένων του.

Περί τα τέλη Αυγούστου, επικοινώνησα τηλεφωνικά με την κα Λιλή Ελευθερίου, στην οποία είχε γίνει ήδη γνωστός ο συγκεκριμένος χώρος  και η οποία μου ανέφερε ότι, όταν έλθει στη Σύρο, θα τον επισκεφθεί και θα αποφασίσει, αναφέροντας και τις υποδείξεις της για το χώρο στο φουαγέ του θεάτρου Απόλλων, τον οποίο είχε θεωρήσει καταπληκτική ιδέα, προσθέτοντας ότι θα ήθελε προηγουμένως να συμβουλευτεί μουσειολόγο, σχετικά για το άρτιο στήσιμο του όλου εγχειρήματος.

Κατ’ επανάληψη, τρεις φορές συγκεκριμένα, την διαβεβαίωσα  ότι από πλευράς Δημοτικής Αρχής δεν τίθεται θέμα καμιάς αμφισβήτησης και ότι θα υλοποιηθεί αυτό που εκείνη θα αποφασίσει. Μου ανέφερε δε ότι λόγω της πανδημίας φοβάται τις μετακινήσεις και θα με ενημερώσει μόλις θεωρήσει ασφαλή τη μετακίνησή της. Της επεσήμανα επί λέξει «δεν σας ξαναενοχλώ και είναι πλέον δική σας η πρωτοβουλία της συνάντησής μας», πρόταση στην οποία και συμφώνησε.

Τα ανωτέρω καταγράφονται όχι ως «απολογία», αλλά για να καταδειχθεί η  αλήθεια των πραγμάτων και να αποδειχθεί για μια ακόμη φορά η φτώχεια των επιχειρημάτων της μείζονος μειοψηφίας, οι οποίοι νομίζουν ότι ασκούν αντιπολίτευση, εκμεταλλευόμενοι μικροπολιτικά και ψευδόμενοι προκλητικά για ένα θέμα, με τρόπο που προσβάλλει και υποβιβάζει το  πολιτιστικό επίπεδο του τόπου μας και δεν συνάδει με το κύρος, την πνευματική εμβέλεια και πάνω απ όλα με το ΗΘΟΣ του Ανθρώπου, Καλλιτέχνη, Λόγιου Μάνου Ελευθερίου!»