Ανοίγω το email μου και βρίσκω ανάμεσα στα δεκάδες που καθημερινά αφορούν κυκλοφορίες δίσκων, video clip και αναγγελίες συναυλιών και ένα που έχει ως επικεφαλίδα την επανέκδοση μερικών δίσκων του Παύλου Σιδηρόπουλου σε βυνίλιο. Στέκομαι και αποφασίζω να γράψω γι αυτό διότι έχει ενδιαφέρον το ότι βγήκαν οι δίσκοι του Παύλου...

Όταν ακούς τη φράση «μου άλλαξε τη ζωή», με αναφορά σε κάποιο γεγονός ή κάποιον άνθρωπο σκέπτεσαι αμέσως ότι η φράση αυτή εμπεριέχει υπερβολή. Και έτσι είναι. Κανένα γεγονός, κανένας άνθρωπος δεν είναι εν δυνάμει ικανό να σου αλλάξει τη ζωή. Στην πραγματικότητα σε βοηθάει να δεις τη ζωή, αλλά...

Πριν λίγο καιρό πραγματοποιήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση φωτογραφίας με τον τίτλο «Wor(th)ship» στο κτίριο της Πειραιώς του Μουσείου Μπενάκη. Αντικείμενο της ήταν η υλοποίηση μιας θαυμάσιας ιδέας του γνωστού και εξαίρετου φωτογράφου Τάσου Βρεττού, το να φωτογραφήσει φανερούς -αλλά και μη- χώρους θρησκευτικής λατρείας ανθρώπων από άλλες χώρες, στην...

Όταν ακούγεται το όνομα του Τζίμη Πανούση, συνήθως υπάρχει μια σχεδόν αυτόματη αντίδραση αρέσκειας ή μη, στην αιώνια συνήθεια της πλειοψηφίας να εστιάζει στην περσόνα που έχει δημιουργήσει (ο ίδιος ή η κοινωνία, δεν έχει σημασία), να μένει στο στερεότυπο που έχει μάθει να παπαγαλίζει, -κάτι που συμβαίνει κι απ’...

Αν και τον Μάιο θα κλείσει μόλις τα τριάντα τέσσερα ο Jonathan Jackson έχει ήδη ζήσει μια πολύ πλούσια σε εμπειρίες και ενδιαφέρουσα ζωή και όχι μόνο γιατί ήταν σταρ ήδη από την παιδική του ηλικία. Αν το σκεφτεί κανείς αυτό είναι κάτι που έχει συμβεί και σε αρκετούς ακόμα...

Αν κάποιος Έλληνας κριτικός κινηματογράφου γνωρίζει καλά την υπόθεση Όσκαρ, αυτός είναι ο Παναγιώτης Τιμογιαννάκης. Αγαπητός κι αγαπημένος του ελληνικού κοινού και της εγχώριας κινηματογραφικής «οικογένειας», φαίνεται πως αγαπήθηκε ιδιαιτέρως και στο εξωτερικό. Πήγε για πρώτη φορά στο Λος Άντζελες το 1989 και για τα επόμενα 21 χρόνια υπήρξε επίσημος...

Μία πολύ ιδιαίτερη μπάντα, οι The Chap- Βρετανο-Γαλλο-Γερμανο-Ελληνικής προέλευσης- στήθηκε στο Λονδίνο, το 2000, απο τους Claire Hope (πλήκτρα, φωνή), Johannes von Weizsäcker (κιθάρα, φωνή, τσέλο), Πάνο Γκίκα (μπάσο, βιολί, κιθάρα, φωνή) και Keith Duncan (ντραμς). Άρχισαν να κυκλοφορούν άλμπουμ, λίγα χρόνια μετά- έρχονται στην Ελλάδα, λόγω Πάνου Γκίκα, στο...

Δυο από τις μεγάλες «γάγγραινες» της νεοελληνικής κοινής γνώμης είναι οι επιλεκτικοί κριτές και οι open minded υποστηρικτές της τέχνης. Οι πρώτοι είναι ένθερμοι υπέρμαχοι των φίλων τους –ό,τι και αν κάνουν- και ταυτόχρονα δριμείς κατήγοροι των «άλλων» –επίσης ό,τι κι αν κάνουν-. Απασφαλίζουν, δηλαδή, τους όρους «ελευθερία γνώμης»...

Η είδηση του θανάτου του Γιάννη Αργύρη έφθασε καθυστερημένα στα, λαλίστατα κατά τ’ άλλα, κοινωνικά δίκτυα καθώς και στα ενημερωτικά μέσα. Πέθανε 30 Δεκεμβρίου και η κηδεία του έγινε παραμονή Πρωτοχρονιάς στο κοιμητήριο Ζωγράφου. Υπήρξε μια πολύπλευρη καλλιτεχνική περσόνα, τραγουδιστής και στιχουργός, έξοχος μίμος και σατυρικός ηθοποιός, ένας «αληθινός ανιματέρ»...

Στο πλαίσιο μιας εκδήλωσης που είχα την τιμή να συμμετέχω πρόσφατα είχε ζητηθεί από καθέναν από τους συμμετέχοντες να επιλέξει ένα και μόνο ελληνικό τραγούδι, όχι απαραίτητα αυτό που θεωρούσε καλύτερο όλων αλλά εκείνο που σήμαινε για οποιονδήποτε λόγο περισσότερα για αυτόν. Τα τραγούδια αυτά διάνθισαν εκείνο το βράδυ τις...