Unpackin’   Τα μαζεύω και κατεβαίνω στο LA. Ή έστω κάτι που μοιάζει με το LA. Έχει –ας πούμε- περισσότερο ήλιο από ‘δω που είμαι τώρα Στην ανατολική του γωνιά Το απόγευμα. Τα πρωινά του μοιάζουν με τα φθινοπωρινά μεσημέρια του Trondheim. Εκεί, στα βόρεια. Βροχή («ήσυχη σαν θλιμμένη κούκλα»: ο Βαγγέλης) ...

Μέσα στην κατήφεια του δύσκολου αυτού διαστήματος, ο σουρεαλιστικός κατήφορος αυτών εδώ των Σημειώσεων συνεχίζεται. Και μάλιστα γίνεται όλο και πιο απότομος. Με τη βεβαιότητα ότι το αρνί, και δη του φτωχού, αποτελεί την πιο αποτελεσματική μονάδα μέτρησης του Πάσχα, ενδεχομένως μαζί με το τσουρέκι και τις παπαρούνες, here we are… ...

Για όσον καιρό οι εποχές θα αρνούνται πεισματικά να μας επιτρέψουν να επιστρέψουμε στην κανονικότητα, θα παραμένουν και οι «Σημειώσεις Ενός Μονομανούς» σ’ έναν κάπως διαφορετικό χαρακτήρα με στόχο να χαμογελάσουμε λίγο, αν θεωρήσουμε ότι ορισμένα χοντρά αστεία, όπως αυτά που ακολουθούν, μπορούν να καταφέρουν κάτι τέτοιο. ...

Στις δύσκολες μέρες που περνάμε, σκέφτηκα να αποφύγω το κλασικό και αναμενόμενο κείμενο Σημειώσεων και να πάω το ζήτημα κάπου αλλού. Όπως μου θύμισε ένας παλιός και καλός φίλος, πίσω στα 2012-2013, συνήθιζα να κάνω κάποιες guilty pleasures εκπομπές στο Δεύτερο Πρόγραμμα. Τι είναι όμως ακριβώς οι guilty pleasures; ...

Καλημέρα Καλημέρα! Αυτό που βλέπω είναι ο τρόμος των ανθρώπων πίσω από τις μάσκες. Φοβάμαι ότι στο μέλλον εύκολα κάποιες συμπεριφορές, θα αποκαλούνται «αντικοινωνικές». Συμπεριφορές που θα επισύρουν «παραδειγματική τιμωρία». Το πιο πράσινο από τα κορίτσια των μοναχικών παραλιών, το καλοκαίρι θα μετράει ξανά λευκά βότσαλα και κόκκους άμμου. Ναι...

Καλημέρα Καλημέρα! Αυτό που βλέπω είναι το αποτύπωμα που αφήνουν οι λέξεις πάνω στο σώμα. Όλα τα πράγματα που δεν ήξερες και ποτέ δεν θέλησες να ρωτήσεις γι’ αυτά. Οι ανεξήγητες ασθένειες. Οι ανεξήγητοι πόνοι. Το πιο μαγικό από τα κορίτσια των ηλιόλουστων απογευμάτων, νοσταλγεί τόπους που δεν έχει επισκεφθεί ποτέ. Όπως όλοι στα όνειρά μας. ...