Τι πρέπει να έχει στο μυαλό του ένας συνθέτης όταν του ζητάνε να γράψει μουσική για να φτιάξει ένα μουσικό παραμύθι;

Tάσος Ρωσόπουλος: Ένα μουσικό παραμύθι, είναι ένα μουσικό έργο που πρέπει να έχει ισχυρή και ξεκάθαρη μουσική γλώσσα ώστε να αναδεικνύει την αφήγηση της ιστορίας. Ακούγεται θεωρητικό, πρακτικά προσπαθώ η μουσική να δημιουργεί κύκλους εικόνων που συμπληρώνουν ή και επεκτείνουν το κείμενο ώστε τελικά η φαντασία του ακροατή να είναι το μόνο όριο στην κατανόηση και την απόλαυση της ιστορίας.

Άγγελος Αγγέλου: Προτεραιότητά μου ήταν να ειπωθεί σωστά η ιστορία, να αναδειχτούν τα νοήματά της και να ερμηνευτεί άρτια. Έπειτα – κι επειδή έχουμε να κάνουμε με παιδιά- επιχείρησα να δημιουργήσω μια έμμεση γνωριμία με τα όργανα της ορχήστρας και μια «ξενάγηση» στον μαγικό κόσμο των ξεχωριστών ηχοχρωμάτων τους. Δυστυχώς στις μέρες μας τα παιδιά έρχονται σε επαφή με όργανα ορχήστρας, ολοένα και σπανιότερα.

Μπορείτε να μας περιγράψετε εν συντομία, να μας πείτε την περίληψη με λίγα λόγια, για το παραμύθι για το οποίο γράψατε μουσική;
Tάσος Ρωσόπουλος: Μια μάγισσα αντλεί τις μαγικές δυνάμεις της από την μουσική, παίζει τούμπα και είναι αντικείμενο χλευασμού από όλο το νησί. Αποφασίζει να καταστρέψει τον μεγάλο αποκριάτικο χώρο φτιάχνοντας ένα μαγικό μουσικό ξόρκι με το οποίο εγκλωβίζει όλους τους μεταμφιεσμένους στις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά της μεταμφίεσή τους.... η συνέχεια στη Στέγη.

Άγγελος Αγγέλου: Ένας πετεινός έχει ένα μοναδικό ταλέντο: ράβει υπέροχα αποκριάτικα κοστούμια. Όλα τα ζώα τον συναντούν για να του κάνουν τις πιο απίστευτες παραγγελίες. Ο πετεινός μας βάζει τα δυνατά του, ρίχνεται στη δουλειά και κάνει θαύματα. Ο πελεκάνος γίνεται λιοντάρι, η χελώνα πειρατίνα και η πάπια  σωστή κούκλα. Οι μεταμφιέσεις αναδεικνύουν νέες πτυχές στους χαρακτήρες κάθε ζώου. Άλλοτε φανερώνουν τις βαθύτερες φιλοδοξίες, άλλοτε τα κρυμμένα όνειρα και άλλοτε τα μυστικά και τα απωθημένα τους. Οι απόκριες λειτουργούν – όπως πάντα- λυτρωτικά και όλοι περνάνε υπέροχα!

Ισχύει ότι τα παιδιά είναι οι αυστηρότεροι κριτές;

Tάσος Ρωσόπουλος: Δεν έχω νιώσει πως τα παιδιά είναι αυστηροί κριτές. Ίσως εμείς οι ενήλικες το σκεφτόμαστε αυτό γιατί τα παιδιά δεν χρειάζονται περιττά στοιχεία στην επικοινωνία τους με ένα έργο. Μετά από αρκετά μουσικά παραμύθια έχω βγάλει το συμπέρασμα πως τα παιδιά δεν αξίζουν υποτίμηση στον τρόπο που τους απευθύνεται κάνεις και πως μόνο εμείς οι μεγάλοι περιορίζουμε την αντίληψη και τα ερεθίσματά τους. Έτσι δεν συμπαθώ τον όρο «παιδική μουσική» μιας και έχει γίνει συνώνυμο με μια αφελή απλούστευση. Γιατί πρέπει να λέμε σε ένα μωρό «πάμε άτα» και όχι «πάμε βόλτα»; Μπορεί να αργήσει να μάθει να προφέρει την λέξη βόλτα αλλά μαθαίνει την πραγματική του γλώσσα. Στην αρχαία Αθήνα τα παιδιά είχαν για «αναγνωστικό» τους τον Όμηρο. Έτσι αντιμετωπίζω και την μουσική γλώσσα που χρησιμοποιώ στο συγκεκριμένο παραμύθι, χωρίς απλοποιήσεις. Επιπλέον, όπως σε κάθε έργο, με ενδιαφέρει πολύ να βρω τον κατάλληλο τρόπο ώστε αυτό που γράφω να έχει ένα σύγχρονο και σημερινό αποτύπωμα.

Άγγελος Αγγέλου: - 

Τι θέλετε να έχει πάρει ο θεατής του μουσικού σας παραμυθιού φεύγοντας από αυτό;

Tάσος Ρωσόπουλος: Η ιστορία της μάγισσας Αρλέτας μιλά για την διαφορετικότητα. Η ηρωίδα μας αντιμετωπίζει την απομόνωση και τον χλευασμό για ένα απλό θέμα, παίζει - όχι και τόσο καλά - ένα παράξενο όργανο. Πέρα από φυλετικές, θρησκευτικές, σεξουαλικές, πολιτικές διακρίσεις έχουμε και μικρούς καθημερινούς αποκλεισμούς για τη μουσική που ακούμε, για την διατροφή που επιλέγουμε, για την μόρφωση και την πρόοδό μας, για καθετί δηλαδή μικρό που μας διαφοροποιεί από έναν αποδεκτό μέσο όρο.
Ο τρόπος παρουσίασης του μουσικού παραμυθιού έχει σκοπό να απευθυνθεί στην φαντασία μικρών και μεγάλων, γεγονός όχι πια συχνό μιας και η γρήγορη εντυπωσιακή εικόνα που κυριαρχεί στην τηλεόραση, το σινεμά και τα βιντεογκέιμς κάνουν την φαντασία να ατροφεί. Παράλληλα, στόχος μου είναι το έργο να αποτελέσει μια κοινή και ουσιαστική εμπειρία παιδιού και γονιού, να γίνει αφορμή για την επικοινωνία και την συζήτησή τους. Κλείστε κινητά, λάπτοπ και τάμπλετ και δημιουργήστε τις εικόνες της ιστορίας μας.

Άγγελος Αγγέλου: Πέρα από την επίγευση της ιστορίας μας, θα ήθελα να κρατήσει στα αυτιά του κάποιες από τις μελωδίες μας και –φυσικά- τα υπέροχα ηχοχρώματα της ορχήστρας μας.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας μουσικό παραμύθι;

Tάσος Ρωσόπουλος: Κοινότυπα αλλά με σιγουριά, αγαπημένο μου μουσικό παραμύθι είναι «Ο Πέτρος και ο λύκος». Ο Προκόφιεφ είναι μια μουσική ιδιοφυΐα, έγραψε το συγκεκριμένο παραμύθι και όρισε το είδος. Προσέθεσε μια μοναδική δραματουργία σε ένα πολύ απλό κείμενο. Επιπλέον τα παιδιά ενθουσιάζονται που ταυτίζουν τα ζώα με τα μουσικά όργανα!

Άγγελος Αγγέλου: Ο Πέτρος και ο λύκος, του Προκόφιεφ.