Ο Ray Anderson είναι ο τρομπονίστας από το Chicago που έχει χαρακτηριστεί ως ο πιο σημαντικός της γενιάς του. Γεννήθηκε το 1952 και μπορεί το “Blues Bred In The Bone” να είναι το καλύτερο album του, όμως στο “Old Bottles, New Wine” είναι που τραγουδάει – σε σημεία μιμούμενος τον ήχο του τρομπονιού- το απίστευτο “Wine”.

«Βαριά άλογα κάνουν τη γη να κινείται κάτω από τα πόδια μου». Επτά χρόνια μετά το κορυφαίο “Aqualung”, μόλις ένα μετά το “Songs From The Wood” και την ίδια χρονιά που κυκλοφόρησε το διπλό live “Bursting Out”, ήρθε το “Heavy Horses”. Ένα σπουδαίο album, που παρουσιάζει τον Ian Anderson σε απίθανη φόρμα να επαναλαμβάνει τον άθλο του επιτυχημένου μεγάλου σε διάρκεια τραγουδιού με το ομώνυμο track. Επιπλέον, τρία-τέσσερα σπουδαία τραγούδια, όπως το “Acres Wild” κι εκείνα τα “Moths Of Summer, that suicidally came”: 

Οι εμμονές: «Δέι θρόου του μι μπολς, άι θρόου του δεν μπολς. Ουάν φάιντς ουάν χίαρ (δείχνει κεφάλι). Ντεντ!» Έτσι εξηγεί ο Roberto Benigni τον λόγο για τον οποίο βρέθηκε στη φυλακή, ανάμεσα στους Τζακ (John Lurie) και Ζακ (Tom Waits). Και το “Down By The Law” («Στην Παγίδα Του Νόμου») είναι ένα από τα πιο ξεκαρδιστικά και την ίδια στιγμή γλυκόπικρα φιλμ στην ιστορία του κινηματογράφου. Ένας απίθανος Jarmusch, ένας Tom Waits που κάνει νυχτερινό ραδιόφωνο για σεμινάριο, ένα καρτούν στο σώμα του Benigni κι ένας ανοικονόμητος ψηλέας, που νιώθει άβολα όταν δεν κρατάει σαξόφωνο, ο Lurie. Θα αποδράσουν, θα ενωθούν, θα χωρίσουν και θα μείνουν μόνοι. Ο Τζακ και ο Ζακ δηλαδή. Ο Ρομπέρτο θα το βρει το ταίρι του. Όπως ακριβώς το περίμενες. 

Πρωτοκυκλοφόρησε δουλειά της στα eighties, στη συνέχεια γνώρισε την Wild Bunch που μετονομάστηκε σε Massive Attack και συμμετείχε στο “Blue Lines”, ένα από τα πιο σημαντικά album της επικράτειας του Bristol. Είχε απίστευτη φωνή, πράγμα που επιβεβαιώθηκε στο “What Silence Knows” του 1994. Αυτό ήταν το κορυφαίο album της Shara Nelson, ένα album καλοπαιγμένης και αισθαντικής soul. Η καριέρα της γνώρισε κάμψη μετά τον δίσκο αυτό αλλά καμία σημασία δεν έχει, στον βαθμό που μπορείς να ακούς και να ξανακούς αυτή τη δισκάρα.

«Και τώρα ο καθείς θα διερωτηθή ευλόγως: «Μα τί θα πη Οκτάνα;»

Δίκαιον το ερώτημα και η απάντησις θα έλθη γρήγορα. Όμως διά να γίνη πλήρως νοητή, ρίξετε πρώτα μέσα σας μια καλή ματιά και ευθύς μετά ρίξετε άλλη μία τριγύρω σας δεξιά και αριστερά, πάνω και κάτω. Έπειτα κλείστε τα μάτια σας για μια στιγμή και ανοίξτε τα αποτόμως, ανοίγοντας διάπλατα και τις ψυχές σας. Η απάντησις θα βρίσκεται μπροστά σας, όχι μονάχα νοητή, μα και απτή — σώμα περικαλλές και έμψυχον και σφύζον.

Και τώρα (αμήν, αμήν) λέγω υμίν:

Οκτάνα, φίλοι μου, θα πη μεταίχμιον της Γης και του Ουρανού, όπου το ένα στο άλλο επεκτεινόμενο ένα τα δύο κάνει.

Οκτάνα θα πη πυρ, κίνησις, ενέργεια, λόγος σπέρμα.

Οκτάνα θα πη έρως ελεύθερος με όλας τας ηδονάς του.

Οκτάνα θα πη ανά πάσαν στιγμήν ποίησις, όμως όχι ως μέσον εκφράσεως μόνον, μα ακόμη ως λειτουργία του πνεύματος διηνεκής.

Οκτάνα θα πη η εντελέχεια εκείνη, που αυτό που είναι αδύνατον να γίνη αμέσως το κάνει εν τέλει δυνατόν, ακόμη και την χίμαιραν, ακόμη και την ουτοπίαν, ίσως μια μέρα και την αθανασίαν του σώματος και όχι μονάχα της ψυχής.

Οκτάνα θα πη το «εγώ» «εσύ» να γίνεται (και αντιστρόφως το «εσύ» «εγώ») εις μίαν εκτόξευσιν ιμερικήν, εις μίαν έξοδον λυτρωτικήν, εις μίαν ένωσιν θεοτικήν, εις μίαν μέθεξιν υπερτάτην, που ίσως αυτή να αποτελεί την θείαν Χάριν, το θαύμα του εντός και εκτός εαυτού, κάθε φοράν που εν εκστάσει συντελείται».

Ένα από τα πιο σημαντικά κείμενα που έχουν γραφτεί στα ελληνικά. Ένα βιβλίο για τον έρωτα και τον θάνατο. Ένα βιβλίο για να επιστρέφεις ξανά και ξανά και ξανά. Ένα κείμενο για τον καινούργιο κόσμο, που μπορεί να άργησε αλλά στο τέλος θα έρθει.

Μπορεί η reggae να σου ακούγεται κάπως βαρετή. Είναι αλήθεια ότι στο ιδίωμα αυτό δεν συναντάς την ποικιλία που μπορείς να συναντήσεις αλλού. Όμως, πέρα από τους δίσκους του Marley, υπάρχουν κι άλλα σπουδαία πράγματα στη Jamaica. Ένα από τα πιο σπουδαία πρόσωπα εκείνου του τόπου είναι ο κιθαρίστας και παραγωγός Ernest Ranglin. Έχει κάνει όλα όσα θα περίμενε κανείς, rock steady, ska, reggae, άλλοτε ως παραγωγός άλλοτε ως κιθαρίστας. Το “In Search Of The Lost Riddim” είναι το πιο αφρικάνικο από τα albums του. Υπάρχουν εδώ ονόματα όπως αυτά του Baaba Maal και του Mansour Seck που προσδίδουν στο album την essence της πιο μαγικής πλευράς της Αφρικής.

Οι Gl*xo Babies, οι Europeans, οι Private Dicks, οι Moskow, οι Directors, οι Sneak Preview και οι The Stingrays είναι μόνο μερικά από τα ονόματα της μετα-punk σκηνής του Bristol (της καρδιάς μας). Η συλλογή που παρουσιάζει ανάγλυφα το ύφος εκείνης της σκηνής είναι το “Avon Calling”. Στο εξώφυλλο υπάρχει μια αεροφωτογραφία της πόλης και νιώθω να μην χρειάζομαι τίποτε άλλο. 

Παλατινή ή ελληνική ανθολογία. Κέιμενα που καλύπτουν μια εποχή (στην κόλαση) πολλών αιώνων, από το 600 π.Χ. μέχρι το 500 μ.Χ. Επιγράμματα, μικρά και μεγαλύτερα ποιήματα και ονόματα που κάπου έχεις ακούσει μα δεν θυμάσαι πού: Θυμοκλής, Στράτων, Πτολεμαίος, Μελέαγρος, Αρχίλοχος, Διότιμος, Ερμοκρέων και πολλοί πολλοί ακόμη. Κυκλοφορεί σε μετάφραση και επιμέλεια Ανδρέα Λεντάκη από τις Εκδόσεις Gutenberg. «Μην κρίνεις τον Έκτορα απ’ τον τάφο του, κι ούτε να μετράς απ’ τον τύμβο, τον αντίπαλο της Ελλάδας ολόκληρης. Η Ιλιάδα και ο Όμηρος τάφος μου, κι οι Αχαιοί σαν σκορπούσαν. Όλοι αυτοί μου υψώσανε τύμβο».

Απομακρύνθηκαν από τον ωκεανό και περπάτησαν στα βουνά για να ηχογραφήσουν το “Hiking In The Mist”. Οι Cicada δημιουργήθηκαν το 2009 στην Ταϊβάν και παίζουν ένα ιδιαίτερο νεο-κλασικό ιδίωμα, που εκτός από αρκετή new age και πολλά λόγια στοιχεία, έχει κι ένα έντονο χρώμα του τόπου καταγωγής τους. Ένας από τους καλύτερους δίσκους του 2019 κι ένας δίσκος πολύ κρυμμένος. 

Στα μέσα των zeros πιστεύαμε ότι θα έκαναν μεγάλη καριέρα. Πέρα όμως από καμιά δεκαριά σπουδαία τραγούδια και έναν ή δύο αρκετά καλούς δίσκους, οι Bright Eyes, δεν κατάφεραν και τόσο πολλά. Και, μπορεί το “I’m Wide Awake, It’s Morning” να είναι απλώς καλό, το “First Day Of My Life” που ανασύρω από ‘κει, είναι μεγάλο τραγούδι κι έχει πολύ εμπνευσμένο και πολύ τρυφερό video clip. 

Τα απογεύματα της Παρασκευής έχουν άρωμα τέχνης. Κι αυτό γιατί η Ίρις Κρητικού, ιστορικός τέχνης, τεχνοκριτικός και μία από τις πιο δραστήριες επιμελήτριες εκθέσεων, παρουσιάζει στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών & Μουσικής Β&Μ Θεοχαράκη, τις Μικρές Γεωγραφίες του Εργαστηρίου. Με την ολοκλήρωση ενός διετούς κύκλου διαλέξεων με θέμα «Μικρές Γεωγραφίες της Ζωγραφικής» που πραγματοποιήθηκε με εξαιρετική επιτυχία στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη, εστιάζοντας στις καταγωγικές και πνευματικές ιδιαίτερες πατρίδες σημαντικών Ελλήνων εικαστικών, που συνομίλησαν με το κοινό των διαλέξεων και την εισηγήτρια, ο νέος κύκλος των Γεωγραφιών προχωρά και εστιάζει σε ένα εξαιρετικά ιδιαίτερο τοπίο, αυτό του εργαστηρίου. 

Πού ξεκινά και πού ολοκληρώνεται η δημιουργική ημέρα του καλλιτέχνη; Ποια είναι τα αγαπημένα του σύνεργα και ποιος ο κύκλος της δημιουργικής σκέψης, ποια τα αγαπημένα αντικείμενα καθημερινής θέασης και ποιες οι προσωπικές του αναφορές; Ποιες είναι οι πολυσχιδείς και μακρόχρονες σχέσεις που αναπτύσσονται με ένα αγαπημένο μοντέλο και πώς ξεκινά ένα έργο στο εργαστήριο χωρίς απτό υποκείμενο ή αντικείμενο αναφοράς; Πόσες πολλές διαφορετικές δοκιμές, πόσοι πολλοί γεωγραφικοί και νοητοί τόποι και πόσες πολλές διαφορετικές δυνατότητες κατοικούν στα τετραγωνικά του εργαστηρίου; 

Διεισδύοντας στα εργαστήρια αγαπημένων εικαστικών, παρουσιάζοντας οπτικό υλικό από το εργαστήριό τους και συνομιλώντας μαζί τους μπροστά στο κοινό για τις πολυεπίπεδες οδούς έμπνευσης, για την περιπέτεια και τη διαδικασία της δημιουργίας του έργου, ξεκινάμε μαζί ένα νέο συναρπαστικό ταξίδι.    

Κάθε συνάντηση έχει αυτοτελή θεματική, ενώ δεν είναι απαραίτητη η  παρακολούθηση όλων των συναντήσεων.

Οι συναντήσεις γίνονται από τις 18:00 έως τις 20:00 και εκείνες που απομένουν είναι οι εξής: 13, 20 Δεκεμβρίου 2019 και 10 Ιανουαρίου 2020. Μπορείτε να κλείσετε το εισιτήριό σας, εδώ: https://www01.forth-crs.gr/ticketshop/thf/theatra.exe?PM=P1&id=00027_000000912#linkOk

Η Ιερά Οδός με το διαβολεμένο της θόρυβο.

Σιδεράδικα, σινεμά, οι γραμμές του τρένου, ο Κεραμεικός.

Καλημέρα και πάλι.

Καλές ακροάσεις!