Αν μπερδευτήκατε με την εξίσωση του τίτλου σας βάζω αμέσως στα επιμέρους στοιχεία αυτής ώστε να κατανοηθεί η ευνομία των ηχητικών μαθηματικών που έχουμε στην περίπτωση του (των ουσιαστικά) Αγόρι Γιώργος και του δίσκου τους. Η σύμπραξη των δύο σημαινόντων κεφαλών του (αληθινού) ελληνικού underground κίνησε εξαρχής το ενδιαφέρον μιας και οι Boy και Κτίρια τη Νύχτα που αποτελούν το δίδυμο που εδώ μας απασχολεί, τους Αγόρι Γιώργος.

Καταρχήν, ο λόγος που εκτιμώ τον Boy έχει να κάνει με την αρτιότητα της καλλιτεχνικής του τοποθέτησης από τη στιγμή που αρνείται να στοιχειοθετηθεί αταβιστικά και βάσει της γονικής του καταγωγής και τα τελευταία χρόνια διέπραξε εμβολές στο πολλές φορές αυτιστικό τοιχίο της ελληνικής στιχουργίας περιγράφοντας η αλήθεια είναι μερικές φορές με σχεδόν κτηνωδώς αυτάρεσκα ενοχλητικό λόγο, το αδηφάγο 24ωρο του μητροπολιτικού ποντικού που ονομάζεται σύγχρονος πολίτης.

 

Κατά δεύτερον, από την άλλη ο Γιώργος είναι αυτός που ηχογραφεί (και ενίοτε εμφανίζεται ζωντανά) με το προσωνύμιο Κτίρια τη Νύχτα, μακράν ένα από τα λυρικότερα και την ίδια στιγμή ελπιδοφόρα ονόματα της Αθήνας. Εκτός του πρόσφατου πονήματος του περί Σαχτούρη έχει να επιδείξει μερικούς δίσκους και ηχογραφήσεις όπου το ιδιοσυγκρασιακό στοιχείο εκφράζεται από λέξεις και σχήματα λόγου που δεν κρύβουν τόσο την αμεσότητα της καθημερινότητας όσο και την λογοτεχνική μήτρα τους.

 

Όταν πριν από λίγο καιρό ανακοίνωσαν τη συνεργασία τους αφενός δε με εξέπληξε διότι ήταν συγκοινωνούντα δοχεία πολλές φορές στο παρελθόν (μαζί με τον τρίτο της ιδιότυπης αυτής παρέας, τον Άγγελο Κυρίου), αλλά και μόνο που αποφάσισαν αυτή τη φορά να κινηθούν κάτω από ένα κοινό όνομα έκανε εξαρχής την υπόθεση ενδιαφέρουσα.

 

Οι δυο παραπάνω προσωπικότητες λοιπόν εκτός από τις ζωντανές εμφανίσεις αποφάσισαν να βγάλουν και ένα δίσκο διαδικτυακά. Έβαλαν μια πολύ καλή απομίμηση παλιάς ετικέτας της Columbia ως promoφωτογραφία, έμπλεξαν με προγραμματισμένο τρόπο τους στίχους τους ώστε να σπαζοκεφαλιάζεις ποιος ανήκει σε ποιον και το ίδιο έκαναν ηχητικά μιας και αμφότερων οι ηχητικές εμμονές είναι εμφανείς.

 

 

Drops, παραφθογγίες, ισοκρατήματα, δυσανεξία στα λυτρωτικά φινάλε αλλά καλομελετημένη αγωγή περί των ρεφραίν.

 

Μακράν από τους καλύτερους δίσκους της ημεδαπής για το 2015. Μπορεί ουσιαστικά να πρόσθεσαν τα στοιχεία και να έβγαλαν ένα πηλίκο και όχι ένα αμάλγαμα αλλά το άκουσμα παραμένει απολαυστικό, χωρίς καμία αμφιβολία.

 

 


  • Μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν το δίσκο ΕΔΩ
  • ή να τον ακούσετε ολόκληρο στο YouTube παρακάτω: