Καταρχήν τι σε έκανε να κυκλοφορήσεις αυτό το υλικό, έστω και μετά από μια περαιτέρω πρόσφατη επεξεργασία του, τόσα χρόνια μετά την σύνθεση του; Λογικότερο δεν θα ήταν να έχει συμβεί μετά από την πρώτη ή τουλάχιστον την οριστική ζωντανή παρουσίαση του;

Βάσει ποιας συγκεκριμένα λογικής «πρέπει» να έρχεται στο φως μια καλλιτεχνική δημιουργία και βάσει ποιας αντίληψης + ταχύτητας του χρόνου; Η τέχνη προσφέρει την ώρα (γέννηση + ωρίμανση) μια αρχικής ιδέας η οποία φέρει και αφηγείται την διάρκεια έλξης ↔ τριβής ↔ έκλυσης όπως αυτής της ιδιότητας του ηλέκτρου (κεχριμπάρι) που κρύβει το «electron» ή όπως η κυοφορία ενός νέου οργανισμού.

Θα έλεγες ότι το περιεχόμενο του δίσκου θα μπορούσε να θεωρηθεί και αυτό που λέμε healing music; Σε απασχόλησε αυτή η διάσταση της μουσικής στο συγκεκριμένο υλικό ή και συνολικά στο έργο σου;

Προσωπικά, ως σημαντική μορφή θεραπείας θεωρώ το «γνῶθι σαὐτόν» και σίγουρα υπάρχουν τέτοια στοιχεία γενικότερα στην μουσική μου. Τα έργα «...ονειρογράφος...», «Κίρκη», «Γάλανθος», «ῥῶ» είναι περισσότερο επηρεασμένα από τις θεραπευτικές ιδιότητες του ήχου – ονείρων – νερού ενώ το «electron» από διάφορα μουσικά ρεύματα της δεκαετίας του '90, την κλασική /κινηματογραφική μουσική, τον υπερρεαλισμό, τον φουτουρισμό και τον λόγο.

Αν έπρεπε να περιγράψεις την μουσική σου όχι από πλευράς των εκφραστικών μέσων της (ακουστικά, ηλεκτρονικά κ.λπ.) αλλά συνθετικής και δομικής θα την έλεγες πειραματική, avant garde, απλά σύγχρονη ή κάτι άλλο; Ή μήπως συνθέτεις με βάση το ένστικτο σου και μόνον, αντλώντας στοιχεία και παραμέτρους από πολλά διαφορετικά ιδιώματα;

Χαρακτηρίζω την μουσική μου ως Sonic Moving Images και, όπως στην ζωή, έτσι και σε αυτήν μου αρέσει να εκφράζομαι ελεύθερα και βάσει ενστίκτου. Κινούμαι όμως πάντα πάνω σε μια στέρεα δομή έτσι όπως την εμπνέουν κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο οι κλασικές σπουδές μου, το αρχαίο δράμα, η μυθιστορία και η φύση, ο πομπός δηλαδή των «σημάτων» που λαμβάνω και αναμεταδίδω ως ήχο.

Πέραν από το τεχνικό μέρος - καθώς στο μεγαλύτερο μέρος επίσης την εκτελείς η ίδια - η σύνθεση της μουσικής σου είναι για εσένα μια αποκλειστικά διανοητική διαδικασία, καθαρά ψυχολογική και συναισθηματική ή μια διαρκής ισότιμη συνύπαρξη αμφοτέρων αυτών;

Ένα από τα στοιχεία του τεχνικού μέρους είναι η έρευνα που κάνω για το κάθε θεματικό έργο μου, είτε αυτή πηγάζει από κάποια επιστήμη είτε από κάποιο βίωμα ή όνειρό μου. Αν αναλογιστούμε το κάθε έργο βάσει της πλωτινικής θεωρίας σχετικά με τις τρεις βαθμίδες του όντος (εν – νους – ψυχή) τότε λαμβάνουμε το άθροισμα μιας «διαρκούς ισότιμης συνύπαρξης» όπως πολύ εύστοχα το θέτεις.

Το αίτημα τώρα του συγκεκριμένου δίσκου, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, είναι κυρίως επιστημονικό, η λειτουργία του αυτιού και η σημασία που έχει για την πραγματική ζωή μας, φιλοσοφικό ή ο συνδυασμός αυτών με ζητούμενο κάτι άλλο; Αν είναι η τελευταία περίπτωση ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό το ζητούμενο;

Το «κλειδί» που αποκωδικοποιεί την βασική ερώτηση του «electron» («θα ανοίξεις;», βρίσκεται στο όργανο του Corti (κοχλίας /έσω ους) όπου παρατηρούμε την μετατροπή της μηχανικής ενέργειας σε ηλεκτρική καθώς και την αποστολή του σήματος στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Ένα -ατομικό και συλλογικό - ερώτημα που απευθύνεται στο ίδιο το συναίσθημα το οποίο επηρεάζεται από τους εκάστοτε ψυχολογικούς ή κοινωνικούς παράγοντες.

Αν θεωρήσουμε ότι η σύγχρονη επιστήμη γεννήθηκε και καλλιεργήθηκε στην Δύση μετά την Αναγέννηση και ιδίως τον Διαφωτισμό και η φιλοσοφία αντίστοιχα γεννήθηκε και για πολλούς αιώνες ήταν αποκλειστικό πεδίο της Ανατολής θα μπορούσε αυτό το album να είναι και μια, υποσυνείδητη ίσως, προσπάθεια να βρεθεί μια ισορροπία ανάμεσα στην Ανατολή και την Δύση, αρχικά βέβαια γα εσένα προσωπικά αλλά πιθανόν και για όποιον/α Ελληνα και Ελληνίδα το ακούσει;

Η ένωση Ανατολής - Δύσης είναι πιο έντονη στην «Κίρκη» ενώ στο «electron» εκφράζεται κυρίως με το «+/-» του ηλεκτρισμού. Η ισορροπία βρίσκεται στην συνεχή προσπάθεια της αρμονίας των αντιθέτων του Ηράκλειτου, στο Grand Unified Theory της αστροφυσικής ή/και στον αιθουσιαίο λαβύρινθο (έσω ους)· βρίσκεται στην ένωση του κάθε όντος με το «αντίθετο» της ίδιας του της ψυχής που προβάλλεται στο(ν) Άλλο.

Οχι μόνο στον συγκεκριμένο δίσκο αλλά συνολικά στο έργο σου πιστεύεις ότι μόνο συνθέτεις μουσική ή δημιουργείς multimedia projects; Μήπως τελικά αυτό που κάνεις είναι μια μορφή μουσικού θεάτρου δίχως το σκέλος της παράστασης τις περισσότερες φορές;

Αισθάνομαι ότι οι μουσικές σπουδές μου αλλά και τα πρώτα ερεθίσματα από το οικογενειακό και ακαδημαϊκό περιβάλλον μου με βοήθησαν να αναπτύξω μια γενικότερη φιλοσοφία syn-θέσης διαφορετικών μουσικώνκαλλιτεχνικών/άλλων θεμάτων εμπνευσμένη από την τεχνική της αντίστιξης αλλά κινούμενη όχι γραμμικά μα πολυδιάστατα και εντός ενός εναλλασσόμενου δικτύου, εντός μιας ασύλληπτης χωρο-χρονικής φόρμας που προσωπικά τελευταία χαρακτηρίζω ως Κυματικό Περιβάλλον©.

Οπως λες η ίδια ο δίσκος αυτός αποτελεί μέρος μιας έστω άτυπης τριλογίας. Με ποιο τρόπο καθένα από τα μέρη της οδήγησε στο επόμενο και τι θέλει να εκφράσει συνολικά τώρα που ολοκληρώθηκε;

Το κάθε έργο το εμπνεύστηκα ενστικτωδώς, όμως το δόμησα και ακόμη μελετώ επισταμένως, κάτι που μου αποκαλύπτει την μεταξύ τους σύνδεση, μέσα από το βίωμα και αποκωδικοποίηση αθενός. Αισθάνομαι σαν να ολοκλήρωσα ένα διδακτορικό ή μάλλον σαν να αναγεννήθηκα και πλέον ως - πιο ώριμο – παιδί ξεκινώ να επανεκτιμώ την ζωή, τον έρωτα, το κάθε μου όνειρο, τον Πυρήνα μου.

Από τη μια και μόνη φορά μέχρι τώρα που το παρουσίασες ζωντανά πόσο εύκολα μεταφέρεται το concept αλλά και το περιεχόμενο του album σε συνθήκες συναυλίας και πόσο επικοινώνησε το κοινό μαζί του στη ζωντανή έκφανση του;

Από τις αρχικές οκτώ παραστάσεις του «electron» στο «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης» στα τέλη του 2011 υπό μορφή work-in-progress ως σήμερα είχα την ευκαιρία μιας συνεχούς υποσυνείδητης ανάλυσής του και κατανόησης των συνδετικών του κρίκων. Έτσι η νέα του παρουσίαση στις 12 Δεκεμβρίου στο «Chimeres.Space» ήταν πιο εύστοχη στον προβληματισμό του κάθε spectator, είτε λόγω της χρήσης του λόγου είτε μιας πιο ουσιαστικής έναυσης (εσωτερικού) σπινθήρα.

Τι κάνει, για εσένα προσωπικά βέβαια, πρώτιστα ο δημιουργός, μουσικής εν προκειμένω, συνομιλεί με τον εαυτό του ή προσπαθεί να επικοινωνήσει με τους άλλους μεταφέροντας τους ένα μέρος από τις σκέψεις και τον εσωτερικό του κόσμο; Ανεξάρτητα από το ποιο θεωρείται «σωστό» ποιος από αυτούς τους δύο τρόπους νομίζεις ότι είναι πιο φυσικός, αν όχι και φυσιολογικός;

Δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω. Κατ' εμέ γεννιούνται και εξελίσσονται παράλληλα, όπως και σε κάθε διαπροσωπική σχέση. Ως πλέον σημαντικό όμως θεωρώ το χρέος και την ευθύνη ενός δημιουργού να αφουγκράζεται μια λύση/κάθαρση ενός θέματος που απασχολεί το κοινωνικό σύνολο και να την προσφέρει στον κάθε spectator ως μήνυμα/συναίσθημα.

Μετά από την ολοκλήρωση αυτής της τριλογίας ποια είναι η επόμενη, ας πούμε, big picture που θα σε απασχολήσει στη συνέχεια;

Το SYN είναι η ένωση των έργων «...ονειρογράφος...» (2007-2010) - «electron» (2011) - «Κίρκη» (2014-2016) αλλά και όσων θεμάτων έχω ερευνήσει ως σήμερα. Εκφράζεται ως Κυματικό Περιβάλλον© το οποίο εκθέτει το μεγάλο cross-fade που διανύουμε στην εποχή μας. Την εναλλαγή συχνοτήτων, διαφορετικών φυσικών μεγεθών που η μία διαδέχεται την άλλη συνθέτοντας μια «τρίτη» δόνηση / σήμα, δηλαδή το σύνολο δύο ή περισσοτέρων διαφορετικών τιμών.

Και τα σχέδια σου, τόσο τα πιο άμεσα και πρακτικά αλλά και τα πιο θεωρητικά και ως concepts που ίσως έχεις σε βάθος χρόνου;

Εντός του 2018 ξεκινώ συνεργασίες με κάποιους σκηνοθέτες ενώ πριν το Πάσχα θα παρουσιάσουμε με την τραγουδίστρια /ποιήτρια /συγγραφέα Γιοβάννα το νέο της βιβλίο στο Ίδρυμα Θεοχαράκη με μορφή δρώμενου. Απώτερος στόχος παραμένει και ενισχύεται το γενικότερο motto μου, A STEREOSCOPIC perspective of Music & Art© μέσα από νέες δημιουργίες και συνεργασίες πολιτιστικού, εκπαιδευτικού μα και ερευνητικού χαρακτήρα στην Ελλάδα και αλλού.

Και μόνον ότι τα μελλοντικά πλάνα της είναι τόσο διαφορετικά από οποιονδήποτε άλλων δείχνει πόσο μοναχικός αλλά και αταλάντευτα προσωπικός είναι ο δρόμος που έχει επιλέξει η Άννα Στερεοπούλου.....

https://annastereo.bandcamp.com/album/electron