Γύρω στα δεκαπέντε, αν θυμάμαι καλά, ξεκίνησα μαθήματα κλασσικής κιθάρας. Σαν έφηβος λάτρεψα τη Ρόκ μουσική, τον κοινωνικοπολιτικό στίχο, τα τραγούδια της μεταπολιτευτικής εποχής  αλλά και άλλα που ήταν πιο κοντά στη δική μου γενιά χρονολογικά. Δεν άργησε να έρθει με την σειρά της  η επιθυμία και η ανάγκη για δημιουργία. Έγραφα στίχους, σκάρωνα μελωδίες που άλλοτε κατέληγαν στον κάδο κι άλλοτε ένιωθα την ανάγκη να τις μοιραστώ με φίλους, παρέες, ακόμα και με ακροατήρια σε σχολικά αμφιθέατρα.

 

Ως ενήλικος ήρθα σε επαφή με το ρεμπέτικο τραγούδι του οποίου η στιχουργική αμεσότητα με συγκινούσε, καθώς και με το ελληνόφωνο hip hop, είδος που πιστεύω ότι με έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό στιχουργικά. Τον Σεπτέμβριο του 2011 είχα την τύχη να συμμετάσχω ως Support καλλιτέχνης στη συναυλία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στα πλαίσια του διεθνούς φεστιβάλ Πέτρας.

 

Τον Δεκέμβριο του 2016 κυκλοφόρησε διαδικτυακά (Υoutube & Soundcloud) το πρώτο μου προσωπικό άλμπουμ με τίτλο «Ως του μυαλού την ξαστεριά». Το άλμπουμ αυτό αποτελείται από δέκα τραγούδια σε δικούς μου στίχους και μουσική.

Κάποια από αυτά έχουν πιο έντονο το στοιχείο της παράδοσης , ενορχηστρωμένα άλλοτε με ακουστικά και παραδοσιακά όργανα και άλλοτε με ένα πάντρεμα αυτών με ηλεκτρικό ήχο. Άλλα χαρακτηρίζονται από έναν πιο σύγχρονο και πειραματικό ήχο, που πότε γίνεται χαλί για ατμοσφαιρικές μπαλάντες, και πότε για πιο ροκ και ρυθμικά τραγούδια.

Την ενορχήστρωση του άλμπουμ ανέλαβαν οι Γιάννης Ζαχαριουδάκης και Δήμος Μάρκος. Ο δεύτερος είναι υπεύθυνος και για την παραγωγή αυτού στο Block25 Studios. Τώρα όσον αφορά το στιχουργικό μέρος, επειδή δυσκολεύομαι να το περιγράψω, θα ήθελα να κλείσω με δυο στροφές από το ομώνυμο τραγούδι του άλμπουμ.

Και πώς να σπείρω πάνω στ’ άφορο το πέτρωμα,
δέντρο να βγει να σκαρφαλώσω πιο ψηλά,
ως του μυαλού την ξαστεριά, ως των θεριών μου το ημέρωμα.

Ο κόσμος έξω διασκεδάζει στα ξενέρωτα
κι έχω αρπάξει την απόγνωση αγκαλιά,
έχω ταυτίσει με την θάλασσα τον έρωτα
μα πάει καιρός που οι βάρκες δέσαν στη στεριά.