Ήταν σα να αποζημίωσε τους φίλους του και για την περσινή συναυλία που σταμάτησε πριν ολοκληρωθεί, από τη βροχή. Αυτό άλλωστε ήταν και από τα πρώτα πράγματα που ανέφερε. «Σήμερα θα πω όσα περισσότερα τραγούδια μπορώ. Θα πω και κάποια που έχω πολλά χρόνια να τα τραγουδήσω». Έτσι κι έγινε... 

 

Το γεμάτο Θέατρο Βράχων τον υποδέχτηκε με ζεστασιά από την αρχή. Σχεδόν σε όλα τα τραγούδια του ο κόσμος τραγουδούσε δυνατά, είτε του έδινε το μικρόφωνο, είτε όχι. Μετά από λίγο κι ο ίδιος το παρατήρησε: «Τόσα χρόνια τραγουδάω δεν έχω ξανακούσει να τραγουδάνε από κάτω τόσο δυνατά τα τραγούδια μου».

 

Είχε όμως κι εκείνος διάθεση για να κάνει μία καλή συναυλία. Μία συναυλία που αποζημίωσε όσους ανέβηκαν στο Θέατρο Βράχων χωρίς γραβάτα, την ώρα που ο Πρωθυπουργός φορούσε για πρώτη φορά δημόσια τη δική του στο Ζάππειο.

 

Εκτός από την καλή του διάθεση και το πλήθος των τραγουδιών που ερμήνευσε, ένα από τα βασικά χαρακηριστικά της συναυλίας ήταν τα ποτ πουρί σε διάφορα τραγούδια, πράγμα όχι και τόσο συνηθισμένο πια στις συναυλίες, που όμως βρήκε τον τρόπο να λειτουργήσει πολύ καλά και να γίνει με ωραίο τρόπο. 

 

Πέρα από τα δικά του, είπε τρία τραγούδια του Τζίμη Πανούση «Που δεν θα ξανακούσει ποτέ ζωντανά» και έκανε από μία στάση-αφιέρωση σε τρεις καλλιτέχνες που πάντα τιμάει στις συναυλίες του τα τελευταία χρόνια. Τον Άλκη Αλκαίο, τον Θάνο Μικρούτσικο και τον Δημήτρη Μητροπάνο και στη συνεργασία αυτών.

 

Αντί διαλλείματος, επέλεξε να αφήσει τη σκηνή για τον μπασίστα Δημήτρη Μουτάφη να πει το «Δεν ζητάω πολλά» του Κωστή Μαραβέγια σε μία μάλλον αμήχανη στιγμή για τους περισσότερους, κυρίως για την επιλογή του τραγουδιού ("τραγουδάει τους τραγουδοποιούς του 21ου αιώνα" είπε ο Πασχαλίδης, στα όρια της ειρωνείας) και στη συνέχεια ακούσαμε «Μιλώ για σένα», «Έρημα κορμιά»  από τη νεαρή Νίκη Γρανά, που βρισκόταν σε όλη τη συναυλία στα δεξιά της σκηνής παίζοντας πιάνο, ακορντεόν και τραγουδώντας, αντικαθιστώντας τη Μιρέλα Πάχου που πορευόταν μαζί του στους ίδιους σκηνικούς ρόλους τα τελευταία χρόνια. Η προσπάθεια και η ενέργειά της έδειξαν ότι αν μη τι άλλο αγαπάει αυτό που κάνει και σκηνικά είναι δυναμική.

 

Ο κόσμος σε όλη τη συναυλία ήταν συντονισμένος. Ήταν σα να είχαν έρθει όλοι αποφασισμένοι και σίγουροι ότι θα περάσουν καλά και αυτό προφανώς έδωσε την ώθηση και στη σκηνή για ανταπόδοση. Πάνω σε αυτήν εκτός από τον πρωταγωνιστή τραγουδοποιό πρέπει να σταθούμε και στον Θύμιο Παπαδόπουλο που δίνει το δικό του χαρακτηριστικό στίγμα με τα πνευστά του και σίγουρα είναι στα θετικά της υπόθεσης. 

 

Ως bonus στιγμή της συναυλίας κάλεσε τον Κώστα Παρίση από τα Υπόγεια Ρεύματα να πουν μαζί το «Μ’ αρέσει να μη λέω πολλά» και μάλλον ατυχώς εκείνη την ώρα κάλεσε στη σκηνή και τον ηθοποιό και τραγουδοποιό Πάνο Βλάχο. Ίσως σε μια άλλη στιγμή, που θα έλεγε κάτι δικό του μπορεί να ήταν καλύτερα. 

 

Ο Πασχαλίδης φαίνεται να ξέρει καλά το κοινό του και δίνει αυτό που ακριβώς εκείνο επιθυμεί, για να περάσει καλά. Η δημοφιλία του άλλωστε έχει ανέβει αρκετά και φαίνεται σα να "κερδίζει" ένα στοίχημα και με τον κόσμο, αλλά προτίστως με τον ίδιο του τον εαυτό διατηρώντας την ταυτότητά του συγκεκριμένη και προστατεύοντάς την. 

 

"Στον Πασχαλίδη περνάμε καλά" άκουσα να λέει μια παρέα φεύγοντας και αυτό νομίζω πως είναι ήταν το ζουμί της συναυλίας.