Γέννημα – θρέμμα Θεσσαλονικέας ο Δημήτρης Μυστακίδης, παράλληλα με τις θεωρητικές μουσικές σπουδές του, κατέκτησε από νωρίς την δεξιοτεχνία σε μιαν ευρεία γκάμα νυκτών οργάνων (λαούτο, ταμπουρά, τζουρά) που του επέτρεψε να ασχοληθεί επαγγελματικά με την μουσική από δέκα έξι ετών. Έκτοτε έχει συνεργαστεί, τόσο δισκογραφικά όσο και συναυλιακά, με έναν πολύ μεγάλο αριθμό δημιουργών αλλά και ερμηνευτών/ών του λαϊκού αλλά και του λόγιου τραγουδιού ενώ ταυτόχρονα δραστηριοποιείται έντονα στην διδασκαλία της μουσικής. Αυτό όμως που πάνω από όλα τον έχει κερδίσει και του αφιερώθηκε, τόσο εκτελεστικά όσο και στο διδακτικό του έργο, είναι η λαϊκή κιθάρα.

Στα τέλη του ‘15 κυκλοφόρησε ο τέταρτος προσωπικός δίσκος του Εσπεράντο, αυτή τη φορά όχι μόνο με επίκεντρο την λαϊκή κιθάρα αλλά και με τη συμμετοχή δέκα έξι τραγουδιστών/ιών από διαφορετικούς χώρους. Ο Δημήτρης Μυστακίδης θα εμφανίζεται για δύο ακόμα Παρασκευές στο «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο» Upstage με ένα πρόγραμμα αληθινά «Μυστα(κιδη)γωγικής» διάθεσης!

 

Μια απορία που πάντα είχα για εσένα είναι τι ήταν αυτό που σε έκανε να μην εκφράσεις την αγάπη σου στο λαϊκό τραγούδι με ένα από τα άλλα νυκτά όργανα τα οποία κατέχεις και είναι πολύ πιο κοντινά σε αυτό αλλά αφοσιώθηκες στην κιθάρα. Σου αρέσει τόσο το ηχόχρωμα της ή υπάρχει κάποιος άλλος λόγος;

Ο σημαντικότερος λόγος ήταν η διδασκαλία. Διδάσκω λαϊκή κιθάρα εδώ και δέκα πέντε χρόνια και «αναγκάστηκα» να ασχοληθώ σε βάθος μ αυτήν. Όταν συνειδητοποιείς ότι κάτι έχει αξία δεν νιώθεις την ανάγκη να το μοιραστείς και με άλλους; Ε, αυτό έπαθα!

Το «Εσπεράντο» συνεχίζει κατά κάποιο τρόπο από εκεί που σταμάτησε το «16 Ρεμπέτικα Με Κιθάρα» δεδομένου ότι οι δύο ενδιάμεσοι δίσκοι ήταν διαφορετικής προσέγγισης;

Η αφετηρία για την δημιουργία του «Εσπεράντο» ήταν ακριβώς αυτή, να συμπληρώσω την κιθαριστική μου προσέγγιση στο ρεπερτόριο. Αυτό που μου έλειπε ήταν το μεταπολεμικό τραγούδι και γι’ αυτό έγινε η επιλογή αυτών των τραγουδιών. Αυτό το ρεπερτόριο επέτρεψε και την δημιουργία πιο σύνθετων ενορχηστρώσεων, πάντα βέβαια με χρήση της λαϊκής κιθάρας και αξιοποιώντας τα εργαλεία της τεχνικής της όπως τουλάχιστον εγώ την αντιλαμβάνομαι. Η ανάδειξη των τεχνικών της κιθάρας πάντως ήταν το ζητούμενο και στους δύο ενδιάμεσους δίσκους. Στο «Ψιθυρίζοντας» παίζω μόνο με την τεχνική της «τσιμπιτής» κιθάρας και στο «Αψιλίες» σχεδόν αποκλειστικά με «ντουζένια», δηλαδή χωρίς την χρήση τρίφωνων συγχορδιών. Το θέμα είναι να υπάρχει και καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, να μην κυριαρχεί ο τεχνίτης αλλά ο καλλιτέχνης. Αυτό θα το δείξει ο χρόνος.

Ο τίτλος «Εσπεράντο» αλήθεια αναφέρεται στη «διεθνή» κατά κάποιο δυνατότητα του ρεμπέτικου ή στην κιθάρα που είναι ένα όργανο το οποίο μπορεί να προσαρμόζεται σε οποιοδήποτε μουσικό ιδίωμα;
Αναφέρεται κατ’ αρχήν στο ρεπερτόριο. Το λαϊκό τραγούδι θεωρώ ότι είναι για εμάς ο κοινός μας τόπος και η κοινή μας γλώσσα. Αυτό θέλησα να υπογραμμίσω και με την πολυσυμμετοχικότητα του δίσκου. Δέκα έξι τραγουδιστές/ιες με διαφορετικές αφετηρίες και πορείες συναντήθηκαν στον κοινό μας τόπο και μίλησαν στην κοινή μας γλώσσα. Φυσικά η σημειολογία του δίσκου εκτείνεται και σε άλλα πεδία που δεν έχει κανένα νόημα να τα αναφέρω εγώ. Ας ανακαλύψει ο καθένας ότι μπορεί να ανακαλύψει μέσα απ αυτόν. Η οικουμενικότητα πάντως της κιθάρας βοήθησε ώστε ο δίσκος να έχει πολύ καλή πορεία στο εξωτερικό.

 

mystakidis.0395

Τι σε έκανε να μην δουλέψεις με έναν, δύο, τρεις τέλος πάντων ερμηνευτές/ιες αλλά να προσκαλέσεις σε αυτό τον δίσκο πάνω – κάτω την dream team του ελληνικού τραγουδιού;

Θέλω να προσεγγίσω όσο είναι δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι του ακροατηρίου. Είναι σαν να ήθελα να στείλω προσκλήσεις για μια συνάντηση σε ανθρώπους με διαφορετικές καταβολές και κουλτούρες και έστειλα στον καθένα την δική του με κάποιον που εμπιστεύεται. Και αυτό το έκανα γιατί πιστεύω ότι αυτή η συνάντηση έχει νόημα και όλοι θα κερδίσουν μέσα απ αυτήν.

 

Ορισμένοι από αυτούς τους ερμηνευτές, χωρίς φυσικά να είναι καθόλου κακοί, προκαλούν έκπληξη με την παρουσία τους. Τι σε έκανε ας πούμε να θέλεις να ακούσεις πριν από όλους ο ίδιος ρεμπέτικα με τις φωνές των Αλκίνοου Ιωαννίδη, Διονύση Σαββόπουλου και Χρήστου Θηβαίου; Και οι Μανώλης Πάππος και Φώτης Σιώτας μπορεί να είναι θαυμάσιοι εκτελεστές στα όργανα τους αλλά γιατί πιστεύεις ότι – ειδικά ο δεύτερος – έπρεπε να καταγραφούν σε έναν δίσκο και ως τραγουδιστές;

Πέραν από την «πρόσκληση» που προανέφερα πραγματικά πιστεύω ότι αυτή η καινούρια «φορεσιά» που δόθηκε στα τραγούδια έχει νόημα. Όλοι τους προσέγγισαν την δουλειά με απίστευτο σεβασμό και έδωσαν ερμηνείες με ήθος και υψηλή τεχνική. Δεν είναι τυχαίες οι πορείες που έχουν κάνει όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Για τον Πάππο θεωρώ ότι είναι ο καλύτερος λαϊκός τραγουδιστής αυτή την στιγμή αλλά έχει και τόσο διεισδυτική ματιά σε ό,τι καταπιάνεται που καταφέρνει και μετουσιώνει την τεχνική σε καλλιτεχνία. Ο Σιώτας έχει μια ευαισθησία και μια αγνή αγάπη για το λαϊκό τραγούδι που ήθελα να καταγραφεί στον δίσκο, άσε που είναι και κουμπάρος μου! (γέλια) Γενικώς όλοι οι ερμηνευτές έδωσαν αυτό που είχα φανταστεί όταν τους πρότεινα να συμμετέχουν, ίσως και ακόμα παραπάνω.

Είναι δυνατόν με τόσους πολλούς συμμετέχοντες να μεταφερθεί έστω και ελάχιστα η ατμόσφαιρα του δίσκου στις ζωντανές εμφανίσεις σου;

Ναι. Και λέω απόλυτα γιατί τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό της πληροφορίας του δίσκου μεταφέρεται αυτούσιο, οι κιθάρες και το ρεπερτόριο δηλαδή.

Πόσα έμαθες και πόσο σε διαμόρφωσε η συμμετοχή σου στην Λοξή Φάλαγγα του αξέχαστου Νίκου Παπάζογλου;

Έμαθα πολλά. Θα αναφέρω σαν πιο σημαντικό την πειθαρχία του πάλκου ενώ σαφώς έχει παίξει και μεγάλο ρόλο στην διαμόρφωση του μουσικού χαρακτήρα μου. Αυτή όμως είναι μια διαδικασία που δεν σταματάει. Αλίμονο αν σταματούσε...

 

Και πόσο δύσκολο ήταν αλήθεια μετά από αυτό να προσαρμοστείς στα σχήματα του Θανάση Παπακκωνσταντίνου στα οποία συμμετείχες και συνεχίζεις να το κάνεις; Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση πάντα η περίοδος των Λαϊκεδέλικα καθώς τόσο ο Μπάμπης Παπαδόπουλος που είχε την ευθύνη των ενορχηστρώσεων όσο και εσύ είστε κιθαρίστες, αν και τόσο διαφορετικών μεταξύ σας καταβολών όσο θα ήταν ίσως δυνατό. Πώς «μοιράζατε» τότε τα κιθαριστικά μέρη;

Αυτό που ήταν δύσκολο να διαχειριστώ στους Λαϊκεδέλικα ήταν η απόλυτη ελευθερία. Ήταν πολύ διαφορετική η προσέγγιση από ό,τι είχα συνηθίσει μέχρι τότε αλλά προσαρμόστηκα γρήγορα κυρίως χάρη στην βοήθεια του Μπάμπη. Είναι και αυτός περίπου ίδια περίπτωση με τον Πάππο, σπουδαίος τεχνίτης στο όργανο του αλλά δεν μένει σ’ αυτό. Πολλαπλασιάζει το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα σε ό,τι κάνει με τόσο φυσικό τρόπο που είναι αξιοθαύμαστος. Και εδώ που τα λέμε αυτή είναι και η ουσία της δουλειάς μας, το να μην συναρμολογείς απλώς τεχνικές... Στους Λαϊκεδέλικα ο Μπάμπης είχε δημιουργήσει το σχήμα και έτσι ήξερε πολύ καλά τι ζητούσε από εμένα οπότε δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα στην διανομή των ρόλων.

Είναι η προσωπική σου αισθητική, πρακτικοί λόγοι ή κάτι άλλο η αιτία για το ότι, τόσο στους δίσκους όσο και στις προσωπικές σου συναυλίες, πάντα δεν υπάρχουν άλλα όργανα εκτός της κιθάρας σου, άντε το πολύ και δυο – τρεις ίσως ακόμα τέτοιες;

Αυτό που κάνω με την υπερβολή στην χρήση της λαϊκής κιθάρας είναι πολύ συγκεκριμένο. Θέλω να υπογραμμίσω την αισθητική και τεχνική αυτονομία του οργάνου. Σαφώς θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω και άλλα όργανα και το αποτέλεσμα να είναι και πιο ελκυστικό. Αυτή τη στιγμή όμως θέλω να πω άλλα πράγματα και αυτό κάνω.

 

Mystakidis.0428

 

Αλλα ιδιώματα πλην του λαϊκού και του ρεμπέτικου δεν σε ενδιέφεραν ποτέ Δημήτρη; Ούτε καν η παραδοσιακή μουσική; Και το συνθετικό σκέλος αλήθεια, να γράψεις κάτι δικό σου, τραγούδι ή μη, δεν σε απασχόλησε ποτέ;

Φυσικά και με ενδιέφεραν και με ενδιαφέρουν ακόμα. Την παραδοσιακή μουσική την λατρεύω και έχω ασχοληθεί αρκετά μαζί της. Ακούω πολλή μουσική αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει χρόνος για να μελετήσω όσο θα ήθελα όλα τα είδη που με ενδιαφέρουν. Έχω προσπαθήσει να γράψω μουσική και θα το ξαναπροσπαθήσω φυσικά αλλά η συμμετοχή μου στις δουλειές τόσο σπουδαίων συνθετών είναι λίγο αποτρεπτικός παράγοντας. Ότι έχω γράψει κάτι μου θυμίζει και το απορρίπτω. Η προσπάθεια συνεχίζεται όμως!

Τι να περιμένει να ακούσει όποιος θα παρακολουθήσει τις εμφανίσεις σου στο «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο» εκτός από το περιεχόμενο του δίσκου σου;

Θα ακούσει μια επιλογή τραγουδιών από όλες τις περιόδους του αστικού λαϊκού τραγουδιού παιγμένων μόνο με κιθάρες. Δεν είναι βραδιές «ακαδημαϊκού» περιεχομένου. Το ζητούμενο όπως πάντα είναι η μέθεξη!

 

 

Γυάλινο Μουσικό Θέατρο - Σκηνή UpStage
Λεωφόρος Συγγρού 143, Νέα Σμύρνη,
T. 210 9315600
Παρασκευές: 19,26 Φεβρουαρίου
Ώρα έναρξης: 22:30

Τιμές: 10 € με μπύρα ή κρασί στο bar, 12 € με ποτό στο bar, 15 € με ποτό στο τραπέζι, 40 € φιάλη κρασί ανά 2 άτομα, 80 € φιάλη ποτού ανά 4 άτομα